III RN 24/99
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Zmiana nazwy izby Sądu Najwyższego z "Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych" na "Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych".
Automatyczne korekty wprowadzone przez system SAOS w czasie importu orzeczenia z zewnętrznego systemu
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-11-2012
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Postanowienie z dnia 7 lipca 1999 r.
III RN 24/99
Zmiana rozstrzygnięcia sprawy jest niedopuszczalna w postępowaniu o
sprostowanie wyroku (art. 350 § 1 KPC).
Przewodniczący: SSN Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Andrzej Wasilewski, Andrzej Wróbel.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 1999 r. sprawy ze skargi Ry-
szarda S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w W. z dnia 20
kwietnia 1998 r. [...] w przedmiocie zmiany stanowiska służbowego, na skutek rewizji
nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego [...] od postanowienia Na-
czelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 października 1998 r. [...]
p o s t a n o w i ł :
u c h y l i ć zaskarżone postanowienie.
U z a s a d n i e n i e
Postanowieniem z dnia 13 października 1998 r. Naczelny Sąd Administracyjny
w Warszawie sprostował – w trybie art. 350 § 1 KPC w związku z art. 59 ustawy o
Naczelnym Sądzie Administracyjnym, jako oczywistą omyłkę – sentencję wyroku z
dnia 1 lipca 1998 r. przez zastąpienie błędnego stwierdzenia ”uchyla zaskarżoną de-
cyzję” prawidłowym sformułowaniem „oddala skargę”. W uzasadnieniu tego posta-
nowienia podano, że z treści uzasadnienia wyroku jednoznacznie wynika, że NSA
rozstrzygnął sprawę przez oddalenie skargi i taką treść orzeczenia ogłosił stronom.
Natomiast w wyroku na skutek oczywistej omyłki zostało błędnie zapisane, że uchy-
lono zaskarżoną decyzję co jest niezgodne z rzeczywistym stanem sprawy i z treścią
uzasadnienia wyroku.
Powyższe postanowienie zaskarżył Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego rewi-
zją nadzwyczajną opartą na zarzucie rażącego naruszenia prawa przez obrazę art.
2
350 KPC w związku z art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie
Administracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368 ze zm.), polegającego w istocie na meryto-
rycznej zmianie rozstrzygnięcia sprawy w wyroku. Skarżący zarzucił ponadto naru-
szenie interesu Rzeczypospolitej Polskiej przez obrazę podstawowej zasady prawa
procesowego – zasady powagi rzeczy osądzonej. Powołując te podstawy, Pierwszy
Prezes Sądu Najwyższego wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zarzuty rewizji nadzwyczajnej są zasadne. Ma oczywiście rację Pierwszy Pre-
zes Sądu Najwyższego stwierdzając, że niedopuszczalne jest, ażeby określony w art.
350 KPC tryb sprostowania w wyroku niedokładności, błędów pisarskich, albo ra-
chunkowych lub innych oczywistych omyłek został wykorzystany do merytorycznej
zmiany rozstrzygnięcia, jak to nastąpiło w zaskarżonym postanowieniu. Wyrok z dnia
1 lipca 1998 r. [...] zawiera jednoznaczne rozstrzygnięcie rozpoznawanej wówczas
przez Naczelny Sąd Administracyjny sprawy ze skargi Ryszarda S. na określoną de-
cyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Tę zaskarżoną decyzję wyrok
uchylił co stanowiło rozstrzygnięcie uwzględniające skargę (art. 22 ust. 1 pkt 1
ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym). Nie może być wątpliwości, że taki
wyrok został wydany, bo tylko taki z podpisami sędziów znajduje się w aktach
sprawy. Nie bardzo wiadomo w jaki sposób ogłoszenie wyroku miałoby zawierać
treść rozstrzygnięcia zasadniczo odmiennego, tj. o oddaleniu skargi, co następuje w
razie nieuwzględnienia skargi (art. 27 ust. 1 ustawy o Naczelnym Sądzie Administra-
cyjnym).
Pisemne uzasadnienie wyroku z dnia 1 lipca 1998 r. pozostaje w sprzeczności
z jego sentencją. Wskazuje to na oczywistą wadliwość rozstrzygnięcia sprawy, której
jednakże nie można traktować z tego powodu jako oczywistej omyłki w rozumieniu
przepisu określającego procedurę sprostowania oczywistej omyłki. Rozstrzygnięcie
sprawy przez uwzględnienie skargi i w konsekwencji uchylenie zaskarżonej decyzji
nie może być zastąpione zasadniczo odmiennym rozstrzygnięciem sprawy o nie-
uwzględnieniu skargi w procedurze przewidzianej dla usuwania niedokładności ,
błędów pisarskich albo rachunkowych lub innych oczywistych omyłek. Słusznie za-
rzucił Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, że zaskarżone postanowienie łamie
3
jedną z podstawowych zasad prawa procesowego – zasadę powagi rzeczy osądzo-
nej.
Z powyższych przyczyn Sąd Najwyższy orzekł zgodnie z wnioskiem rewizji
nadzwyczajnej, stosownie do art. 39313
§ 1 KPC odpowiednio zastosowanego w myśl
art. 10 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego...
(Dz.U. Nr 43, poz., 189 ze zm.).
========================================
III RN 24/99
Zmiana rozstrzygnięcia sprawy jest niedopuszczalna w postępowaniu o
sprostowanie wyroku (art. 350 § 1 KPC).
Przewodniczący: SSN Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Andrzej Wasilewski, Andrzej Wróbel.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 1999 r. sprawy ze skargi Ry-
szarda S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w W. z dnia 20
kwietnia 1998 r. [...] w przedmiocie zmiany stanowiska służbowego, na skutek rewizji
nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego [...] od postanowienia Na-
czelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 października 1998 r. [...]
p o s t a n o w i ł :
u c h y l i ć zaskarżone postanowienie.
U z a s a d n i e n i e
Postanowieniem z dnia 13 października 1998 r. Naczelny Sąd Administracyjny
w Warszawie sprostował – w trybie art. 350 § 1 KPC w związku z art. 59 ustawy o
Naczelnym Sądzie Administracyjnym, jako oczywistą omyłkę – sentencję wyroku z
dnia 1 lipca 1998 r. przez zastąpienie błędnego stwierdzenia ”uchyla zaskarżoną de-
cyzję” prawidłowym sformułowaniem „oddala skargę”. W uzasadnieniu tego posta-
nowienia podano, że z treści uzasadnienia wyroku jednoznacznie wynika, że NSA
rozstrzygnął sprawę przez oddalenie skargi i taką treść orzeczenia ogłosił stronom.
Natomiast w wyroku na skutek oczywistej omyłki zostało błędnie zapisane, że uchy-
lono zaskarżoną decyzję co jest niezgodne z rzeczywistym stanem sprawy i z treścią
uzasadnienia wyroku.
Powyższe postanowienie zaskarżył Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego rewi-
zją nadzwyczajną opartą na zarzucie rażącego naruszenia prawa przez obrazę art.
2
350 KPC w związku z art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie
Administracyjnym (Dz.U. Nr 74, poz. 368 ze zm.), polegającego w istocie na meryto-
rycznej zmianie rozstrzygnięcia sprawy w wyroku. Skarżący zarzucił ponadto naru-
szenie interesu Rzeczypospolitej Polskiej przez obrazę podstawowej zasady prawa
procesowego – zasady powagi rzeczy osądzonej. Powołując te podstawy, Pierwszy
Prezes Sądu Najwyższego wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zarzuty rewizji nadzwyczajnej są zasadne. Ma oczywiście rację Pierwszy Pre-
zes Sądu Najwyższego stwierdzając, że niedopuszczalne jest, ażeby określony w art.
350 KPC tryb sprostowania w wyroku niedokładności, błędów pisarskich, albo ra-
chunkowych lub innych oczywistych omyłek został wykorzystany do merytorycznej
zmiany rozstrzygnięcia, jak to nastąpiło w zaskarżonym postanowieniu. Wyrok z dnia
1 lipca 1998 r. [...] zawiera jednoznaczne rozstrzygnięcie rozpoznawanej wówczas
przez Naczelny Sąd Administracyjny sprawy ze skargi Ryszarda S. na określoną de-
cyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Tę zaskarżoną decyzję wyrok
uchylił co stanowiło rozstrzygnięcie uwzględniające skargę (art. 22 ust. 1 pkt 1
ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym). Nie może być wątpliwości, że taki
wyrok został wydany, bo tylko taki z podpisami sędziów znajduje się w aktach
sprawy. Nie bardzo wiadomo w jaki sposób ogłoszenie wyroku miałoby zawierać
treść rozstrzygnięcia zasadniczo odmiennego, tj. o oddaleniu skargi, co następuje w
razie nieuwzględnienia skargi (art. 27 ust. 1 ustawy o Naczelnym Sądzie Administra-
cyjnym).
Pisemne uzasadnienie wyroku z dnia 1 lipca 1998 r. pozostaje w sprzeczności
z jego sentencją. Wskazuje to na oczywistą wadliwość rozstrzygnięcia sprawy, której
jednakże nie można traktować z tego powodu jako oczywistej omyłki w rozumieniu
przepisu określającego procedurę sprostowania oczywistej omyłki. Rozstrzygnięcie
sprawy przez uwzględnienie skargi i w konsekwencji uchylenie zaskarżonej decyzji
nie może być zastąpione zasadniczo odmiennym rozstrzygnięciem sprawy o nie-
uwzględnieniu skargi w procedurze przewidzianej dla usuwania niedokładności ,
błędów pisarskich albo rachunkowych lub innych oczywistych omyłek. Słusznie za-
rzucił Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, że zaskarżone postanowienie łamie
3
jedną z podstawowych zasad prawa procesowego – zasadę powagi rzeczy osądzo-
nej.
Z powyższych przyczyn Sąd Najwyższy orzekł zgodnie z wnioskiem rewizji
nadzwyczajnej, stosownie do art. 39313
§ 1 KPC odpowiednio zastosowanego w myśl
art. 10 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego...
(Dz.U. Nr 43, poz., 189 ze zm.).
========================================