Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 14 lipca 1999 r.
I PKN 149/99
Bezzasadna odmowa podjęcia przez pracownika pracy w nowym miejs-
cu, ustalonym zgodnie z prawem, uzasadnia rozwiązanie umowy o pracę z jego
winy na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 KP.
Przewodniczący: SSN Kazimierz Jaśkowski (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Roman Kuczyński, Barbara Wagner.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 14 lipca 1999 r. na rozprawie sprawy z
powództwa Mikołaja L. przeciwko Szkole Podstawowej [...] w K. o przywrócenie do
pracy, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w Koszalinie z dnia 16 listopada 1998 r. [...]
o d d a l i ł kasację.
U z a s a d n i e n i e
Powód Mikołaj L. w sprawie przeciwko Szkole Podstawowej [...] w K. o przy-
wrócenie do pracy, wniósł kasację od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w Koszalinie z dnia 16 listopada 1998 r. [...]. Zaskarżo-
nym wyrokiem oddalono apelację powoda od wyroku Sądu pierwszej instancji, zasą-
dzającego na jego rzecz zasiłek rodzinny, wynagrodzenie za okres od 1 października
do 20 listopada 1997 r. oraz odszkodowanie w wysokości trzymiesięcznego wy-
nagrodzenia z tytułu sprzecznego z prawem rozwiązania umowy o pracę z jego winy,
a także oddalającego powództwo o ustalenie, że strony sporu łączy stosunek pracy
(w istocie o przywrócenie do pracy). W kasacji zarzucono naruszenie art. 8 KP przez
przyjęcie, że powód naruszył zasady współżycia społecznego i z tej przyczyny nie
ma podstaw do przywrócenia go do pracy jako nauczyciela nauki religii (prawosław-
nej); art. 56 § 1 i § 2 KP oraz art. 60 KC w związku z art. 300 KP przez przyjęcie, że
informacja w świadectwie pracy o ustaniu stosunku pracy stanowi oświadczenie woli
o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy powoda. W kasacji
2
zarzucono także naruszenie art. 477 § 11
KPC przez pominięcie przeprowadzenia
postępowania dowodowego z urzędu w sprawie o ustalenie istnienia stosunku pracy.
Wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego
rozpoznania, ewentualnie o jego zmianę i uwzględnienie roszczeń powoda.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja nie jest uzasadniona. Nie kwestionuje się w niej istnienia przyczyny
uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę z powodem z jego winy. Odmówił on bo-
wiem nauczania religii w nowowyznaczonym miejscu pracy, mimo iż ustalono, że w
poprzednim miejscu wielokrotnie zajęcia się nie odbywały. Sąd drugiej instancji
stwierdził, że były podstawy do przeniesienia punktu katechetycznego do nowego
miejsca i że zostało to dokonane zgodnie z przepisami ustawy z dnia 14 lipca 1991 r.
o stosunku Państwa do Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego (Dz.U. Nr 66,
poz. 287 ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 kwiet-
nia 1992 r. w sprawie warunków i sposobu organizowania nauki religii w szkołach
publicznych (Dz.U. Nr 36, poz. 155 ze zm.). Bezzasadna odmowa podjęcia pracy w
miejscu ustalonym zgodnie z prawem stanowi ciężkie naruszenie podstawowych
obowiązków pracowniczych, co uzasadnia rozwiązanie umowy o pracę bez wypo-
wiedzenia z winy pracownika na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 KP. Zdaniem Sądu Naj-
wyższego, jest to pogląd trafny. Według Sądu drugiej instancji wadliwość rozwiąza-
nia umowy polegała na tym, iż pracodawca nie złożył powodowi oświadczenia o jej
rozwiązaniu, wraz ze stosownym pouczeniem o możliwości odwołania się do sądu
pracy, lecz jedynie wysłał do niego świadectwo pracy ze zwięzłym opisem stanu
faktycznego, przez co zostały naruszone przepisy art. 30 § 3 i § 4 KP. Zdaniem Sądu
Najwyższego, rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia – mimo istnienia
przyczyny uzasadniającej tę czynność prawną – jako naruszające przepisy formalne
było sprzeczne z prawem, upoważniało powoda do wystąpienia z roszczeniem o
przywrócenie do pracy. Słusznie jednak Sądy obu instancji uznały, że ze względu na
poważny konflikt między stronami, celowe było zasądzenie na rzecz powoda od
strony pozwanej odszkodowania w miejsce dochodzonego przywrócenia do pracy.
Zarzut naruszenia art. 477 § 11
KPC nie może być rozpatrywany, albowiem nie
ma takiego przepisu w tym Kodeksie.
Z tych względów na podstawie art. 39312
KPC orzeczono jak w sentencji.
3
========================================

I PKN 149/99

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia