Pełny tekst orzeczenia

Postanowienie z dnia 27 lipca 1999 r.
II UZ 73/99
Spór o wysokość wskaźnika dodatków stałych przysługujących do eme-
rytury na podstawie art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrze-
niu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz.U. z 1994 r. Nr 10,
poz. 36 ze zm.) jest sprawą o świadczenie w rozumieniu art. 393 pkt 1 KPC i o
dopuszczalności kasacji w tej sprawie decyduje wartość przedmiotu zaskarże-
nia.
Przewodniczący: SSN Barbara Wagner, Sędziowie SN: Maria Tyszel (spra-
wozdawca), Beata Gudowska.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 27 lipca
1999 r. sprawy z wniosku Józefa K. przeciwko Wojskowemu Biuru Emerytalnemu w
W. o wysokość emerytury, na skutek zażalenia wnioskodawcy na postanowienie
Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 27 kwietnia 1999 r. [...]
p o s t a n o w i ł:
o d d a l i ć zażalenie.
U z a s a d n i e n i e
Postanowieniem z dnia 27 kwietnia 1999 r. [...] Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie odrzucił kasację Józefa K. od wyroku tego
Sądu z dnia 1 grudnia 1998 r. Sąd uznał, że w sporze o wysokość pobieranej przez
wnioskodawcę emerytury policyjnej wartość przedmiotu zaskarżenia kasacyjnego,
ustalona zgodnie z art. 22 KPC, nie sięga pięciu tysięcy złotych i z tej przyczyny ka-
sacja jest niedopuszczalna.
W zażaleniu na to postanowienie pełnomocnik ubezpieczonego wniósł o jego
uchylenie wywodząc, „(...) że spór dotyczy nie tylko wysokości emerytury, ale przede
wszystkim pozostających pod konstytucyjną ochroną praw nabytych na podstawie
2
ustawy wcześniejszej, które gwarantował między innymi art. 58 „nowej” ustawy eme-
rytalnej z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych
oraz ich rodzin (Dz.U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36)” oraz, że wartość „(...) przedmiotu
sporu ma charakter rosnący. W sytuacji, gdy wnioskodawca zamierza odwoływać się
od kolejnych orzeczeń Wojskowego Biura Emerytalnego, które przyjmować będą za
podstawę obniżony wskaźnik dodatków stałych (aktualnie jest złożona kolejna apela-
cja, tym razem od wyroku Sądu Wojewódzkiego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Spo-
łecznych w Warszawie z dnia 21 września 1998 r. [...] staje się oczywistym, że już w
niedługim czasie wartość przedmiotu zaskarżenia w kolejnej sprawie wnioskodawcy
przekroczy 5 tysięcy złotych”.
Rozpoznając zażalenie Sąd Najwyższy wziął pod uwagę, co następuje:
Bezprzedmiotowe jest odwołanie się w zażaleniu do art. 58 ustawy z dnia 10
grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin
(Dz.U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36 ze zm.). Nie jest to bowiem norma prawna chroniąca
prawa nabyte, lecz przepis przejściowy, zachowujący moc niektórych przepisów wy-
konawczych, wydanych w poprzednim stanie prawnym. Przepisem gwarantującym
ochronę praw słusznie nabytych jest art. 53 ust. 3 powołanej ustawy, jednakże nie
stanowił on podstawy prawnej rozstrzygnięcia, od którego wniesiono kasację odrzu-
coną zaskarżonym postanowieniem. Przedmiotem zaskarżenia kasacyjnego jest wy-
sokość dodatku, o którym stanowi art. 53 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy, i która jest
uwzględniana w wysokości emerytury.
Prawidłowo więc Sąd Apelacyjny uznał, że przedmiotem zaskarżenia kasacyj-
nego nie jest prawo do emerytury. Nie jest nim także prawo do dodatku, lecz jego
wysokość, a w konsekwencji prawidłowo w zaskarżonym postanowieniu przyjęto, że
– stosownie do art. 393 pkt 1 KPC – kasacja jest niedopuszczalna.
Podkreślić należy, że powołane w uzupełnieniu kasacji orzecznictwo Sądu
Najwyższego nie ma zastosowania w niniejszej sprawie oraz, że jeżeli w kolejnej
sprawie wnioskodawcy wartość przedmiotu zaskarżenia przekroczy kwotę wskazaną
przez ustawodawcę, wówczas kasacja będzie dopuszczalna, jeśli stan prawny doty-
czący tego środka zaskarżenia nie ulegnie zmianie.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy na podstawie art. 39319
w
związku z art. 397 § 2 i 385 KPC orzekł jak w sentencji postanowienia.
3
========================================