II UKN 757/99
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Zmiana nazwy izby Sądu Najwyższego z "Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych" na "Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych".
Automatyczne korekty wprowadzone przez system SAOS w czasie importu orzeczenia z zewnętrznego systemu
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-11-2012
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Wyrok z dnia 15 listopada 2000 r.
II UKN 757/99
Dopuszczenie dowodu z opinii instytutu naukowego lub naukowo-ba-
dawczego jest celowe wówczas, gdy zachodzi konieczność przeprowadzenia
skomplikowanych badań, a także wtedy gdy nie da się usunąć w inny sposób
sprzeczności w dostępnych opiniach. Nie jest zaś celowe, a tym bardziej ko-
nieczne, w sytuacji gdy opinie biegłych w sprawie były zgodne w zasadniczych
konkluzjach.
Przewodniczący SSN Krystyna Bednarczyk, Sędziowie SN: Jerzy Kuźniar
(sprawozdawca), Zbigniew Myszka
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2000 r. sprawy z wniosku
Antoniego N. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w W. o
rentę z tytułu niezdolności do pracy, na skutek kasacji wnioskodawcy od wyroku
Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 17 sierpnia 1999 r. [...]
o d d a l i ł kasację,
przyznał adwokatowi Helenie K. - Kancelaria Adwokacka w W., kwotę 100 zł
(sto) tytułem kosztów nie opłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu na rzecz
wnioskodawcy.
U z a s a d n i e n i e
Wyrokiem z dnia 16 grudnia 1998 r. [...] Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubez-
pieczeń Społecznych w Warszawie oddalił odwołanie wnioskodawcy Antoniego N.,
urodzonego w dniu 3 maja 1953 r., od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych-
Oddziału w W., odmawiającej przeliczenia pobieranego świadczenia, po przyznaniu
go na stałe, po ustaleniu na podstawie przeprowadzonego postępowania dowodo-
wego (w tym z opinii biegłych lekarzy: neurologa, kardiologa i specjalisty chorób we-
wnętrznych ), że wnioskodawca jest w dalszym ciągu częściowo niezdolny do pracy
(od dnia 28 lutego 1998 r.), a jego stan zdrowia nie uległ pogorszeniu. W podstawie
2
prawnej wyroku Sąd wskazał brak przesłanek wymienionych w art. 23 ust. 1 i 2 oraz
art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracow-
ników i ich rodzin (Dz.U. Nr 40, poz. 267 ze zm.) dla uwzględnienia powództwa.
Stanowisko to podzielił Sąd Apelacyjny w Warszawie i oddalił apelację wnio-
skodawcy (wyrok z dnia 17 sierpnia 1999 r. [...]).
Powyższy wyrok zaskarżył kasacją wnioskodawca i zarzucając naruszenie
przepisów postępowania – art. 290 § 1 KPC – przez niepowołanie dowodu z opinii
Instytutu Kardiologii, co mogło wpłynąć na treść wyroku, wniósł o jego uchylenie i
przekazanie sprawy Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania.
W ocenie skarżącego, opinia Instytutu, w którym wnioskodawca był leczony, pozwo-
liłaby na rozstrzygnięcie zgłaszanych wątpliwości co do stanu zdrowia wnioskodaw-
cy, w tym ostateczne ustalenie czy pogorszenie stanu zdrowia miało okresowy tylko
charakter.
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje:
Stosownie do art. 39311
KPC Sąd Najwyższy rozpoznaje sprawę w granicach
kasacji, a z urzędu bierze jedynie pod uwagę nieważność postępowania. W rozpo-
znawanej sprawie jedynym zarzutem kasacji (opartej na podstawie wskazanej w art.
3931
pkt 2 KPC - naruszenie przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło
mieć istotny wpływ na wynik sprawy), było naruszenie przez Sąd - w ocenie skarżą-
cego - art. 290 § 1 KPC. Przepis ten upoważnia sąd do zażądania opinii odpowied-
niego instytutu naukowego lub naukowo-badawczego, co oznacza, że dopuszczenie
przez sąd dowodu z opinii instytutu naukowego lub naukowo-badawczego, jest ce-
lowe wówczas gdy zachodzi konieczność przeprowadzenia skomplikowanych badań,
a także wtedy, gdy nie da się usunąć w inny sposób sprzeczności w dostępnych
opiniach. W rozpoznawanej sprawie taka sytuacja nie zachodziła, nie było bowiem
wątpliwości w rozpoznaniu schorzenia wnioskodawcy, a wnioski biegłych były
zgodne co do jego obecnie czasowej jedynie niezdolności do pracy.
W toku postępowania nie było kwestionowane samo schorzenie wnioskodaw-
cy – jego istota - jak również fakt, że w toku postępowania (w okresie od dnia 27
stycznia do dnia 22 lutego 1999 r.) przebywał on na leczeniu szpitalnym w związku z
kolejnym zawałem serca i zabiegiem przezskórnej koronaroplastyki. Powyższe
znane było biegłym, opiniującym w sprawie na wniosek Sądu i stąd brak przesłanek,
3
które wskazywałyby na potrzebę zasięgnięcia opinii instytutu naukowego co do stanu
zdrowia skarżącego, w tym zwłaszcza oceny czy czyni on go niezdolnym do pracy na
stałe. Przypomnieć należy, że obecnie wnioskodawca pobiera rentę z tytułu całkowi-
tej niezdolności do pracy, która przyznana została na okres do 31 maja 2001 r.
Gdy więc jedyny zarzut kasacji okazał się niezasadny, należało orzec jak w
sentencji po myśli art. 39312
KPC.
O kosztach orzeczono na podstawie § 14 ust. 2 w związku z ust. 4 pkt 1 i § 21
pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 grudnia 1997 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie ( ... ) - Dz.U. nr 154, poz. 1913 ze zm.
========================================
II UKN 757/99
Dopuszczenie dowodu z opinii instytutu naukowego lub naukowo-ba-
dawczego jest celowe wówczas, gdy zachodzi konieczność przeprowadzenia
skomplikowanych badań, a także wtedy gdy nie da się usunąć w inny sposób
sprzeczności w dostępnych opiniach. Nie jest zaś celowe, a tym bardziej ko-
nieczne, w sytuacji gdy opinie biegłych w sprawie były zgodne w zasadniczych
konkluzjach.
Przewodniczący SSN Krystyna Bednarczyk, Sędziowie SN: Jerzy Kuźniar
(sprawozdawca), Zbigniew Myszka
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2000 r. sprawy z wniosku
Antoniego N. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w W. o
rentę z tytułu niezdolności do pracy, na skutek kasacji wnioskodawcy od wyroku
Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 17 sierpnia 1999 r. [...]
o d d a l i ł kasację,
przyznał adwokatowi Helenie K. - Kancelaria Adwokacka w W., kwotę 100 zł
(sto) tytułem kosztów nie opłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu na rzecz
wnioskodawcy.
U z a s a d n i e n i e
Wyrokiem z dnia 16 grudnia 1998 r. [...] Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubez-
pieczeń Społecznych w Warszawie oddalił odwołanie wnioskodawcy Antoniego N.,
urodzonego w dniu 3 maja 1953 r., od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych-
Oddziału w W., odmawiającej przeliczenia pobieranego świadczenia, po przyznaniu
go na stałe, po ustaleniu na podstawie przeprowadzonego postępowania dowodo-
wego (w tym z opinii biegłych lekarzy: neurologa, kardiologa i specjalisty chorób we-
wnętrznych ), że wnioskodawca jest w dalszym ciągu częściowo niezdolny do pracy
(od dnia 28 lutego 1998 r.), a jego stan zdrowia nie uległ pogorszeniu. W podstawie
2
prawnej wyroku Sąd wskazał brak przesłanek wymienionych w art. 23 ust. 1 i 2 oraz
art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracow-
ników i ich rodzin (Dz.U. Nr 40, poz. 267 ze zm.) dla uwzględnienia powództwa.
Stanowisko to podzielił Sąd Apelacyjny w Warszawie i oddalił apelację wnio-
skodawcy (wyrok z dnia 17 sierpnia 1999 r. [...]).
Powyższy wyrok zaskarżył kasacją wnioskodawca i zarzucając naruszenie
przepisów postępowania – art. 290 § 1 KPC – przez niepowołanie dowodu z opinii
Instytutu Kardiologii, co mogło wpłynąć na treść wyroku, wniósł o jego uchylenie i
przekazanie sprawy Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania.
W ocenie skarżącego, opinia Instytutu, w którym wnioskodawca był leczony, pozwo-
liłaby na rozstrzygnięcie zgłaszanych wątpliwości co do stanu zdrowia wnioskodaw-
cy, w tym ostateczne ustalenie czy pogorszenie stanu zdrowia miało okresowy tylko
charakter.
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje:
Stosownie do art. 39311
KPC Sąd Najwyższy rozpoznaje sprawę w granicach
kasacji, a z urzędu bierze jedynie pod uwagę nieważność postępowania. W rozpo-
znawanej sprawie jedynym zarzutem kasacji (opartej na podstawie wskazanej w art.
3931
pkt 2 KPC - naruszenie przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło
mieć istotny wpływ na wynik sprawy), było naruszenie przez Sąd - w ocenie skarżą-
cego - art. 290 § 1 KPC. Przepis ten upoważnia sąd do zażądania opinii odpowied-
niego instytutu naukowego lub naukowo-badawczego, co oznacza, że dopuszczenie
przez sąd dowodu z opinii instytutu naukowego lub naukowo-badawczego, jest ce-
lowe wówczas gdy zachodzi konieczność przeprowadzenia skomplikowanych badań,
a także wtedy, gdy nie da się usunąć w inny sposób sprzeczności w dostępnych
opiniach. W rozpoznawanej sprawie taka sytuacja nie zachodziła, nie było bowiem
wątpliwości w rozpoznaniu schorzenia wnioskodawcy, a wnioski biegłych były
zgodne co do jego obecnie czasowej jedynie niezdolności do pracy.
W toku postępowania nie było kwestionowane samo schorzenie wnioskodaw-
cy – jego istota - jak również fakt, że w toku postępowania (w okresie od dnia 27
stycznia do dnia 22 lutego 1999 r.) przebywał on na leczeniu szpitalnym w związku z
kolejnym zawałem serca i zabiegiem przezskórnej koronaroplastyki. Powyższe
znane było biegłym, opiniującym w sprawie na wniosek Sądu i stąd brak przesłanek,
3
które wskazywałyby na potrzebę zasięgnięcia opinii instytutu naukowego co do stanu
zdrowia skarżącego, w tym zwłaszcza oceny czy czyni on go niezdolnym do pracy na
stałe. Przypomnieć należy, że obecnie wnioskodawca pobiera rentę z tytułu całkowi-
tej niezdolności do pracy, która przyznana została na okres do 31 maja 2001 r.
Gdy więc jedyny zarzut kasacji okazał się niezasadny, należało orzec jak w
sentencji po myśli art. 39312
KPC.
O kosztach orzeczono na podstawie § 14 ust. 2 w związku z ust. 4 pkt 1 i § 21
pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 grudnia 1997 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie ( ... ) - Dz.U. nr 154, poz. 1913 ze zm.
========================================