Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 marca 2013 roku

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Teresa Przybyłko

Protokolant: Ewelina Cyrkot

po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2013 roku w Legnicy

sprawy z wniosku Z. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o emeryturę

na skutek odwołania Z. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 27 września 2012 roku

znak (...)

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27 września 2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił Z. P. prawa do emerytury na podstawie art. 46 ust. 1 w zw. z art. 32 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS oraz § 15 w zw. z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, gdyż wnioskodawca na dzień 31 grudnia 2008r. nie osiągnął wymaganego wieku, tj. 60 lat życia.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył Z. P. wskazując, że złożył wniosek o ponowne naliczenie przysługującej mu emerytury – w części socjalnej według obecnej kwoty bazowej, gdyż przepracował ponad wymagane 30 miesięcy ( 2.01.2007r. do 31.08.2012r. ) oraz ukończył 60 lat życia w ubiegłym roku ( ur. (...) ). Podał, że z końcem 2006r. (29.12.2006r. ) przeszedł na tzw. emeryturę nauczycielską bez względu na wiek na podstawie Karty Nauczyciela, natomiast ZUS potraktował go, jakby przechodził na emeryturę wg obecnie obowiązującej ustawy i doliczył jednocześnie okresy zatrudnienia do bieżącego świadczenia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując treść zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją z dnia 31.01.2007r. wnioskodawcy (ur. (...)) przyznano prawo do emerytury nauczycielskiej bez względu na wiek poczynając od 29.12.2006 r., tj. od ustania zatrudnienia.

Po przyznaniu prawa do świadczenia, wnioskodawca pozostawał w zatrudnieniu przez okres co najmniej 30 miesięcy.

W dniu 28.03.2012 r. ubezpieczony złożył w organie rentowym wniosek, w którym domagał się ponownego naliczenia emerytury – części socjalnej, według obecnej kwoty bazowej, gdyż przepracował 30 miesięcy oraz ukończył 60 lat.

Organ rentowy decyzją z dnia 23.04.2012r. odmówił wnioskodawcy prawa do emerytury na podstawie art. 184 w zw. z art. 32 ustawy emerytalnej, ponieważ na dzień 01.01.1999r. nie wykazał on 25-letniego okresu składkowego i nieskładkowego oraz nie udokumentował rozwiązania stosunku pracy z każdym pracodawcą, na rzecz którego praca była wykonywana bezpośrednio przed dniem ustalania prawa do emerytury.

W dniu 31.08.2012r. odwołujący ponownie złożył wniosek, który swoją treścią odpowiadał wnioskowi z dnia 28.03.2012 r. Do wniosku tego załączył dwa świadectwa pracy wystawione w dniu 31.08.2012r. przez pracodawców, u których odwołujący był zatrudniony bezpośrednio przed ustalaniem uprawnień emerytalnych, tj. przez Centrum (...)w G.oraz Zespół Szkół (...) w G..

d: dokumenty w aktach ZUS: t. I: decyzja z dnia 31.01.2007r., k. 39-40,

t. II: wniosek z 28.03.2012r., k. 1, decyzja z 23./04.2012r., k. 7, t. III:

wniosek z 31.08.2012r., k. 1

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 53 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS emeryturę, której podstawę wymiaru stanowi podstawa wymiaru świadczenia, o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt l, tj. wcześniej przyznanej emerytury, oblicza się od tej samej kwoty bazowej, którą ostatnio przyjęto do ustalenia podstawy wymiaru, a następnie emeryturę podwyższa się w ramach waloryzacji przypadających do dnia nabycia uprawnień do emerytury. Stosownie do treści ust. 4 przywołanego przepisu, ust. 3 nie stosuje się, jeżeli zainteresowany po nabyciu uprawnień do świadczenia, którego podstawę wymiaru wskazał za podstawę wymiaru emerytury, podlegał co najmniej przez 30 miesięcy ubezpieczeniu społecznemu lub ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym.

Jak wynika z przywołanych przepisów, przy ustalaniu wysokości emerytury, do obliczenia której uwzględniono podstawę wymiaru innej emerytury, podstawę wymiaru nowego świadczenia (np. emerytury w wieku powszechnym) stanowi zwaloryzowana podstawa wymiaru poprzednio przyznanej emerytury (np. wcześniejszej w wieku 55/60 lat), zaś część socjalną ustala się jako 24% kwoty bazowej obowiązującej w dacie nabycia prawa do nowej emerytury, o ile zainteresowany posiada 30-miesięczny okres ubezpieczenia następujący po dacie przyznania pierwotnego świadczenia.

Tym samym by uzyskać prawo do naliczenia emerytury według nowej kwoty bazowej w części socjalnej uprawniony musi spełniać warunki do nowego świadczenia emerytalnego. W przypadku wnioskodawcy tym nowym świadczeniem mogłaby być wcześniejsza emerytura z tytułu pracy w warunkach szczególnych na podstawie art. 32 w zw. z art. 184 ustawy emerytalnej lub na podstawie art. 46 w zw. z art. 32 ustawy emerytalnej. Takim nowym świadczeniem byłaby też emerytura w wieku powszechnym, tj. ustalona na podstawie art. 24 ustawy emerytalnej.

Organ rentowy słusznie ustalił, że wnioskodawca nie spełnia przesłanek warunkujących przyznanie prawa do emerytury na podstawie art. 46 w zw. z art. 32 ustawy emerytalnej, ponieważ przepis ten wymaga spełnienia warunków określonych w przepisie art. 32 ustawy emerytalnej ( m.in. wiek 60 lat dla mężczyzn ) do dnia 31 grudnia 2008r. ( art. 46 ust.1 pkt 2). Wnioskodawca urodzony (...) wieku 60 lat nie osiągnął na dzień 31.12.2008r. Wnioskodawca nie spełnia też warunków do przyznania mu emerytury w oparciu o art. 184 w zw. z art. 32 ustawy emerytalnej, ponieważ przepis ten wymaga m.in., by na dzień 01.01.1999r. uprawniony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 ( 25 lat dla mężczyzn ). W decyzji z dnia 23 kwietnia 2012r. organ rentowy ustalił, że ubezpieczony na dzień 01.01.1999r. wykazał 24 lata, miesiąc i 27 dni okresów składkowych i nieskładkowych. Powyższych ustaleń wnioskodawca nie kwestionował. W ocenie Sądu ubezpieczony nie ma też prawa do emerytury na podstawie art. 24 ustawy emerytalnej. Przepis ten stanowi, że wiek emerytalny dla mężczyzn urodzonych w okresie od dnia 1 kwietnia 1950 r. do dnia 30 czerwca 1950 r. wynosi co najmniej 65 lat i 10 miesięcy. Wnioskodawca takiego wieku na dzień wydania zaskarżonej decyzji nie osiągnął.

Wobec braku podstaw do przyznania odwołującemu prawa do emerytury po emeryturze, w niniejszej sprawie nie może znaleźć zastosowania przepis art. 53 ust. 4 ustawy emerytalnej. Jak słusznie wskazał w odpowiedzi na odwołanie organ rentowy, wnioskodawca nie przechodzi z jednego świadczenia na drugie - niezmiennie jest uprawniony do tzw. emerytury nauczycielskiej przyznanej bez względu na wiek, a w konsekwencji - brak jest podstaw do przeliczenia pobieranego przez niego świadczenia na podstawie art. 53 ust. 3 i 4 ustawy emerytalnej.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc oddalił odwołanie nie znajdując podstaw do jego uwzględnienia.