II UZ 7/01
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Zmiana nazwy izby Sądu Najwyższego z "Izba Administracyjna, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych" na "Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych".
Automatyczne korekty wprowadzone przez system SAOS w czasie importu orzeczenia z zewnętrznego systemu
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-11-2012
Pełny tekst orzeczenia
Postanowienie z dnia 8 lutego 2001 r.
II UZ 7/01
Sąd drugiej instancji nie jest uprawniony do merytorycznej oceny zasad-
ności podniesionych w kasacji zarzutów.
Przewodniczący SSN Walerian Sanetra, Sędziowie SN: Józef Iwulski, Jerzy
Kuźniar (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2001 r. na posiedzeniu
niejawnym sprawy z wniosku Kazimierza C. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Spo-
łecznych-Oddziałowi w R. o rentę z tytułu niezdolności do pracy, na skutek zażalenia
wnioskodawcy na postanowienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 11 paź-
dziernika 2000 r. [...]
p o s t a n o w i ł:
u c h y l i ć zaskarżone postanowienie.
U z a s a d n i e n i e
Wyrokiem z dnia 22 marca 2000 r. [...] Sąd Apelacyjny w Katowicach oddalił
apelację wnioskodawcy Kazimierza C. od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach, Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku z dnia 30
sierpnia 1999 r. [...] w sprawie z jego wniosku przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń
Społecznych-Oddziałowi w R. o rentę z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej
chorobą zawodową.
Powyższy wyrok zaskarżył kasacją wnioskodawca i zarzucając naruszenie
przepisów postępowania- art. 285, 286 i 290 KPC „ poprzez nieprzeprowadzenie we-
ryfikacji pisemnych opinii w drodze ustnego wyjaśnienia różnic w obu tych opiniach
(...)”
, wniósł „o uchylenie obu wyroków w całości i przekazanie sprawy do ponownego
rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Katowicach”
. W uzasadnieniu skarżący podał,
2
że brak weryfikacji opinii stanowi oczywiste naruszenie prawa, dlatego nie należy
stosować ograniczenia przewidzianego w art. 393 § 1 KPC.
Postanowieniem z dnia 11 października 2000 r. Sąd Apelacyjny odrzucił ka-
sację, wskazując, że skoro podniesiono w niej zarzut błędnej oceny materiału dowo-
dowego, gdy tymczasem Sąd Apelacyjny nie dokonywał oceny wiarygodności i mocy
dowodów na podstawie art. 233 § 1 KPC, zarzut naruszenia tego przepisu „ nie może
stanowić w niniejszej sprawie uzasadnionej podstawy kasacyjnej (...), kasacja jest
zatem niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.”
Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia Sąd powołał art. 393 5
KPC.
Rozpoznając zażalenie wnioskodawcy na to postanowienie Sąd Najwyższy
zważył, co następuje:
Zażalenie jest uzasadnione. Pomijając, że podstawą kasacji w rozpoznawanej
sprawie nie było naruszenie art. 233 § 1 KPC, ale innych przepisów postępowania,
stanowisko Sądu Apelacyjnego jest błędne. W myśl art. 3933
KPC kasacja powinna
czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma procesowego oraz zawierać
przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie oraz wniosek o uchylenie lub
zmianę wyroku w całości lub w części. W ustalonym orzecznictwie Sądu Najwyższe-
go stwierdzono, że brak przytoczenia w kasacji naruszonych, w jej ocenie, przepisów
prawa materialnego i (lub) procesowego oraz wskazania w przypadku oparcia kasacji
na podstawie wymienionej w art. 3931
pkt 2 KPC, że uchybienie tym przepisom mo-
gło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, czyni kasację niedopuszczalną „z innych
przyczyn”
. W niniejszej sprawie kasacja oparta została na zarzucie naruszenia wska-
zanych przepisów postępowania, zawiera również uzasadnienie, brak więc podstaw
do oceniania jej jako niedopuszczalnej. Sąd Apelacyjny nie jest uprawniony do me-
rytorycznej oceny zasadności podniesionych w kasacji zarzutów, a stwierdzenie za-
warte w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, że brak uzasadnionej podstawy
kasacji czyni ją niedopuszczalną, jest nietrafne.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 386 § 1 w
związku z art. 39319
KPC.
========================================
II UZ 7/01
Sąd drugiej instancji nie jest uprawniony do merytorycznej oceny zasad-
ności podniesionych w kasacji zarzutów.
Przewodniczący SSN Walerian Sanetra, Sędziowie SN: Józef Iwulski, Jerzy
Kuźniar (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2001 r. na posiedzeniu
niejawnym sprawy z wniosku Kazimierza C. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Spo-
łecznych-Oddziałowi w R. o rentę z tytułu niezdolności do pracy, na skutek zażalenia
wnioskodawcy na postanowienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 11 paź-
dziernika 2000 r. [...]
p o s t a n o w i ł:
u c h y l i ć zaskarżone postanowienie.
U z a s a d n i e n i e
Wyrokiem z dnia 22 marca 2000 r. [...] Sąd Apelacyjny w Katowicach oddalił
apelację wnioskodawcy Kazimierza C. od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach, Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku z dnia 30
sierpnia 1999 r. [...] w sprawie z jego wniosku przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń
Społecznych-Oddziałowi w R. o rentę z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej
chorobą zawodową.
Powyższy wyrok zaskarżył kasacją wnioskodawca i zarzucając naruszenie
przepisów postępowania- art. 285, 286 i 290 KPC „ poprzez nieprzeprowadzenie we-
ryfikacji pisemnych opinii w drodze ustnego wyjaśnienia różnic w obu tych opiniach
(...)”
, wniósł „o uchylenie obu wyroków w całości i przekazanie sprawy do ponownego
rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Katowicach”
. W uzasadnieniu skarżący podał,
2
że brak weryfikacji opinii stanowi oczywiste naruszenie prawa, dlatego nie należy
stosować ograniczenia przewidzianego w art. 393 § 1 KPC.
Postanowieniem z dnia 11 października 2000 r. Sąd Apelacyjny odrzucił ka-
sację, wskazując, że skoro podniesiono w niej zarzut błędnej oceny materiału dowo-
dowego, gdy tymczasem Sąd Apelacyjny nie dokonywał oceny wiarygodności i mocy
dowodów na podstawie art. 233 § 1 KPC, zarzut naruszenia tego przepisu „ nie może
stanowić w niniejszej sprawie uzasadnionej podstawy kasacyjnej (...), kasacja jest
zatem niedopuszczalna i podlega odrzuceniu.”
Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia Sąd powołał art. 393 5
KPC.
Rozpoznając zażalenie wnioskodawcy na to postanowienie Sąd Najwyższy
zważył, co następuje:
Zażalenie jest uzasadnione. Pomijając, że podstawą kasacji w rozpoznawanej
sprawie nie było naruszenie art. 233 § 1 KPC, ale innych przepisów postępowania,
stanowisko Sądu Apelacyjnego jest błędne. W myśl art. 3933
KPC kasacja powinna
czynić zadość wymaganiom przepisanym dla pisma procesowego oraz zawierać
przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie oraz wniosek o uchylenie lub
zmianę wyroku w całości lub w części. W ustalonym orzecznictwie Sądu Najwyższe-
go stwierdzono, że brak przytoczenia w kasacji naruszonych, w jej ocenie, przepisów
prawa materialnego i (lub) procesowego oraz wskazania w przypadku oparcia kasacji
na podstawie wymienionej w art. 3931
pkt 2 KPC, że uchybienie tym przepisom mo-
gło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, czyni kasację niedopuszczalną „z innych
przyczyn”
. W niniejszej sprawie kasacja oparta została na zarzucie naruszenia wska-
zanych przepisów postępowania, zawiera również uzasadnienie, brak więc podstaw
do oceniania jej jako niedopuszczalnej. Sąd Apelacyjny nie jest uprawniony do me-
rytorycznej oceny zasadności podniesionych w kasacji zarzutów, a stwierdzenie za-
warte w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, że brak uzasadnionej podstawy
kasacji czyni ją niedopuszczalną, jest nietrafne.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 386 § 1 w
związku z art. 39319
KPC.
========================================