II CKN 393/00
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-11-2012
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Postanowienie z dnia 23 lutego 2001 r., II CKN 393/00
Postępowanie, w którym powód dochodzi wierzytelności uznanej przez
sędziego komisarza i wpisanej na listę wierzytelności w postępowaniu
upadłościowym, następnie prawomocnie umorzonym (art. 355 § 1 k.p.c. w
związku z art. 170 § 1 rozporządzenia Prezydenta RP z dnia 24 października
1934 r. – Prawo upadłościowe, jedn. tekst: Dz.U. z 1991 r. Nr 118 poz. 512 ze
zm.), podlega umorzeniu.
Przewodniczący: Sędzia SN Tadeusz Żyznowski
Sędzia SN Elżbieta Skowrońska-Bocian (sprawozdawca), Sędzia SA Andrzej
Niedużak
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2001 r. na rozprawie sprawy
z powództwa Skarbu Państwa, Rejonowego Zarządu Infrastruktury w B. przeciwko
Przedsiębiorstwu Produkcji i Usług „M.”, spółce z o.o. w B. o zapłatę, na skutek
kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 8
kwietnia 1998 r.
postanowił uchylić zaskarżony wyrok i wyrok Sądu Wojewódzkiego
w Poznaniu z dnia 6 listopada 1997 r. i umorzyć postępowanie w sprawie oraz
zasądzić od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1000 zł tytułem zwrotu kosztów
postępowania.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 8 kwietnia 1998 r. Sąd Apelacyjny w Poznaniu oddalił
apelację pozwanego od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Poznaniu z dnia 6
listopada 1997 r. , zasądzającego na rzecz powoda – Skarbu Państwa,
Wojskowego Zakładu Remontowo-Budowlanego w P. od Przedsiębiorstwa
Produkcji i Usług „M.”, spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B. kwotę
15 009,14 zł tytułem zwrotu kaucji gwarancyjnej przewidzianej w łączącej strony
umowie o roboty budowlane, wraz z odsetkami.
Od wyroku Sądu Apelacyjnego pozwany wniósł kasację opartą na podstawie
naruszenia art. 3531
oraz 65 § 2 k.c.
W odpowiedzi na kasację powód wniósł o jej oddalenie.
W dniu 12 lutego 2001 r. do Sądu Najwyższego wpłynęło pismo pełnomocnika
pozwanego z informacją, że w stosunku do pozwanego Przedsiębiorstwa ogłoszona
została upadłość prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Bydgoszczy
z dnia 18 lutego 1999 r. Dochodzona przez powoda wierzytelność została uznana
przez sędziego-komisarza i wprowadzona na listę wierzytelności.
Postępowanie upadłościowe dotyczące pozwanego zostało umorzone
postanowieniem Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 20 stycznia 2001 r.
W związku z taką sytuacją Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 170 § 1 rozporządzenia Prezydenta RP z dnia 24
października 1934 r. – Prawo upadłościowe (jedn. tekst: Dz.U. z 1991 r. Nr 118 poz.
512 ze zm.) po ukończeniu lub umorzeniu postępowania upadłościowego wyciąg z
ustalonej listy wierzytelności, zawierający oznaczenie wierzytelności oraz sumy na
jej poczet przez wierzyciela otrzymanej, jest tytułem egzekucyjnym przeciwko
upadłemu.
W rozpoznawanej sprawie zatem powód dysponuje tytułem egzekucyjnym
w stosunku do pozwanego Przedsiębiorstwa ze względu na uznanie przez
sędziego-komisarza i wpisanie dochodzonej wierzytelności na listę wierzytelności,
a następnie umorzenie postępowania upadłościowego. Merytoryczne
rozstrzygnięcie sprawy doprowadziłoby do tego, że powód dysponowałby dwoma
tytułami egzekucyjnymi przeciwko pozwanemu, dotyczącymi tej samej należności.
Z tego też względu niedopuszczalne byłoby wydanie orzeczenia, a taka sytuacja
nakłada na sąd obowiązek wydania postanowienia o umorzeniu postępowania (art.
355 § 1 k.p.c.).
Możliwość umorzenia postępowania przez Sąd Najwyższy przewiduje art.
39316
k.p.c. Zgodnie z tym przepisem Sąd Najwyższy uchyla wydane w sprawie
wyroki i umarza postępowanie (lub odrzuca pozew), jeżeli istnieje podstawa do
umorzenia postępowania (lub pozew podlegał odrzuceniu).
Z powyższych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji; o kosztach
orzeczono zgodnie z art. 98 § 1 i 108 § 1 k.p.c.
Postępowanie, w którym powód dochodzi wierzytelności uznanej przez
sędziego komisarza i wpisanej na listę wierzytelności w postępowaniu
upadłościowym, następnie prawomocnie umorzonym (art. 355 § 1 k.p.c. w
związku z art. 170 § 1 rozporządzenia Prezydenta RP z dnia 24 października
1934 r. – Prawo upadłościowe, jedn. tekst: Dz.U. z 1991 r. Nr 118 poz. 512 ze
zm.), podlega umorzeniu.
Przewodniczący: Sędzia SN Tadeusz Żyznowski
Sędzia SN Elżbieta Skowrońska-Bocian (sprawozdawca), Sędzia SA Andrzej
Niedużak
Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2001 r. na rozprawie sprawy
z powództwa Skarbu Państwa, Rejonowego Zarządu Infrastruktury w B. przeciwko
Przedsiębiorstwu Produkcji i Usług „M.”, spółce z o.o. w B. o zapłatę, na skutek
kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 8
kwietnia 1998 r.
postanowił uchylić zaskarżony wyrok i wyrok Sądu Wojewódzkiego
w Poznaniu z dnia 6 listopada 1997 r. i umorzyć postępowanie w sprawie oraz
zasądzić od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1000 zł tytułem zwrotu kosztów
postępowania.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 8 kwietnia 1998 r. Sąd Apelacyjny w Poznaniu oddalił
apelację pozwanego od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Poznaniu z dnia 6
listopada 1997 r. , zasądzającego na rzecz powoda – Skarbu Państwa,
Wojskowego Zakładu Remontowo-Budowlanego w P. od Przedsiębiorstwa
Produkcji i Usług „M.”, spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B. kwotę
15 009,14 zł tytułem zwrotu kaucji gwarancyjnej przewidzianej w łączącej strony
umowie o roboty budowlane, wraz z odsetkami.
Od wyroku Sądu Apelacyjnego pozwany wniósł kasację opartą na podstawie
naruszenia art. 3531
oraz 65 § 2 k.c.
W odpowiedzi na kasację powód wniósł o jej oddalenie.
W dniu 12 lutego 2001 r. do Sądu Najwyższego wpłynęło pismo pełnomocnika
pozwanego z informacją, że w stosunku do pozwanego Przedsiębiorstwa ogłoszona
została upadłość prawomocnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Bydgoszczy
z dnia 18 lutego 1999 r. Dochodzona przez powoda wierzytelność została uznana
przez sędziego-komisarza i wprowadzona na listę wierzytelności.
Postępowanie upadłościowe dotyczące pozwanego zostało umorzone
postanowieniem Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 20 stycznia 2001 r.
W związku z taką sytuacją Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 170 § 1 rozporządzenia Prezydenta RP z dnia 24
października 1934 r. – Prawo upadłościowe (jedn. tekst: Dz.U. z 1991 r. Nr 118 poz.
512 ze zm.) po ukończeniu lub umorzeniu postępowania upadłościowego wyciąg z
ustalonej listy wierzytelności, zawierający oznaczenie wierzytelności oraz sumy na
jej poczet przez wierzyciela otrzymanej, jest tytułem egzekucyjnym przeciwko
upadłemu.
W rozpoznawanej sprawie zatem powód dysponuje tytułem egzekucyjnym
w stosunku do pozwanego Przedsiębiorstwa ze względu na uznanie przez
sędziego-komisarza i wpisanie dochodzonej wierzytelności na listę wierzytelności,
a następnie umorzenie postępowania upadłościowego. Merytoryczne
rozstrzygnięcie sprawy doprowadziłoby do tego, że powód dysponowałby dwoma
tytułami egzekucyjnymi przeciwko pozwanemu, dotyczącymi tej samej należności.
Z tego też względu niedopuszczalne byłoby wydanie orzeczenia, a taka sytuacja
nakłada na sąd obowiązek wydania postanowienia o umorzeniu postępowania (art.
355 § 1 k.p.c.).
Możliwość umorzenia postępowania przez Sąd Najwyższy przewiduje art.
39316
k.p.c. Zgodnie z tym przepisem Sąd Najwyższy uchyla wydane w sprawie
wyroki i umarza postępowanie (lub odrzuca pozew), jeżeli istnieje podstawa do
umorzenia postępowania (lub pozew podlegał odrzuceniu).
Z powyższych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji; o kosztach
orzeczono zgodnie z art. 98 § 1 i 108 § 1 k.p.c.