III KO 53/99
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-11-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I KZP 37/2000
Pełny tekst orzeczenia
POSTANOWIENIE Z DNIA 12 KWIETNIA 2001 R.
III KO 53/99
Nie jest orzeczeniem kończącym postępowanie karne, o jakim mowa
w art. 544 § 1 i 2 k.p.k., orzeczenie Sądu Najwyższego, którym sąd ten
oddalił kasację.
Przewodniczący: sędzia SN P. Hofmański.
Sędziowie SN: A. Deptuła, W. Kozielewicz (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy w sprawie Jerzego T., skazanego z art. 152b § 2 k.k.,
art. 247 § 1 k.k. – z 1969 r., z wniosku obrońcy skazanego w przedmiocie
wznowienia postępowania
p o s t a n o w i ł stwierdzić swą niewłaściwość i sprawę przekazać Sądowi
Apelacyjnemu w L. jako właściwemu rzeczowo i miejscowo do jej rozpo-
znania.
U Z A S A D N I E N I E
Sąd Rejonowy w L. wyrokiem z dnia 27 października 1997 r. skazał
Jerzego T. za popełnienie przestępstwa z art. 152 b § 2 k.k. z 1969 r. oraz
z art. 247 § 1 k.k. z 1969 r. na karę łączną roku i 6 miesięcy pozbawienia
wolności i 3000 zł. grzywny, zaś Sąd Wojewódzki w L. utrzymał w mocy
ten wyrok. Natomiast Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 8 kwietnia 1999 r.
oddalił kasację obrońcy skazanego wniesioną od wyroku sądu odwoław-
czego, uznając ją za oczywiście bezzasadną.
2
Obrońca skazanego skierował do Sądu Najwyższego wniosek o
wznowienie postępowania karnego w opisanej sprawie.
Prokurator Prokuratury Krajowej w piśmie z dnia 20 lutego 2001 r.
wniósł o oddalenie wniosku o wznowienie postępowania.
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
Zgodnie z art. 544 § 1 i 2 k.p.k. o właściwości sądu do orzekania w
przedmiocie wznowienia postępowania rozstrzyga to którego sądu orze-
czenie zakończyło postępowanie objęte wnioskiem o wznowienie (por. St.
Zabłocki, w: J. Bratoszewski i in. Kodeks postępowania karnego. Komen-
tarz. Tom II 1998, s. 742, T. Grzegorczyk, Kodeks postępowania karnego.
Komentarz, 1998, s. 1065-1066, P. Hofmański, E. Sadzik, K. Zgryzek, Ko-
deks postępowania karnego. Komentarz. Tom II, 1999, s. 890).
W doktrynie zwraca się uwagę, iż w powołanym przepisie znajdujemy
zwrot „postępowanie zakończone orzeczeniem”, a nie określenie „postę-
powanie w którym orzekał” (por. Zb. Doda, A. Gaberle, Orzecznictwo Sądu
Najwyższego. Komentarz tom II. Kontrola odwoławcza w procesie karnym,
1997, s. 562-563). W realiach niniejszej sprawy pozostaje zatem do roz-
strzygnięcia czy orzeczenie Sądu Najwyższego wydane po rozpoznaniu
kasacji obrońcy skazanego mocą którego kasację tę oddalono jest orze-
czeniem kończącym postępowanie sądowe w rozumieniu art. 544 § 1 i 2
k.p.k.
Odnosząc się do tego problemu należy przede wszystkim podkreślić,
iż oddalając kasację Sąd Najwyższy orzeka jedynie o niezasadności skargi
kasacyjnej, i w żadnym wypadku nie wkracza w sferę w której zaskarżony
kasacją wyrok korzysta z powagi rzeczy osądzonej (por. P. Hofmański i
inni. Komentarz T. II 1999, s. 896). W takiej sytuacji to właśnie ten wyrok
jest „orzeczeniem kończącym postępowanie karne” (por. m.in. uzasadnie-
nie uchwały Pełnego Składu Izby Karnej Sądu Najwyższego z dnia 9 paź-
dziernika 2000 r., I KZP 37/2000, OSNKW 2000, z. 9-10, poz. 78).
3
Należy zatem uznać, iż nie jest orzeczeniem kończącym postępowa-
nie karne, o jakim mowa w art. 544 § 1 i 2 k.p.k., orzeczenie Sądu Najwyż-
szego wydane w wyniku rozpoznania kasacji mocą którego kasację tę od-
dalono.
Kierując się powyższym należało stwierdzić niewłaściwość Sądu
Najwyższego do rozpoznania niniejszego wniosku o wznowienie postępo-
wania i sprawę tę przekazać Sądowi Apelacyjnemu w L. jako rzeczowo i
miejscowo właściwemu do rozpoznania wniosku obrońcy skazanego Je-
rzego T. o wznowienie postępowania karnego zakończonego wyrokiem
Sądu Wojewódzkiego w L. z dnia 10 marca 1998 r. (art. 35 § 1 k.p.k. w zw.
z art. 544 § 1 i 2 k.p.k.).
III KO 53/99
Nie jest orzeczeniem kończącym postępowanie karne, o jakim mowa
w art. 544 § 1 i 2 k.p.k., orzeczenie Sądu Najwyższego, którym sąd ten
oddalił kasację.
Przewodniczący: sędzia SN P. Hofmański.
Sędziowie SN: A. Deptuła, W. Kozielewicz (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy w sprawie Jerzego T., skazanego z art. 152b § 2 k.k.,
art. 247 § 1 k.k. – z 1969 r., z wniosku obrońcy skazanego w przedmiocie
wznowienia postępowania
p o s t a n o w i ł stwierdzić swą niewłaściwość i sprawę przekazać Sądowi
Apelacyjnemu w L. jako właściwemu rzeczowo i miejscowo do jej rozpo-
znania.
U Z A S A D N I E N I E
Sąd Rejonowy w L. wyrokiem z dnia 27 października 1997 r. skazał
Jerzego T. za popełnienie przestępstwa z art. 152 b § 2 k.k. z 1969 r. oraz
z art. 247 § 1 k.k. z 1969 r. na karę łączną roku i 6 miesięcy pozbawienia
wolności i 3000 zł. grzywny, zaś Sąd Wojewódzki w L. utrzymał w mocy
ten wyrok. Natomiast Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 8 kwietnia 1999 r.
oddalił kasację obrońcy skazanego wniesioną od wyroku sądu odwoław-
czego, uznając ją za oczywiście bezzasadną.
2
Obrońca skazanego skierował do Sądu Najwyższego wniosek o
wznowienie postępowania karnego w opisanej sprawie.
Prokurator Prokuratury Krajowej w piśmie z dnia 20 lutego 2001 r.
wniósł o oddalenie wniosku o wznowienie postępowania.
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
Zgodnie z art. 544 § 1 i 2 k.p.k. o właściwości sądu do orzekania w
przedmiocie wznowienia postępowania rozstrzyga to którego sądu orze-
czenie zakończyło postępowanie objęte wnioskiem o wznowienie (por. St.
Zabłocki, w: J. Bratoszewski i in. Kodeks postępowania karnego. Komen-
tarz. Tom II 1998, s. 742, T. Grzegorczyk, Kodeks postępowania karnego.
Komentarz, 1998, s. 1065-1066, P. Hofmański, E. Sadzik, K. Zgryzek, Ko-
deks postępowania karnego. Komentarz. Tom II, 1999, s. 890).
W doktrynie zwraca się uwagę, iż w powołanym przepisie znajdujemy
zwrot „postępowanie zakończone orzeczeniem”, a nie określenie „postę-
powanie w którym orzekał” (por. Zb. Doda, A. Gaberle, Orzecznictwo Sądu
Najwyższego. Komentarz tom II. Kontrola odwoławcza w procesie karnym,
1997, s. 562-563). W realiach niniejszej sprawy pozostaje zatem do roz-
strzygnięcia czy orzeczenie Sądu Najwyższego wydane po rozpoznaniu
kasacji obrońcy skazanego mocą którego kasację tę oddalono jest orze-
czeniem kończącym postępowanie sądowe w rozumieniu art. 544 § 1 i 2
k.p.k.
Odnosząc się do tego problemu należy przede wszystkim podkreślić,
iż oddalając kasację Sąd Najwyższy orzeka jedynie o niezasadności skargi
kasacyjnej, i w żadnym wypadku nie wkracza w sferę w której zaskarżony
kasacją wyrok korzysta z powagi rzeczy osądzonej (por. P. Hofmański i
inni. Komentarz T. II 1999, s. 896). W takiej sytuacji to właśnie ten wyrok
jest „orzeczeniem kończącym postępowanie karne” (por. m.in. uzasadnie-
nie uchwały Pełnego Składu Izby Karnej Sądu Najwyższego z dnia 9 paź-
dziernika 2000 r., I KZP 37/2000, OSNKW 2000, z. 9-10, poz. 78).
3
Należy zatem uznać, iż nie jest orzeczeniem kończącym postępowa-
nie karne, o jakim mowa w art. 544 § 1 i 2 k.p.k., orzeczenie Sądu Najwyż-
szego wydane w wyniku rozpoznania kasacji mocą którego kasację tę od-
dalono.
Kierując się powyższym należało stwierdzić niewłaściwość Sądu
Najwyższego do rozpoznania niniejszego wniosku o wznowienie postępo-
wania i sprawę tę przekazać Sądowi Apelacyjnemu w L. jako rzeczowo i
miejscowo właściwemu do rozpoznania wniosku obrońcy skazanego Je-
rzego T. o wznowienie postępowania karnego zakończonego wyrokiem
Sądu Wojewódzkiego w L. z dnia 10 marca 1998 r. (art. 35 § 1 k.p.k. w zw.
z art. 544 § 1 i 2 k.p.k.).