V CKN 357/01
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-11-2012
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Postanowienie z dnia 15 października 2001 r., V CKN 357/01
Kasacja od postanowienia sądu drugiej instancji w przedmiocie
odrzucenia skargi o wznowienie postępowania nieprocesowego jest
niedopuszczalna.
Sędzia SN Lech Walentynowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
Sędzia SN Marian Kocon
Sędzia SN Barbara Myszka
Sąd Najwyższy w sprawie ze skargi Marianny C. o wznowienie postępowania
w sprawie z wniosku Marianny T. przy uczestnictwie Jacka C., Kazimierza P.,
Danieli G., Marianny C., Tadeusza T. i Andrzeja T., zakończonego prawomocnym
postanowieniem Sądu Rejonowego w Częstochowie z dnia 21 października 1999 r.,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 15 października 2001 r., na
skutek kasacji Marianny C. od postanowienia Sądu Okręgowego w Częstochowie
z dnia 28 czerwca 2001 r.
odrzucił kasację.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 28 czerwca 2001 r. Sąd Okręgowy w Częstochowie
oddalił zażalenie Marianny C. na postanowienie Sądu Rejonowego
w Częstochowie, odrzucające jej skargę o wznowienie postępowania
w sprawie II Ns (...), podzielając pogląd Sądu pierwszej instancji w kwestii
nieistnienia powołanej podstawy wznowienia (art. 403 § 2 k.p.c. w związku z art.
410 § 1 k.p.c. oraz art. 524 § 1 k.p.c.).
W kasacji Marianna C. wniosła o uchylenie postanowienia Sądu
odwoławczego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o wznowienie postępowania została złożona po dniu 30 czerwca
2000 r., w związku z czym rozpoznano ją według znowelizowanych przepisów
procesowych (zob. art. 5 i 6 ustawy z dnia 24 maja 2000 r. o zmianie ustawy –
Kodeks postępowania cywilnego, ustawy o zastawie rejestrowym i rejestrze
zastawów, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz ustawy
o komornikach sądowych i egzekucji, Dz.U. Nr 48, poz. 554). Sprawą, której
dotyczyła skarga, była sprawa z zakresu prawa rzeczowego (o stwierdzenie
nabycia własności nieruchomości przez posiadacza samoistnego). W sprawach
nieprocesowych kasacja przysługuje od wydanego przez sąd drugiej instancji
postanowienia co do istoty sprawy oraz od postanowienia w przedmiocie
odrzucenia wniosku i umorzenia postępowania kończących postępowanie
w sprawie (art. 5191
§ 1 k.p.c.). Postanowienie w przedmiocie odrzucenia skargi
o wznowienie postępowania jest orzeczeniem formalnym, którego przedmiotem nie
jest odrzucenie wniosku o wszczęcie postępowania nieprocesowego ani umorzenie
postępowania. Odrzucenie skargi o wznowienie nie może być traktowane
analogicznie jak odrzucenie wniosku o wszczęcie postępowania nieprocesowego,
ponieważ są to odrębne, zindywidualizowane żądania procesowe; wniosek inicjuje
postępowanie nieprocesowe, natomiast skarga o wznowienie ma charakter
szczególnego środka zaskarżenia. Niedopuszczalne byłoby posłużenie się
w przedstawionej sytuacji analogią, ponieważ nie występuje tu luka w prawie
procesowym. Orzeczenia wydane w postępowaniu nieprocesowym, które kończą
postępowanie w sprawie, a nie podlegają zaskarżeniu kasacją, mogą być –
w przewidzianych prawem sytuacjach – zaskarżone zażaleniem (art. 39318
§ 2
k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c.).
Z przedstawionych przyczyn kasacja Marianny C. jest niedopuszczalna
i podlega odrzuceniu (art. 3937
§ 2 k.p.c.).
Należy również zauważyć, że niedopuszczalne byłoby zażalenie na
postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 28 czerwca 2001 r., ponieważ orzeczenie
to zostało wydane w wyniku rozpoznania zażalenia na postanowienie Sądu
pierwszej instancji (art. 39318
§ 2 k.p.c.). Po nowelizacji, dokonanej powołaną
ustawą z dnia 24 maja 2000 r., zażalenia są rozpoznawane wyłącznie w systemie
dwuinstancyjnym.
Kasacja od postanowienia sądu drugiej instancji w przedmiocie
odrzucenia skargi o wznowienie postępowania nieprocesowego jest
niedopuszczalna.
Sędzia SN Lech Walentynowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
Sędzia SN Marian Kocon
Sędzia SN Barbara Myszka
Sąd Najwyższy w sprawie ze skargi Marianny C. o wznowienie postępowania
w sprawie z wniosku Marianny T. przy uczestnictwie Jacka C., Kazimierza P.,
Danieli G., Marianny C., Tadeusza T. i Andrzeja T., zakończonego prawomocnym
postanowieniem Sądu Rejonowego w Częstochowie z dnia 21 października 1999 r.,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 15 października 2001 r., na
skutek kasacji Marianny C. od postanowienia Sądu Okręgowego w Częstochowie
z dnia 28 czerwca 2001 r.
odrzucił kasację.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 28 czerwca 2001 r. Sąd Okręgowy w Częstochowie
oddalił zażalenie Marianny C. na postanowienie Sądu Rejonowego
w Częstochowie, odrzucające jej skargę o wznowienie postępowania
w sprawie II Ns (...), podzielając pogląd Sądu pierwszej instancji w kwestii
nieistnienia powołanej podstawy wznowienia (art. 403 § 2 k.p.c. w związku z art.
410 § 1 k.p.c. oraz art. 524 § 1 k.p.c.).
W kasacji Marianna C. wniosła o uchylenie postanowienia Sądu
odwoławczego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o wznowienie postępowania została złożona po dniu 30 czerwca
2000 r., w związku z czym rozpoznano ją według znowelizowanych przepisów
procesowych (zob. art. 5 i 6 ustawy z dnia 24 maja 2000 r. o zmianie ustawy –
Kodeks postępowania cywilnego, ustawy o zastawie rejestrowym i rejestrze
zastawów, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz ustawy
o komornikach sądowych i egzekucji, Dz.U. Nr 48, poz. 554). Sprawą, której
dotyczyła skarga, była sprawa z zakresu prawa rzeczowego (o stwierdzenie
nabycia własności nieruchomości przez posiadacza samoistnego). W sprawach
nieprocesowych kasacja przysługuje od wydanego przez sąd drugiej instancji
postanowienia co do istoty sprawy oraz od postanowienia w przedmiocie
odrzucenia wniosku i umorzenia postępowania kończących postępowanie
w sprawie (art. 5191
§ 1 k.p.c.). Postanowienie w przedmiocie odrzucenia skargi
o wznowienie postępowania jest orzeczeniem formalnym, którego przedmiotem nie
jest odrzucenie wniosku o wszczęcie postępowania nieprocesowego ani umorzenie
postępowania. Odrzucenie skargi o wznowienie nie może być traktowane
analogicznie jak odrzucenie wniosku o wszczęcie postępowania nieprocesowego,
ponieważ są to odrębne, zindywidualizowane żądania procesowe; wniosek inicjuje
postępowanie nieprocesowe, natomiast skarga o wznowienie ma charakter
szczególnego środka zaskarżenia. Niedopuszczalne byłoby posłużenie się
w przedstawionej sytuacji analogią, ponieważ nie występuje tu luka w prawie
procesowym. Orzeczenia wydane w postępowaniu nieprocesowym, które kończą
postępowanie w sprawie, a nie podlegają zaskarżeniu kasacją, mogą być –
w przewidzianych prawem sytuacjach – zaskarżone zażaleniem (art. 39318
§ 2
k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c.).
Z przedstawionych przyczyn kasacja Marianny C. jest niedopuszczalna
i podlega odrzuceniu (art. 3937
§ 2 k.p.c.).
Należy również zauważyć, że niedopuszczalne byłoby zażalenie na
postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 28 czerwca 2001 r., ponieważ orzeczenie
to zostało wydane w wyniku rozpoznania zażalenia na postanowienie Sądu
pierwszej instancji (art. 39318
§ 2 k.p.c.). Po nowelizacji, dokonanej powołaną
ustawą z dnia 24 maja 2000 r., zażalenia są rozpoznawane wyłącznie w systemie
dwuinstancyjnym.