I KZP 33/01
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-11-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I KZP 33/2001
Pełny tekst orzeczenia
POSTANOWIENIE Z DNIA 29 STYCZNIA 2002 R.
I KZP 33/2001
Zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w sytuacji, w której po-
stępowanie karne zostaje warunkowo umorzone, pozostaje fakultatywny.
Przepis art. 67 § 3 in fine k.k. jest bowiem w zakresie orzekania tego środ-
ka karnego przepisem szczególnym w stosunku do art. 42 § 2 k.k. i wyłą-
cza stosowanie tego ostatniego w zakresie przez siebie objętym, a więc
przy warunkowym umorzeniu postępowania.
Przewodniczący: sędzia SN T. Grzegorczyk.
Sędziowie SN: A. Deptuła (sprawozdawca), E. Strużyna.
Zastępca Prokuratora Generalnego: R. Stefański.
Sąd Najwyższy w sprawie Władysława B., po rozpoznaniu, przeka-
zanego na podstawie art. 441 § 1 k.p.k. przez Sąd Okręgowy w T., posta-
nowieniem z dnia 29 października 2001 r., zagadnienia prawnego wymaga-
jącego zasadniczej wykładni ustawy:
„Czy użyte w art. 67 § 3 k.k. sformułowanie «może» odnosi się także
do zakazu prowadzenia pojazdów wymienionego w art. 39 pkt 3 k.k?”
p o s t a n o w i ł o d m ó w i ć podjęcia uchwały.
U Z A S A D N I E N I E
Przedmiotem przekazanego na podstawie art. 441 § 1 k.p.k. pytania
prawnego może być tylko takie zagadnienie prawne, które wymaga zasad-
2
niczej wykładni ustawy. Oznacza to, że sąd odwoławczy nie może skorzy-
stać z uprawnienia tego w sytuacji, gdy przepisy mające podlegać owej
wykładni są sformułowane w sposób jasny i nie nastręczają żadnych trud-
ności interpretacyjnych.
Z taką zaś sytuacją mamy do czynienia w tej sprawie w związku z
wystąpieniem Sądu Okręgowego w T.
Przepis art. 67 § 3 k.k. jest sformułowany jasno i jego wykładnia do-
konywana według reguł znaczeniowych języka daje jednoznaczne ustale-
nie zawartego w nim uregulowania. Przyznaje to sam Sąd Okręgowy w T.
Zresztą samo ujęcie pytania dobitnie o tym świadczy. Proste odczytanie
tego przepisu, bez konieczności przeprowadzania jakichkolwiek zabiegów
interpretacyjnych, prowadzi do stwierdzenia fakultatywności środka karne-
go – zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych wobec sprawcy, w
stosunku którego warunkowo umorzono postępowanie.
Materialnoprawne warunki orzeczenia tego zakazu precyzuje art. 42
§ 1 k.k. Chodzi zatem o to, że sąd może orzec taki zakaz nie w każdej
sprawie, w której warunkowo umarza postępowanie, lecz jedynie wtedy,
gdy warunkowo umarza postępowanie wobec osoby uczestniczącej w ru-
chu drogowym, za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji.
Maksymalny okres, na jaki zakaz ten może być orzeczony, wynosi 2 lata,
lecz oczywiście nie dłużej niż okres próby, gdy próba została orzeczona na
czas krótszy niż 2 lata (§ 3 w związku z § 1 art. 67 k.k.).
Wprowadzony ustawą z dnia 14 kwietnia 2000 r. o zmianie ustawy –
Kodeks karny (Dz. U. Nr 48, poz. 548) nowy typ przestępstwa przeciwko
bezpieczeństwu w komunikacji w postaci prowadzenia w stanie nietrzeź-
wości lub pod wpływem środka odurzającego pojazdów (art. 178a § 1 i 2
k.k.) niczego w tej materii nie zmienił. Zakaz prowadzenia pojazdów me-
chanicznych w sytuacji, w której postępowanie karne zostaje warunkowo
umorzone, pozostaje fakultatywny. Przepis art. 67 § 3 in fine k.k. jest bo-
3
wiem w zakresie orzekania tego środka karnego przepisem szczególnym w
stosunku do art. 42 § 2 k.k. i wyłącza stosowanie tego ostatniego w zakre-
sie przez siebie objętym, a więc przy warunkowym umorzeniu postępowa-
nia.
Znaczenie tego zakazu polega na tym, iż czyni on możliwym stoso-
wanie instytucji warunkowego umorzenia postępowania wobec dotychczas
niekaranych sprawców nieumyślnego spowodowania wypadku komunika-
cyjnego, który nie pociągnął za sobą poważnych następstw (art. 177 § 1
k.k.) ani też nie zachodzą przesłanki surowszej karalności określone w art.
178 § 1 k.k.
Skoro zatem treść przepisu art. 67 § 3 k.k. jest jasna i nie powoduje
rozbieżnych interpretacji ani w praktyce, ani i w doktrynie, to brak jest pod-
staw do dokonywania wykładni w trybie art. 441 § 1 k.k. (clara non sunt
interpretanda).
I KZP 33/2001
Zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w sytuacji, w której po-
stępowanie karne zostaje warunkowo umorzone, pozostaje fakultatywny.
Przepis art. 67 § 3 in fine k.k. jest bowiem w zakresie orzekania tego środ-
ka karnego przepisem szczególnym w stosunku do art. 42 § 2 k.k. i wyłą-
cza stosowanie tego ostatniego w zakresie przez siebie objętym, a więc
przy warunkowym umorzeniu postępowania.
Przewodniczący: sędzia SN T. Grzegorczyk.
Sędziowie SN: A. Deptuła (sprawozdawca), E. Strużyna.
Zastępca Prokuratora Generalnego: R. Stefański.
Sąd Najwyższy w sprawie Władysława B., po rozpoznaniu, przeka-
zanego na podstawie art. 441 § 1 k.p.k. przez Sąd Okręgowy w T., posta-
nowieniem z dnia 29 października 2001 r., zagadnienia prawnego wymaga-
jącego zasadniczej wykładni ustawy:
„Czy użyte w art. 67 § 3 k.k. sformułowanie «może» odnosi się także
do zakazu prowadzenia pojazdów wymienionego w art. 39 pkt 3 k.k?”
p o s t a n o w i ł o d m ó w i ć podjęcia uchwały.
U Z A S A D N I E N I E
Przedmiotem przekazanego na podstawie art. 441 § 1 k.p.k. pytania
prawnego może być tylko takie zagadnienie prawne, które wymaga zasad-
2
niczej wykładni ustawy. Oznacza to, że sąd odwoławczy nie może skorzy-
stać z uprawnienia tego w sytuacji, gdy przepisy mające podlegać owej
wykładni są sformułowane w sposób jasny i nie nastręczają żadnych trud-
ności interpretacyjnych.
Z taką zaś sytuacją mamy do czynienia w tej sprawie w związku z
wystąpieniem Sądu Okręgowego w T.
Przepis art. 67 § 3 k.k. jest sformułowany jasno i jego wykładnia do-
konywana według reguł znaczeniowych języka daje jednoznaczne ustale-
nie zawartego w nim uregulowania. Przyznaje to sam Sąd Okręgowy w T.
Zresztą samo ujęcie pytania dobitnie o tym świadczy. Proste odczytanie
tego przepisu, bez konieczności przeprowadzania jakichkolwiek zabiegów
interpretacyjnych, prowadzi do stwierdzenia fakultatywności środka karne-
go – zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych wobec sprawcy, w
stosunku którego warunkowo umorzono postępowanie.
Materialnoprawne warunki orzeczenia tego zakazu precyzuje art. 42
§ 1 k.k. Chodzi zatem o to, że sąd może orzec taki zakaz nie w każdej
sprawie, w której warunkowo umarza postępowanie, lecz jedynie wtedy,
gdy warunkowo umarza postępowanie wobec osoby uczestniczącej w ru-
chu drogowym, za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji.
Maksymalny okres, na jaki zakaz ten może być orzeczony, wynosi 2 lata,
lecz oczywiście nie dłużej niż okres próby, gdy próba została orzeczona na
czas krótszy niż 2 lata (§ 3 w związku z § 1 art. 67 k.k.).
Wprowadzony ustawą z dnia 14 kwietnia 2000 r. o zmianie ustawy –
Kodeks karny (Dz. U. Nr 48, poz. 548) nowy typ przestępstwa przeciwko
bezpieczeństwu w komunikacji w postaci prowadzenia w stanie nietrzeź-
wości lub pod wpływem środka odurzającego pojazdów (art. 178a § 1 i 2
k.k.) niczego w tej materii nie zmienił. Zakaz prowadzenia pojazdów me-
chanicznych w sytuacji, w której postępowanie karne zostaje warunkowo
umorzone, pozostaje fakultatywny. Przepis art. 67 § 3 in fine k.k. jest bo-
3
wiem w zakresie orzekania tego środka karnego przepisem szczególnym w
stosunku do art. 42 § 2 k.k. i wyłącza stosowanie tego ostatniego w zakre-
sie przez siebie objętym, a więc przy warunkowym umorzeniu postępowa-
nia.
Znaczenie tego zakazu polega na tym, iż czyni on możliwym stoso-
wanie instytucji warunkowego umorzenia postępowania wobec dotychczas
niekaranych sprawców nieumyślnego spowodowania wypadku komunika-
cyjnego, który nie pociągnął za sobą poważnych następstw (art. 177 § 1
k.k.) ani też nie zachodzą przesłanki surowszej karalności określone w art.
178 § 1 k.k.
Skoro zatem treść przepisu art. 67 § 3 k.k. jest jasna i nie powoduje
rozbieżnych interpretacji ani w praktyce, ani i w doktrynie, to brak jest pod-
staw do dokonywania wykładni w trybie art. 441 § 1 k.k. (clara non sunt
interpretanda).