II KK 89/02
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-11-2012
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
WYROK Z DNIA 24 LIPCA 2002 R.
II KK 89/02
1. Sąd Najwyższy, rozpoznając kasację w sprawach o wykroczenia
po dniu 17 października 2001 r., stosuje przepisy ustawy z dnia 24 sierpnia
2001 r. – kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 106,
poz. 1148), niezależnie od tego, czy zaskarżone orzeczenie zostało wyda-
ne przed, czy po tej dacie.
2. W wypadku zaistnienia warunków wymienionych w art. 45 § 1 k.w.,
podstawą umorzenia postępowania w sprawach o wykroczenia, rozpozna-
wanych po dniu 17 października 2001 r., jest art. 5 § 1 pkt 4 kodeksu po-
stępowania w sprawach o wykroczenia, nie zaś art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k.
Przewodniczący: sędzia SN M. Sokołowski.
Sędziowie: SN L. Misiurkiewicz,
SO del. do SN A. Tomczyk (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy w sprawie Jagny L., skazanej z art. 63 ust. 2 ustawy z
dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, po
rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 24 lipca 2002 r. kasacji,
wniesionej przez Ministra Sprawiedliwości – na korzyść od wyroku Sądu
Rejonowego w O. z dnia 9 sierpnia 2001 r., zmieniającego orzeczenie Ko-
legium do Spraw Wykroczeń w O. z dnia 16 maja 2001 r.
u c h y l i ł zaskarżony wyrok i zmienione nim orzeczenie Kolegium do
Spraw Wykroczeń w O. i na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 kodeksu postępowa-
2
nia w sprawach o wykroczenia w związku z art. 45 § 1 kodeksu wykroczeń
postępowanie w sprawie umorzył (...).
Z u z a s a d n i e n i a :
(...) Pamiętać należy, że z dniem 17 października 2001 r. wszedł w
życie kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia. Zawiera on auto-
nomiczne przepisy wskazujące okoliczności wyłączające postępowanie
oraz przewiduje tryb postępowania dotyczący rozpoznania nadzwyczajnych
środków zaskarżenia, w tym również kasacji (rozdział 18). Zgodnie z art.
110 § 1 k.p.s.w., kasację w sprawach o wykroczenia może wnieść wyłącz-
nie Minister Sprawiedliwości – Prokurator Generalny lub Rzecznik Praw
Obywatelskich (w sprawach podlegających orzecznictwu sądów wojsko-
wych także Naczelny Prokurator Wojskowy), według zaś art. 111 k.p.s.w.
może być ona wniesiona tylko z powodu uchybień wskazanych w art. 104 §
1 (bezwzględne przyczyny odwoławcze) lub innego rażącego naruszenia
prawa, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na treść orzeczenia. Artykuł
112 k.p.s.w. reguluje tryb postępowania kasacyjnego, wskazując, że
„W postępowaniu w przedmiocie kasacji stosuje się odpowiednio przepisy
działu X niniejszego kodeksu ...(środki odwoławcze – przyp. SN)” oraz –
wobec braku jakiegokolwiek zastrzeżenia – wprost, wymienione tam
expressis verbis, przepisy kodeksu postępowania karnego.
W tej sytuacji jako oczywisty jawi się wniosek, że Sąd Najwyższy,
rozpoznając kasację w sprawach o wykroczenia po dniu 17 października
2001 r., stosuje przepisy ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks po-
stępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 106, poz. 1148), nieza-
leżnie od tego, czy zaskarżone orzeczenie zostało wydane przed, czy po
tej dacie. Odmiennych bowiem unormowań nie zawiera ustawa z dnia 24
3
sierpnia 2001 r. – Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania w spra-
wach o wykroczenia (Dz. U. Nr 106, poz. 1149), a dodatkowo wskazuje w
art. 13, że w razie wątpliwości, czy stosować prawo dotychczasowe, czy
kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia, stosuje się przepisy ko-
deksu.
Dalsza analiza przepisów kodeksu w sprawach o wykroczenia pro-
wadzi do stwierdzenia, że żadne z unormowań w nim zawartych nie odsyła
do art. 17 k.p.k. Tym samym uznać należy, że w wypadku zaistnienia wa-
runków wymienionych w art. 45 § 1 k.w., podstawą umorzenia postępowa-
nia w sprawach o wykroczenia, rozpoznawanych po dniu 17 października
2001 r., jest art. 5 § 1 pkt 4 k.p.s.w., nie zaś – jak postuluje autor kasacji –
art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k.
Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że wskazanie w kasacji niewła-
ściwych przepisów – jako podstawy prawnej uprawniającej do jej wniesie-
nia (w rozpoznawanej sprawie – art. 521 k.p.k.) oraz podstawy prawnej
umorzenia postępowania (o czym była mowa) – nie pozbawia jej waloru
oczywistej zasadności. Ta jej bowiem cecha wynika z faktycznych upraw-
nień do jej wniesienia i wyartykułowanych zarzutów i wniosków, nie zaś ze
stanowiących ich rezultat, zapisanych artykułowo, podstaw prawnych (...).
II KK 89/02
1. Sąd Najwyższy, rozpoznając kasację w sprawach o wykroczenia
po dniu 17 października 2001 r., stosuje przepisy ustawy z dnia 24 sierpnia
2001 r. – kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 106,
poz. 1148), niezależnie od tego, czy zaskarżone orzeczenie zostało wyda-
ne przed, czy po tej dacie.
2. W wypadku zaistnienia warunków wymienionych w art. 45 § 1 k.w.,
podstawą umorzenia postępowania w sprawach o wykroczenia, rozpozna-
wanych po dniu 17 października 2001 r., jest art. 5 § 1 pkt 4 kodeksu po-
stępowania w sprawach o wykroczenia, nie zaś art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k.
Przewodniczący: sędzia SN M. Sokołowski.
Sędziowie: SN L. Misiurkiewicz,
SO del. do SN A. Tomczyk (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy w sprawie Jagny L., skazanej z art. 63 ust. 2 ustawy z
dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, po
rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 24 lipca 2002 r. kasacji,
wniesionej przez Ministra Sprawiedliwości – na korzyść od wyroku Sądu
Rejonowego w O. z dnia 9 sierpnia 2001 r., zmieniającego orzeczenie Ko-
legium do Spraw Wykroczeń w O. z dnia 16 maja 2001 r.
u c h y l i ł zaskarżony wyrok i zmienione nim orzeczenie Kolegium do
Spraw Wykroczeń w O. i na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 kodeksu postępowa-
2
nia w sprawach o wykroczenia w związku z art. 45 § 1 kodeksu wykroczeń
postępowanie w sprawie umorzył (...).
Z u z a s a d n i e n i a :
(...) Pamiętać należy, że z dniem 17 października 2001 r. wszedł w
życie kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia. Zawiera on auto-
nomiczne przepisy wskazujące okoliczności wyłączające postępowanie
oraz przewiduje tryb postępowania dotyczący rozpoznania nadzwyczajnych
środków zaskarżenia, w tym również kasacji (rozdział 18). Zgodnie z art.
110 § 1 k.p.s.w., kasację w sprawach o wykroczenia może wnieść wyłącz-
nie Minister Sprawiedliwości – Prokurator Generalny lub Rzecznik Praw
Obywatelskich (w sprawach podlegających orzecznictwu sądów wojsko-
wych także Naczelny Prokurator Wojskowy), według zaś art. 111 k.p.s.w.
może być ona wniesiona tylko z powodu uchybień wskazanych w art. 104 §
1 (bezwzględne przyczyny odwoławcze) lub innego rażącego naruszenia
prawa, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na treść orzeczenia. Artykuł
112 k.p.s.w. reguluje tryb postępowania kasacyjnego, wskazując, że
„W postępowaniu w przedmiocie kasacji stosuje się odpowiednio przepisy
działu X niniejszego kodeksu ...(środki odwoławcze – przyp. SN)” oraz –
wobec braku jakiegokolwiek zastrzeżenia – wprost, wymienione tam
expressis verbis, przepisy kodeksu postępowania karnego.
W tej sytuacji jako oczywisty jawi się wniosek, że Sąd Najwyższy,
rozpoznając kasację w sprawach o wykroczenia po dniu 17 października
2001 r., stosuje przepisy ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks po-
stępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. Nr 106, poz. 1148), nieza-
leżnie od tego, czy zaskarżone orzeczenie zostało wydane przed, czy po
tej dacie. Odmiennych bowiem unormowań nie zawiera ustawa z dnia 24
3
sierpnia 2001 r. – Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania w spra-
wach o wykroczenia (Dz. U. Nr 106, poz. 1149), a dodatkowo wskazuje w
art. 13, że w razie wątpliwości, czy stosować prawo dotychczasowe, czy
kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia, stosuje się przepisy ko-
deksu.
Dalsza analiza przepisów kodeksu w sprawach o wykroczenia pro-
wadzi do stwierdzenia, że żadne z unormowań w nim zawartych nie odsyła
do art. 17 k.p.k. Tym samym uznać należy, że w wypadku zaistnienia wa-
runków wymienionych w art. 45 § 1 k.w., podstawą umorzenia postępowa-
nia w sprawach o wykroczenia, rozpoznawanych po dniu 17 października
2001 r., jest art. 5 § 1 pkt 4 k.p.s.w., nie zaś – jak postuluje autor kasacji –
art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k.
Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że wskazanie w kasacji niewła-
ściwych przepisów – jako podstawy prawnej uprawniającej do jej wniesie-
nia (w rozpoznawanej sprawie – art. 521 k.p.k.) oraz podstawy prawnej
umorzenia postępowania (o czym była mowa) – nie pozbawia jej waloru
oczywistej zasadności. Ta jej bowiem cecha wynika z faktycznych upraw-
nień do jej wniesienia i wyartykułowanych zarzutów i wniosków, nie zaś ze
stanowiących ich rezultat, zapisanych artykułowo, podstaw prawnych (...).