Pełny tekst orzeczenia

Postanowienie z dnia 9 października 2002 r.
II UZ 94/02
W sprawie dotyczącej wymiaru i poboru składki z tytułu podlegania
obowiązkowi ubezpieczenia społecznego w określonej kwocie dopuszczalność
kasacji zależy od wartości przedmiotu zaskarżenia (art. 3921
zdanie pierwsze
k.p.c.).
Przewodniczący SSN Beata Gudowska, Sędziowie SN: Roman Kuczyński,
Zbigniew Myszka (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 9 paździer-
nika 2002 r. sprawy z wniosku Andrzeja T. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Spo-
łecznych-Oddziałowi w W. o ustalenie odpowiedzialności za zaległości z tytułu skła-
dek ubezpieczeniowych, na skutek zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu
Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 10 lipca 2002 r. [...]
o d d a l i ł zażalenie.
U z a s a d n i e n i e
Pełnomocnik ubezpieczonego Andrzeja T. zaskarżył zażaleniem postanowie-
nie Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu z dnia
10 lipca 2002 r. o odrzuceniu kasacji od postanowienia tego Sądu z dnia 8 lutego
2002 r., twierdząc, że wskazał prawidłowo wartość przedmiotu kasacyjnego zaskar-
żenia w kwocie 12.046 zł, albowiem obejmuje ona należność główną w kwocie 4.048,
30 zł oraz skapitalizowane odsetki w kwocie 7.997,70 zł. Ponadto o dopuszczalności
kasacji świadczy to, że rozpoznawana sprawa dotyczy objęcia obowiązkiem ubezpie-
czenia społecznego, skoro „wnioskodawca kwestionuje objęcie go ubezpieczeniem
społecznym, co przesądza kasacyjny charakter sprawy bez względu na wartość
przedmiotu zaskarżenia”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
Zażalenie jest bezzasadne. Przedmiotem rozpoznania sprawy z zakresu
ubezpieczeń społecznych jest odwołanie od decyzji organu rentowego, które powin-
no zawierać oznaczenie, tj. wskazanie, konkretnej zaskarżanej decyzji (art. 47710
§ 1
k.p.c.). W odwołaniu wnioskodawca zaskarżył wskazaną przez siebie decyzję organu
ubezpieczeń społecznych z dnia 27 listopada 2000 r., znak De-40/U/Ś/58/2000, w
której obciążono wnioskodawcę obowiązkiem zapłaty zaległych składek z tytułu
ubezpieczenia społecznego jego wspólnika w spółce cywilnej (Roberta B.) za okres
od stycznia 1996 r. do czerwca 1997 r. w kwocie 4.048,30 zł. Wprawdzie kwota ta
została określona jako należność główna, jednakże w zaskarżonej decyzji organ
ubezpieczeń społecznych nie naliczył i nie obciążył wnioskodawcy obowiązkiem za-
płaty odsetek od tej należności. Skoro zatem przedmiot zaskarżonej decyzji obejmo-
wał wyłącznie obciążenie wnioskodawcy obowiązkiem zapłaty kwoty 4.048,30 zł, to
wyliczone przez niego samego odsetki nie wchodzą do wartości przedmiotu sporu i
przedmiotu zaskarżenia, albowiem roszczenie odsetkowe nie było objęte treścią wy-
danej w jego sprawie decyzji z dnia 27 listopada 2000 r., która w nieistniejącej czę-
ści, tj. w zakresie odnoszonym przez wnioskodawcę do odsetek od zaległych składek
na ubezpieczenie społeczne, o których zaskarżona decyzja w ogóle nie orzekała, nie
mogła być objęta przedmiotem odwołania, ani nie była objęta zakresem orzekania
przez sądy ubezpieczeń społecznych. Oznacza to, że w sprawach z zakresu ubez-
pieczeń społecznych wartość przedmiotu sporu, jak i wartość przedmiotu kasacyjne-
go zaskarżenia, nie może być wyższa niż ustalona w zaskarżonej decyzji organu
ubezpieczeń społecznych.
Próba pełnomocnika wnioskodawcy przypisania sprawie - dotyczącej należno-
ści z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne - charakteru sprawy o objęcie obo-
wiązkiem ubezpieczenia społecznego, w której kasacja przysługuje niezależnie od
wartości przedmiotu zaskarżenia, jest oczywistym nieporozumieniem. Wystarczy
wskazać, że sam wnioskodawca w zażaleniu twierdzi, że „swoje składki zapłacił”, co
oznacza jednoznaczne przyznanie podlegania przezeń obowiązkowi ubezpieczenia
społecznego w spornym okresie. Ponadto w zaskarżonej decyzji organ ubezpieczeń
społecznych w ogóle nie orzekał o podleganiu lub niepodleganiu obowiązkowi ubez-
pieczeń społecznych, ale na podstawie art. 83 ustawy z dnia 13 października 1998 r.
o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. Nr 137, poz. 887 ze zm.) i art. 115 § 1
ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze
3
zm.), stwierdził odpowiedzialność całym majątkiem wnioskodawcy, będącego wspól-
nikiem spółki cywilnej, za zaległości składkowe drugiego wspólnika tej spółki, który
nie zapłacił obciążających go składek na ubezpieczenie społeczne. Powyższe pro-
wadzi do wniosku, że odwołanie wnioskodawcy od decyzji organu ubezpieczeń spo-
łecznych dotyczącej wymiaru i poboru składki z tytułu podlegania obowiązkowi ubez-
pieczenia społecznego kwalifikuje się jako sprawa o prawa majątkowe w rozumieniu
art. 3921
§ 1 zdanie pierwsze k.p.c., a nie jako sprawa o objęcie obowiązkiem ubez-
pieczenia społecznego (art. 3921
§ 1 zdanie drugie k.p.c.).
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
========================================

II UZ 94/02

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia