Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 4 grudnia 2002 r.
III RN 201/01
Przewodniczący SSN Andrzej Wasilewski, Sędziowie SN: Katarzyna Gonera,
Andrzej Kijowski (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 grudnia 2002 r. sprawy
ze skargi Andrzeja W. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w O. z dnia 23
sierpnia 2000 roku [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby, na skutek rewizji nad-
zwyczajnej Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego od wyroku Naczelnego
Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 lutego 2001 r. [...]
u c h y l i ł zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Naczelnemu Sądowi Admi-
nistracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.
U z a s a d n i e n i e
Komendant Miejski Policji w E. orzeczeniem z dnia 8 czerwca 2000 r. wymie-
rzył sierżantowi sztabowemu Andrzejowi W. dyscyplinarna karę wydalenia ze służby
w Policji. Przesłanką ukarania było kierowanie samochodem w stanie nietrzeźwości
(1,89 promila alkoholu), a wskutek tego utrata panowania nad pojazdem i zjechanie
do rowu, to jest czyn z art. 87 § 1 Kodeksu wykroczeń. Orzeczenie to Komendant
Wojewódzki Policji w O. utrzymał w mocy orzeczeniem z dnia 17 lipca 2000 r. W
związku z tym Komendant Miejski Policji w E. rozkazem personalnym z dnia 26 lipca
2000 r. wydanym na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o
Policji (obecnie jednolity tekst: Dz.U. z 2002 r. Nr 7, poz.58) zwolnił sierżanta szta-
bowego Andrzeja W. ze służby w Policji z dniem 28 lipca 2000 r. Decyzji tej został na
podstawie art. 108 KPA nadany rygor natychmiastowej wykonalności „z uwagi na in-
teres społeczny, wyrażający się szczególnym statusem i zadaniami Policji ,mającymi
bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo i porządek publiczny, realizowany przez
osoby spełniające warunki określone przepisami ustawy o Policji”. Andrzej W. w od-
wołaniu od tej decyzji wniósł o zmianę jej podstawy prawnej ze zwolnienia dyscypli-
narnego (art. 41 ust. 1 pkt 3 ustawy o Policji) na zwolnienie na własną prośbę (art.41
2
ust. 3 ustawy). Komendant Wojewódzki Policji w O. decyzją z dnia 23 sierpnia 2000
r. rozkaz personalny wydany w pierwszej instancji utrzymał w mocy.
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 22 lutego 2001
r. [...] uchylił decyzję organu drugiej instancji i w nader lakonicznym uzasadnieniu
tego orzeczenia wskazał, że zgodnie z treścią art. 130 § 2 KPA wniesienie w terminie
odwołania od decyzji pierwszoinstancyjnej wstrzymuje jej wykonanie. Skarżący od-
wołał się w terminie od decyzji pierwszoinstancyjnej, a decyzja odwoławcza została
wydana w dniu 23 sierpnia 2000 r. Nie wiadomo też kiedy skarżący ja otrzymał
(art.110 KPA). Poza tym termin zwolnienia skarżącego z Policji określił organ odwo-
ławczy na dzień 28 lipca 2000 r., kiedy to decyzja pierwszoinstancyjna była jeszcze
niewykonalna. Organ odwoławczy powinien więc przy ponownym rozpatrywaniu
sprawy ustosunkować się do zarzutów skarżącego, a w razie ich nieuwzględnienia
ustalić w nowej decyzji prawidłową datę rozwiazania stosunku służbowego.
Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego zaskarżył powyższy wyrok rewi-
zją nadzwyczajną, zarzucając rażące naruszenie art.22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 3
ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz.U. Nr 74,
poz. 368 ze zm.) oraz art. 130 § 3 pkt 1 KPA i z powołaniem się na art. 57 ust. 2
ustawy o NSA żądał uchylenia kwestionowanego orzeczenia oraz przekazania
sprawy Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu do ponownego rozpoznania. W uza-
sadnieniu rewizji nadzwyczajnej podniesiono, że co prawda wniesienie odwołania od
decyzji pierwszoinstancyjnej wstrzymuje jej wykonanie do czasu doręczenia lub
ogłoszenia decyzji odwoławczej (art. 130 § 2 KPA), lecz przepis art.130 § 3 pkt 1
KPA stanowi, iż § 2 tego artykułu nie ma zastosowania, gdy decyzji został zgodnie z
art. 108 KPA nadany rygor natychmiastowej wykonalności. Niezrozumiałe jest więc
orzeczenie o uchyleniu decyzji organu drugiej instancji, przy czym uzasadnienie wy-
roku wskazuje, że Sąd w ogóle nie wziął pod uwagę zawartego w decyzji rygoru na-
tychmiastowej wykonalności. Chociaż więc decyzja organu pierwszej instancji nie
była ostateczna, to podlegała natychmiastowemu wykonaniu z przyczyn wskazanych
w jej uzasadnieniu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Rewizja nadzwyczajna jest zasadna. Przepis art. 130 § 2 KPA stanowi
wprawdzie, że wniesienie w terminie odwołania od decyzji wstrzymuje jej wykonanie,
3
ale przepis § 3 tego artykułu przewiduje równocześnie, iż normy z § 2 nie stosuje się
między innymi w przypadku określonym w pkt 1, a więc w sytuacji, gdy decyzji został
nadany rygor natychmiastowej wykonalności, co w myśl art. 108 § 1 KPA może na-
stąpić, jeżeli jest to niezbędne ze względu na ochronę zdrowia lub życia ludzkiego
albo dla zabezpieczenia gospodarstwa narodowego przed ciężkimi stratami bądź też
ze względu na inny interes społeczny lub wyjątkowo ważny interes strony. W przed-
miotowej sprawie jest niesporne, że decyzja Komendanta Miejskiego Policji w E. o
zwolnieniu Andrzeja W. ze służby została zaopatrzona w rygor natychmiastowej wy-
konalności „z uwagi na interes społeczny, wyrażający się szczególnym statusem i
zadaniami Policji, mającymi bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo i porządek pu-
bliczny, realizowany przez osoby spełniające warunki określone przepisami ustawy o
Policji”, zaś Komendant Wojewódzki Policji w O. decyzję tę utrzymał w mocy. Tym-
czasem Naczelny Sąd Administracyjny rygoru tego nie dostrzegł i uchylając decyzję
organu odwoławczego zamieścił w uzasadnieniu swego wyroku wadliwe wskazania
co do ustalenia daty rozwiązania stosunku służbowego, które to wskazania są -
zgodnie z art. 30 ustawy o NSA - w zasadzie wiążące.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 236 ust. 2 Konsty-
tucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483) oraz art. 39313
§ 1 KPC w
związku z art. 10 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania
cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe i
Prawo o postępowaniu układowym, Kodeksu postępowania administracyjnego,
ustawy o kosztach sądowych w prawach cywilnych oraz niektórych innych ustaw
(Dz.U. Nr 43, poz. 189 ze zm.) orzekł jak w sentencji.
========================================

III RN 201/01

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia