SNO 2/03
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-01-2013
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
UCHWAŁA Z DNIA 11 LUTEGO 2003 R.
SNO 2/03
Podstawowym warunkiem podjęcia uchwały zezwalającej na
pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej sądowej jest zebranie
dowodów, które stanowią dostateczną podstawę do przedstawienia
sędziemu zarzutu popełnienia przestępstwa.
Przewodniczący: sędzia SN Józef Szewczyk (sprawozdawca).
Sędziowie SN: Mirosław Bączyk, Stanisław Dąbrowski.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny w Warszawie z udziałem Zastępcy
Rzecznika Dyscyplinarnego sędziego Sądu Okręgowego w sprawie
dyscyplinarnej sędziego Sądu Rejonowego w związku z zażaleniem sędziego na
uchwałę Sądu Apelacyjnego z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt (...) w
przedmiocie zezwolenia na pociągnięcie do odpowiedzialności karno-sądowej
oraz zawieszenia w czynnościach służbowych, po wysłuchaniu Zastępcy
Rzecznika Dyscyplinarnego oraz obwinionego
u c h w a l i ł:
I. utrzymać w mocy zaskarżoną uchwałę;
II. kosztami postępowania odwoławczego obciążyć Skarb Państwa.
U z a s a d n i e n i e
Prokurator Rejonowy w dniu 26 lipca 2002 r. wystąpił z wnioskiem o
zezwolenie na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej sędziego Sądu
Rejonowego za spowodowanie w dniu 27 maja 2002 r. w A. wypadku
drogowego, w wyniku którego Konstancja S. doznała obrażeń ciała
2
skutkujących zgonem, a Marcin P. obrażeń ciała powodujących rozstrój zdrowia
na czas powyżej 7 dni, tj. za popełnienie przestępstwa opisanego w art. 177 § 1 i
2 k.k.
Sąd Apelacyjny jako Sąd Dyscyplinarny uchwałą z dnia 18 listopada
2002 r., sygn. akt (...):
1) zezwolił Prokuratorowi Rejonowemu na pociągnięcie do odpowiedzialności
karnej sędziego Sądu Rejonowego za czyn z art. 177 § 1 i 2 k.k.;
2) zawiesił sędziego Sądu Rejonowego w czynnościach służbowych i na czas
trwania tego zawieszenia obniżył jego wynagrodzenie o 25 %.
Decyzję tę uzasadnił tym, iż w sprawie istnieje dostatecznie uzasadnione
podejrzenie popełnienia przez wspomnianego sędziego przestępstwa z art. 177 §
1 i 2 k.k. Ponadto, że dotychczas ustalone okoliczności i tragiczne skutki
zdarzenia przemawiają za uchyleniem sędziemu Sądu Rejonowego immunitetu
celem rozstrzygnięcia przez sąd powszechny, czy sędzia ten jest winny
popełnienia wcześniej wspomnianego przestępstwa.
Na powyższą uchwałę zażalenie złożył sędzia Sądu Rejonowego, który nie
precyzując zarzutu odwoławczego wniósł o uchylenie zaskarżonej uchwały w
całości i podjęcie uchwały odmawiającej zezwolenia na pociągnięcie go do
odpowiedzialności karnej sądowej. Jak wynika z uzasadnienia zażalenia sędzia
nie zgadza się z treścią opinii biegłego sądowego z zakresu kryminalistycznych
badań i rekonstrukcji wypadków drogowych, który zaopiniował, iż bezpośrednią
przyczyną zaistnienia omawianego wypadku było zachowanie sędziego Sądu
Rejonowego. Zdaniem autora zażalenia „materiał dowodowy zgromadzony w
sprawie nie daje dostatecznych podstaw by uznać, że zaistniało podejrzenie
popełnienia przestępstwa z art. 177 § 1 i 2 k.k.”.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Artykuł 80 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów
powszechnych zwanej dalej u.s.p. (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 z późn. zm.) nie
3
precyzuje wprost przesłanek wskazujących na konieczność uchylenia
immunitetu sędziowskiego. Oczywistym jest jednak, iż podstawowym
warunkiem podjęcia uchwały zezwalającej na pociągnięcie sędziego do
odpowiedzialności karnej sądowej jest zebranie dowodów, które stanowią
dostateczną podstawę do przedstawienia sędziemu zarzutu popełnienia
przestępstwa (por. uchwałę Sądu Dyscyplinarnego z dnia 18 marca 1998 r.,).
Takie dowody zgromadzono w niniejszej sprawie.
Dlatego zdaniem Sądu Najwyższego – Sądu Dyscyplinarnego argumenty
przedstawione w zażaleniu sędziego Sądu Rejonowego nie podważają trafnego
poglądu Sądu Dyscyplinarnego pierwszej instancji, iż istnieje uzasadnione
dostatecznie podejrzenie popełnienia przez tego sędziego przestępstwa
stypizowanego w art. 177 § 1 i 2 k.k.
Zaprezentowane stanowisko nie może mieć wpływu na merytoryczne
rozstrzygnięcie sprawy sędziego Sądu Rejonowego przez sąd powszechny.
Konsekwencją zezwolenia na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności
karnej sądowej, było zawieszenie go w czynnościach służbowych i obniżenie
wysokości wynagrodzenia na czas trwania tego zawieszenia (art. 129 § 2 i 3
u.s.p.).
Biorąc powyższe rozważania pod uwagę Sąd Najwyższy – Sąd
Dyscyplinarny utrzymał w mocy zaskarżoną uchwałę.
SNO 2/03
Podstawowym warunkiem podjęcia uchwały zezwalającej na
pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej sądowej jest zebranie
dowodów, które stanowią dostateczną podstawę do przedstawienia
sędziemu zarzutu popełnienia przestępstwa.
Przewodniczący: sędzia SN Józef Szewczyk (sprawozdawca).
Sędziowie SN: Mirosław Bączyk, Stanisław Dąbrowski.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny w Warszawie z udziałem Zastępcy
Rzecznika Dyscyplinarnego sędziego Sądu Okręgowego w sprawie
dyscyplinarnej sędziego Sądu Rejonowego w związku z zażaleniem sędziego na
uchwałę Sądu Apelacyjnego z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt (...) w
przedmiocie zezwolenia na pociągnięcie do odpowiedzialności karno-sądowej
oraz zawieszenia w czynnościach służbowych, po wysłuchaniu Zastępcy
Rzecznika Dyscyplinarnego oraz obwinionego
u c h w a l i ł:
I. utrzymać w mocy zaskarżoną uchwałę;
II. kosztami postępowania odwoławczego obciążyć Skarb Państwa.
U z a s a d n i e n i e
Prokurator Rejonowy w dniu 26 lipca 2002 r. wystąpił z wnioskiem o
zezwolenie na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej sędziego Sądu
Rejonowego za spowodowanie w dniu 27 maja 2002 r. w A. wypadku
drogowego, w wyniku którego Konstancja S. doznała obrażeń ciała
2
skutkujących zgonem, a Marcin P. obrażeń ciała powodujących rozstrój zdrowia
na czas powyżej 7 dni, tj. za popełnienie przestępstwa opisanego w art. 177 § 1 i
2 k.k.
Sąd Apelacyjny jako Sąd Dyscyplinarny uchwałą z dnia 18 listopada
2002 r., sygn. akt (...):
1) zezwolił Prokuratorowi Rejonowemu na pociągnięcie do odpowiedzialności
karnej sędziego Sądu Rejonowego za czyn z art. 177 § 1 i 2 k.k.;
2) zawiesił sędziego Sądu Rejonowego w czynnościach służbowych i na czas
trwania tego zawieszenia obniżył jego wynagrodzenie o 25 %.
Decyzję tę uzasadnił tym, iż w sprawie istnieje dostatecznie uzasadnione
podejrzenie popełnienia przez wspomnianego sędziego przestępstwa z art. 177 §
1 i 2 k.k. Ponadto, że dotychczas ustalone okoliczności i tragiczne skutki
zdarzenia przemawiają za uchyleniem sędziemu Sądu Rejonowego immunitetu
celem rozstrzygnięcia przez sąd powszechny, czy sędzia ten jest winny
popełnienia wcześniej wspomnianego przestępstwa.
Na powyższą uchwałę zażalenie złożył sędzia Sądu Rejonowego, który nie
precyzując zarzutu odwoławczego wniósł o uchylenie zaskarżonej uchwały w
całości i podjęcie uchwały odmawiającej zezwolenia na pociągnięcie go do
odpowiedzialności karnej sądowej. Jak wynika z uzasadnienia zażalenia sędzia
nie zgadza się z treścią opinii biegłego sądowego z zakresu kryminalistycznych
badań i rekonstrukcji wypadków drogowych, który zaopiniował, iż bezpośrednią
przyczyną zaistnienia omawianego wypadku było zachowanie sędziego Sądu
Rejonowego. Zdaniem autora zażalenia „materiał dowodowy zgromadzony w
sprawie nie daje dostatecznych podstaw by uznać, że zaistniało podejrzenie
popełnienia przestępstwa z art. 177 § 1 i 2 k.k.”.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Artykuł 80 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów
powszechnych zwanej dalej u.s.p. (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 z późn. zm.) nie
3
precyzuje wprost przesłanek wskazujących na konieczność uchylenia
immunitetu sędziowskiego. Oczywistym jest jednak, iż podstawowym
warunkiem podjęcia uchwały zezwalającej na pociągnięcie sędziego do
odpowiedzialności karnej sądowej jest zebranie dowodów, które stanowią
dostateczną podstawę do przedstawienia sędziemu zarzutu popełnienia
przestępstwa (por. uchwałę Sądu Dyscyplinarnego z dnia 18 marca 1998 r.,).
Takie dowody zgromadzono w niniejszej sprawie.
Dlatego zdaniem Sądu Najwyższego – Sądu Dyscyplinarnego argumenty
przedstawione w zażaleniu sędziego Sądu Rejonowego nie podważają trafnego
poglądu Sądu Dyscyplinarnego pierwszej instancji, iż istnieje uzasadnione
dostatecznie podejrzenie popełnienia przez tego sędziego przestępstwa
stypizowanego w art. 177 § 1 i 2 k.k.
Zaprezentowane stanowisko nie może mieć wpływu na merytoryczne
rozstrzygnięcie sprawy sędziego Sądu Rejonowego przez sąd powszechny.
Konsekwencją zezwolenia na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności
karnej sądowej, było zawieszenie go w czynnościach służbowych i obniżenie
wysokości wynagrodzenia na czas trwania tego zawieszenia (art. 129 § 2 i 3
u.s.p.).
Biorąc powyższe rozważania pod uwagę Sąd Najwyższy – Sąd
Dyscyplinarny utrzymał w mocy zaskarżoną uchwałę.