Pełny tekst orzeczenia

Wyrok z dnia 2 grudnia 2004 r.
I PK 81/04
Do dokonywania czynności w sprawach ze stosunku pracy kierownika
samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej utworzonego przez po-
wiat uprawniony jest starosta powiatowy.
Przewodniczący SSN Herbert Szurgacz (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Krystyna Bednarczyk, Andrzej Wróbel.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 grudnia 2004 r. sprawy
z powództwa Andrzeja H. przeciwko Starostwu Powiatowemu w B.P. i Samodziel-
nemu Publicznemu Zakładowi Opieki Zdrowotnej w B.P. o zapłatę wynagrodzenia,
na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w Białymstoku z dnia 19 grudnia 2003 r. [...]
u c h y l i ł zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu-Są-
dowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku do ponownego rozpoznania i
orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.
U z a s a d n i e n i e
Powód Andrzej H. żądał zasądzenia od Starostwa Powiatowego w B.P. kwoty
17.064 zł tytułem wynagrodzenia za pracę wraz z odsetkami. Pozwany wnosił o od-
dalenie powództwa, a ponadto o wezwanie do udziału w sprawie w charakterze po-
zwanego Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w B.P. Wezwany
do udziału w sprawie SP ZOZ w B.P. nie uznał powództwa.
Wyrokiem z dnia 25 czerwca 2003 r. Sąd Rejonowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w Bielsku Podlaskim oddalił powództwo wobec obu pozwanych. Sąd
Rejonowy ustalił, iż powód w dniu 4 lutego 1999 roku został powołany do pełnienia
obowiązków dyrektora ZOZ w B.P. przez starostę b., zaś uchwałą podjętą w dniu 20
sierpnia 1999 r. powoda powołano na stanowisko dyrektora SP ZOZ. Ustalono także
warunki płacy.
2
Wobec przegłosowania wniosku, zarząd powiatu w czerwcu 2001 r. podjął
uchwałę zmieniającą uchwałę z 20 sierpnia 1999r. w części ustalającej wysokość
wynagrodzenia i podwyższył powodowi wynagrodzenie o kwotę 960 zł. W dniu 19
czerwca 2001 r. na sesji rady powiatu starosta przedstawił sprawozdanie z działalno-
ści zarządu powiatu, w tym także informację o podjętej uchwale dotyczącej zmiany
wysokości wynagrodzenia powoda. Podwyżka wynagrodzenia dla powoda spotkała
się z krytyką, w związku z którą powód, obecny ma posiedzeniu rady, oświadczył, że
nie wnioskował o podwyższenie wynagrodzenia i że nie może podwyżki przyjąć.
W dniu 3 sierpnia 2001 r. zarząd powiatu w B.P. uchylił uchwałę z dnia 18
sierpnia 2001r. zmieniającą uchwałę w sprawie powołania dyrektora ZOZ, z uzasad-
nieniem, iż zmiana ta nastąpiła na wniosek Andrzeja H. w związku z porozumieniem
stron co do wysokości wynagrodzenia. Została ona doręczona 6 sierpnia 2001 roku.
Dnia 23 września 2002 r. powód wystąpił z pismem do starosty b. o zapłatę wyna-
grodzenia ustalonego uchwałą z 18 czerwca 2001 r. W odpowiedzi został poinfor-
mowany o uchyleniu uchwały zarządu powiatu, na którą się powołuje. Powoda od-
wołano ze stanowiska ze skutkiem wypowiedzenia umowy o pracę na dzień 28 lute-
go 2003 r.
Sąd Rejonowy przyjmując, iż oświadczenie woli złożone przez Andrzeja H.
przed radą powiatu osobom zindywidualizowanym pod względem podmiotowym,
mogło być poczytane jako chęć wywołania określonych skutków prawnych - uznał
roszczenie powoda za niezasadne.
W apelacji od wyroku powód zarzucając naruszenie prawa materialnego,
sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego materiału dowodowego,
naruszenie przepisów postępowania mających wpływ na wynik sprawy oraz błędne
określenie wartości roszczenia, wnosił o zmianę wyroku i uwzględnienie roszczenia,
ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
Wyrokiem z dnia 19 grudnia 2003 r. Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych w Białymstoku oddalił apelację. Zdaniem Sądu wbrew podniesionym
zarzutom Sąd Rejonowy nie naruszył prawa materialnego i nie dokonał sprzecznych
ustaleń z treścią zgromadzonego materiału dowodowego. Oświadczenie woli, które
złożył powód w dniu 19 czerwca 2001 r., zdaniem Sądu Okręgowego było ofertą do-
tyczącą zmiany warunków płacowych. Skoro ofertę taką powód złożył, a była ona z
uwagi na istniejące okoliczności logiczna i zasadna, została przyjęta jako wniosek w
zakresie zmiany warunków płacy, właśnie o kwotę przyznanej uprzednio podwyżki.
3
Wypowiedź powoda tak sprecyzowana nie mogła być potraktowana inaczej, jak tylko
jako rezygnacja z podwyżki. Jest to tym bardziej oczywiste, iż oświadczenie to zo-
stało wyrażone publicznie, a zatem z zamiarem wywołania odpowiednich skutków
prawnych.
W kasacji od powyższego orzeczenia powód zarzucił naruszenie prawa mate-
rialnego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 60 i 61 k.c. w
związku z art. 300 k.p. oraz art. 30 § 1 pkt 1 i art. 60 k.p. oraz art. 35 ust. 2 ustawy z
dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r.
Nr 142, poz. 1592 ze zm.) w związku z art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o
pracownikach samorządowych (jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1593 ze
zm.). W związku z powyższym wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w całości i
zasądzenie zgodnie z żądaniem pozwu, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wy-
roku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Zdaniem skarżącego, zmiana
treści stosunku pracy w drodze porozumienia może być skuteczna, jeśli porozumie-
nie zostało zawarte między pracownikiem a podmiotem, który posiada kompetencje
do podejmowania czynności w zakresie prawa pracy. Podmiotem tym jest starosta, a
nie zarząd powiatu, który uchwalił zmiany wysokości wynagrodzenia. Ponadto,
oświadczenie złożone przez powoda na posiedzeniu rady powiatu nie stanowiło
oświadczenia woli w rozumieniu art. 60 k.c., gdyż wskazywało jedynie na określoną
intencję i miało charakter oświadczenia niestanowczego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Regulacja prawna statusu pracowniczego dyrektora samodzielnego publicz-
nego zakładu opieki zdrowotnej, utworzonego przez organ samorządu terytorialnego
nie jest przejrzysta. W myśl art. 44 ust. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakła-
dach opieki zdrowotnej podmiot, który utworzył publiczny z.o.z., nawiązuje z kierow-
nikiem tego zakładu stosunek pracy na podstawie powołania, umowy o pracę albo
zawiera z nim umowę cywilnoprawną. Powód został zatrudniony na podstawie po-
wołania. Stosownie do art. 32 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samo-
rządzie powiatowym, do zadań zarządu powiatu należy m.in. zatrudnianie i zwalnia-
nie kierowników jednostek organizacyjnych powiatu. Przepis art. 36 ust. 2 ustawy
samorządowej stwierdza, że status prawny pracowników starostwa powiatowego i
jednostek organizacyjnych powiatu określa odrębna ustawa. Jako odrębną ustawę w
4
rozumieniu tego przepisu należy rozumieć ustawę z dnia 22 marca 1990 r. o pra-
cownikach samorządowych. Pracownicy samorządowi, to między innymi pracownicy
zatrudnieni w powiatowych jednostkach organizacyjnych (art. 1). Publiczny z.o.z. jest
powiatową jednostką organizacyjną. Stosownie do art. 4 pkt 4 ustawy o pracowni-
kach samorządowych czynności z zakresu prawa pracy za podmioty określone w art.
1, zwane pracodawcami samorządowymi, wobec kierowników samorządowych jed-
nostek organizacyjnych będących samodzielnymi pracodawcami samorządowymi
dokonuje przewodniczący zarządu danej jednostki terytorialnej. Przewodniczącym
zarządu powiatu jest starosta (art. 26 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym).
W konsekwencji przytoczonych uregulowań należy przyjąć, że do dokonywa-
nia czynności w sprawach ze stosunku pracy dyrektora (kierownika) samodzielnego
publicznego zakładu opieki zdrowotnej, utworzonego przez powiat, uprawniony jest
starosta powiatowy. Czynność w postaci obniżenia wynagrodzenia powodowi doko-
nana uchwałą zarządu powiatu nie mogła wywrzeć skutku prawnego. Przytoczone
powyżej regulacje prawne przewidują podzieloną między zarząd powiatu i starostę
kompetencję w sprawach pracowniczych w stosunku do dyrektorów publicznych za-
kładów opieki zdrowotnej. Ustawa o samorządzie powiatowym w art. 32 ust. 2 pkt 5
przewidziała jako kompetencję zarządu powiatu wyłącznie zatrudnianie i zwalnianie
kierowników jednostek organizacyjnych powiatu. Dalszych kompetencji zarządu po-
wiatu w zakresie stosunków pracy wymienionych osób nie można domniemywać.
Dokonywanie innych czynności w sprawach z zakresu prawa pracy zostało zastrze-
żone, jak to już powyżej wskazano, do kompetencji starosty powiatowego. Zarzut
naruszenia art. 35 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym w związku z art. 4
ustawy o pracownikach samorządowych jest zatem usprawiedliwiony.
Za usprawiedliwiony należy uznać również zarzut naruszenia art. 61 k.c. w
związku z art. 300 k.p. Kasacja nie zawiera zarzutu naruszenia przepisów postępo-
wania w związku z czym Sąd Najwyższy jest związany ustaleniem, że powód na po-
siedzeniu rady powiatu w dniu 19 czerwca 2001 r. stwierdził, że nie wnosił o podwyż-
kę wynagrodzenia i że w zaistniałej sytuacji rezygnuje z przysługującej mu podwyżki.
Można zgodzić się ze stanowiskiem Sądów orzekających, że oświadczenie powoda
należy potraktować jako ofertę zmiany warunków wynagrodzenia w kierunku przy-
wrócenia poprzedniego niższego wynagrodzenia. Zdaniem Sądu Najwyższego,
oświadczenie to, w ustalonym stanie faktycznym, nie mogło jednak wywrzeć skutku
prawnego ponieważ nie zostało skierowane do właściwego adresata, którym w tym
5
zakresie był starosta powiatowy. Oświadczenie zostało skierowane do członków rady
powiatu w trakcie posiedzenia tej rady, w którym powód uczestniczył. Oceny tej nie
zmienia okoliczność, że w posiedzeniu tym brali udział członkowie zarządu powiatu
łącznie ze starostą powiatu.
Z przytoczonych motywów, w oparciu o art. 39312
k.p.c. orzeczono jak w sen-
tencji wyroku.
========================================