II PZ 69/04
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-11-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II CZP 93/68
Pełny tekst orzeczenia
Postanowienie z dnia 27 stycznia 2005 r.
II PZ 69/04
Apelacja sporządzona przez nieuprawnionego pełnomocnika podlega
rozpoznaniu, jeśli zostanie potwierdzona przez stronę. W takiej sytuacji, sank-
cją niewykonania lub nienależytego wykonania przez radcę prawnego zarzą-
dzenia sądu zobowiązującego do złożenia oświadczenia zgodnie z art. 89 § 3
k.p.c., nie jest odrzucenie apelacji, lecz niedopuszczenie go do występowania
w sprawie.
Przewodniczący SSN Jerzy Kuźniar, Sędziowie SN: Beata Gudowska, Maria
Tyszel (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 27 stycznia
2005 r. sprawy z powództwa Tadeusza K. przeciwko Miejskiemu Przedsiębiorstwu
Wodociągów i Kanalizacji Sp. z o.o. w L. o uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne,
na skutek zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w Słupsku z dnia 25 marca 2004 r. [...]
u c h y l i ł zaskarżone postanowienie.
U z a s a d n i e n i e
Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Słupsku postanowie-
niem z dnia 25 marca 2004 r. [...] odrzucił apelację powoda Tadeusza K. od wyroku
Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Lęborku z dnia 7 listopada 2003 r. [...], oddalają-
cego jego powództwo o przywrócenie do pracy w pozwanym Miejskim Przedsiębior-
stwie Wodociągów i Kanalizacji. W uzasadnieniu swojego postanowienia Sąd zwrócił
uwagę, iż pełnomocnik powoda, będący radcą prawnym, wezwany stosownie do art.
89 § 3 k.p.c. do złożenia oświadczenia, iż nie pozostaje w stosunku pracy, złożył ta-
kie, które nie może jednak być uznane za oświadczenie postulacyjne, gdyż nie za-
wiera stwierdzenia stanu faktycznego, a ocenę zdolności pełnomocnika do repre-
zentowania osób fizycznych. Taka ocena należy do sądu, a nie do pełnomocnika i
2
dlatego Sąd drugiej instancji uznał, że braki formalne apelacji nie zostały usunięte w
terminie i apelację odrzucił.
W zażaleniu na to postanowienie pełnomocnik powoda wniósł o jego uchyle-
nie w całości i przekazanie sprawy do dalszego prowadzenia przez Sąd Okręgowy,
celem nadania biegu apelacji oraz o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego
za udział w postępowaniu zażaleniowym. Zarzucił Sądowi Apelacyjnemu obrazę
przepisów prawa procesowego przez niezastosowanie i błędną wykładnię art. 87 § 1
k.p.c. i art. 97 k.p.c., a także art. 89 § 3 k.p.c. przez bezpodstawne zakwestionowanie
przez Sąd treści oświadczenia złożonego przez pełnomocnika. Zarzucił również ob-
razę przepisu art. 328 § 2 k.p.c. w związku z art. 361 k.p.c. i art. 391 § 1 k.p.c.
Rozpoznając zażalenie Sąd Najwyższy wziął pod uwagę, co następuje:
Trafne jest stanowisko Sądu wyrażone w zaskarżonym postanowieniu, że wy-
konanie przez pełnomocnika procesowego powoda zarządzenia Sądu wydanego w
trybie art. 130 k.p.c. było wadliwe, ponieważ nadesłane przez pełnomocnika oświad-
czenie nie czyniło zadość wymaganiu z art. 89 § 3 k.p.c. Sąd Najwyższy przypomina
więc, że - stosownie do tego przepisu - w razie udzielenia pełnomocnictwa proceso-
wego radcy prawnemu przez osobę fizyczną powinnością radcy prawnego jest złoże-
nie oświadczenia, że „nie pozostaje w stosunku pracy", natomiast ocena, czy „nie
zachodzą przeszkody w przyjęciu pełnomocnictwa" przez radcę prawnego należy do
sądu a nie do pełnomocnika. Nieuzupełnienie braku apelacji polegającego na wadli-
wości pełnomocnictwa nie oznacza jednak takiego niezachowania warunków formal-
nych, które powodowałoby niemożność nadania apelacji prawidłowego biegu. Brak
zdolności postulacyjnej pełnomocnika, który sporządził apelację nie uzasadnia jej
odrzucenia. Nie straciła aktualności uchwała Sądu Najwyższego z 20 grudnia 1968
r., II CZP 93/68, zgodnie z którą skuteczność prawna czynności procesowych doko-
nanych przez osobę, która nie może być pełnomocnikiem procesowym, zależy od ich
zatwierdzenia przez zainteresowaną stronę (OSNCP 1969 nr 7-8, poz. 129). W prze-
ciwieństwie do kasacji, w postępowaniu apelacyjnym nie obowiązuje tzw. przymus
adwokacko-radcowski i apelacja sporządzona przez nieuprawnionego radcę prawne-
go podlega rozpoznaniu, jeśli zostanie potwierdzona przez stronę skarżącą. Sankcją
niewykonania lub też niewłaściwego wykonania przez radcę prawnego zarządzenia
sądu zobowiązującego pełnomocnika do złożenia oświadczenia, stosownego do art.
3
89 § 3 k.p.c., nie jest odrzucenie apelacji, lecz niedopuszczenie go do występowania
w sprawie.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy, zgodnie z powołanymi przepi-
sami oraz art. 39319
w związku z art. 397 oraz art. 386 k.p.c., orzekł jak sentencji po-
stanowienia.
========================================
II PZ 69/04
Apelacja sporządzona przez nieuprawnionego pełnomocnika podlega
rozpoznaniu, jeśli zostanie potwierdzona przez stronę. W takiej sytuacji, sank-
cją niewykonania lub nienależytego wykonania przez radcę prawnego zarzą-
dzenia sądu zobowiązującego do złożenia oświadczenia zgodnie z art. 89 § 3
k.p.c., nie jest odrzucenie apelacji, lecz niedopuszczenie go do występowania
w sprawie.
Przewodniczący SSN Jerzy Kuźniar, Sędziowie SN: Beata Gudowska, Maria
Tyszel (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 27 stycznia
2005 r. sprawy z powództwa Tadeusza K. przeciwko Miejskiemu Przedsiębiorstwu
Wodociągów i Kanalizacji Sp. z o.o. w L. o uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne,
na skutek zażalenia powoda na postanowienie Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w Słupsku z dnia 25 marca 2004 r. [...]
u c h y l i ł zaskarżone postanowienie.
U z a s a d n i e n i e
Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Słupsku postanowie-
niem z dnia 25 marca 2004 r. [...] odrzucił apelację powoda Tadeusza K. od wyroku
Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Lęborku z dnia 7 listopada 2003 r. [...], oddalają-
cego jego powództwo o przywrócenie do pracy w pozwanym Miejskim Przedsiębior-
stwie Wodociągów i Kanalizacji. W uzasadnieniu swojego postanowienia Sąd zwrócił
uwagę, iż pełnomocnik powoda, będący radcą prawnym, wezwany stosownie do art.
89 § 3 k.p.c. do złożenia oświadczenia, iż nie pozostaje w stosunku pracy, złożył ta-
kie, które nie może jednak być uznane za oświadczenie postulacyjne, gdyż nie za-
wiera stwierdzenia stanu faktycznego, a ocenę zdolności pełnomocnika do repre-
zentowania osób fizycznych. Taka ocena należy do sądu, a nie do pełnomocnika i
2
dlatego Sąd drugiej instancji uznał, że braki formalne apelacji nie zostały usunięte w
terminie i apelację odrzucił.
W zażaleniu na to postanowienie pełnomocnik powoda wniósł o jego uchyle-
nie w całości i przekazanie sprawy do dalszego prowadzenia przez Sąd Okręgowy,
celem nadania biegu apelacji oraz o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego
za udział w postępowaniu zażaleniowym. Zarzucił Sądowi Apelacyjnemu obrazę
przepisów prawa procesowego przez niezastosowanie i błędną wykładnię art. 87 § 1
k.p.c. i art. 97 k.p.c., a także art. 89 § 3 k.p.c. przez bezpodstawne zakwestionowanie
przez Sąd treści oświadczenia złożonego przez pełnomocnika. Zarzucił również ob-
razę przepisu art. 328 § 2 k.p.c. w związku z art. 361 k.p.c. i art. 391 § 1 k.p.c.
Rozpoznając zażalenie Sąd Najwyższy wziął pod uwagę, co następuje:
Trafne jest stanowisko Sądu wyrażone w zaskarżonym postanowieniu, że wy-
konanie przez pełnomocnika procesowego powoda zarządzenia Sądu wydanego w
trybie art. 130 k.p.c. było wadliwe, ponieważ nadesłane przez pełnomocnika oświad-
czenie nie czyniło zadość wymaganiu z art. 89 § 3 k.p.c. Sąd Najwyższy przypomina
więc, że - stosownie do tego przepisu - w razie udzielenia pełnomocnictwa proceso-
wego radcy prawnemu przez osobę fizyczną powinnością radcy prawnego jest złoże-
nie oświadczenia, że „nie pozostaje w stosunku pracy", natomiast ocena, czy „nie
zachodzą przeszkody w przyjęciu pełnomocnictwa" przez radcę prawnego należy do
sądu a nie do pełnomocnika. Nieuzupełnienie braku apelacji polegającego na wadli-
wości pełnomocnictwa nie oznacza jednak takiego niezachowania warunków formal-
nych, które powodowałoby niemożność nadania apelacji prawidłowego biegu. Brak
zdolności postulacyjnej pełnomocnika, który sporządził apelację nie uzasadnia jej
odrzucenia. Nie straciła aktualności uchwała Sądu Najwyższego z 20 grudnia 1968
r., II CZP 93/68, zgodnie z którą skuteczność prawna czynności procesowych doko-
nanych przez osobę, która nie może być pełnomocnikiem procesowym, zależy od ich
zatwierdzenia przez zainteresowaną stronę (OSNCP 1969 nr 7-8, poz. 129). W prze-
ciwieństwie do kasacji, w postępowaniu apelacyjnym nie obowiązuje tzw. przymus
adwokacko-radcowski i apelacja sporządzona przez nieuprawnionego radcę prawne-
go podlega rozpoznaniu, jeśli zostanie potwierdzona przez stronę skarżącą. Sankcją
niewykonania lub też niewłaściwego wykonania przez radcę prawnego zarządzenia
sądu zobowiązującego pełnomocnika do złożenia oświadczenia, stosownego do art.
3
89 § 3 k.p.c., nie jest odrzucenie apelacji, lecz niedopuszczenie go do występowania
w sprawie.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy, zgodnie z powołanymi przepi-
sami oraz art. 39319
w związku z art. 397 oraz art. 386 k.p.c., orzekł jak sentencji po-
stanowienia.
========================================