Pełny tekst orzeczenia

Postanowienie z dnia 8 lipca 2005 r.
III SPP 119/05
Przy rozpoznaniu skargi na przewlekłość postępowania niedopuszczalna
jest merytoryczna ocena rozstrzygnięć sądu.
Przewodniczący SSN Teresa Flemming-Kulesza, Sędziowie SN: Beata
Gudowska, Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 8 lipca
2005 r. sprawy ze skargi Zygmunta P. na przewlekłość postępowania Sądu Apela-
cyjnego w Warszawie [...].
o d d a l i ł skargę.
U z a s a d n i e n i e
Postanowieniem z dnia 9 stycznia 2002 r. Sąd Najwyższy odrzucił kasację
skarżącego Zygmunta P. od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 8
marca 2001 r. [...] z powodu niespełnienia przez skarżącego obowiązku z art. 3933
§
1 pkt 3 k. p. c. (przedstawienie okoliczności uzasadniających przyjęcie kasacji do
rozpoznania). W dniu 29 października 2003 r. do Sądu Apelacyjnego w Warszawie
wpłynęła skarga Zygmunta P. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem
Sądu Apelacyjnego z dnia 8 marca 2001 r. Postanowieniem z dnia 16 stycznia 2004
r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę jako wniesioną po terminie oraz z braku ustawo-
wych podstaw wznowienia. Powyższe postanowienie zostało zaskarżone przez po-
woda kasacją, którą Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 24 marca 2004 r. odrzu-
cił jako niedopuszczalną. Powód na to postanowienie złożył zażalenie do Sądu Naj-
wyższego, które zostało oddalone postanowieniem z dnia 24 września 2004 r.
Wniosek powoda o przywrócenie terminu do wniesienia skargi o wznowienie
postępowania, o której mowa wyżej, Sąd Apelacyjny odrzucił postanowieniem z dnia
27 maja 2004 r. Powyższe postanowienie zostało zaskarżone przez powoda. Posta-
nowieniem z dnia 20 października 2004 r. Sąd Apelacyjny odrzucił zażalenie jako
2
niedopuszczalne. W dniu 15 listopada 2004 r. Zygmunt P. złożył ponownie wniosek o
przywrócenie terminu do rozpatrzenia wniesionej już skargi o wznowienie postępo-
wania sądowego. Postanowieniem z dnia 30 listopada 2004 r. Sąd Apelacyjny od-
rzucił wniosek powoda. W dniu 19 stycznia 2005 r. Zygmunt P. ponownie złożył
wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi o wznowienie postępowania.
Powyższy wniosek został odrzucony przez Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia
28 lutego 2005 r.
Powołując się na przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na na-
ruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez zbęd-
nej zwłoki (Dz.U. Nr 178, poz. 1843 ze zm.) w skardze z dnia 9 kwietnia 2005 r.
Zygmunt P. wniósł o: 1) stwierdzenie przewlekłości postępowania w sprawie [...]
przed Sądem Apelacyjnym w Warszawie: 2) zasądzenie na rzecz skarżącego od
Sądu Apelacyjnego w Warszawie - Skarbu Państwa zadośćuczynienia pieniężnego
w kwocie 10.000 zł za spowodowanie przewlekłości postępowania sądowego; 3) „na-
danie orzeczeniu Sądowemu klauzuli natychmiastowej wykonalności i prawomocno-
ści z urzędu” ; 4) zasądzenie na rzecz skarżącego od Sądu Apelacyjnego w War-
szawie kwoty opłaty sądowej wpisu od wniesionej skargi (105 zł) oraz kosztów po-
mocy prawnej według norm przepisanych prawem.
Zdaniem skarżącego Sądy przez odrzucanie wnoszonych przez niego środ-
ków odwoławczych uniemożliwiły mu prawo do „rzetelnego, sprawiedliwego rozpa-
trzenia sprawy cywilnej w rozsądnym terminie bez nieuzasadnionej przewlekłości”,
przez co uniemożliwiły mu dochodzenie swoich praw.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Z przedstawionego przebiegu czynności procesowych Sądu Apelacyjnego w
Warszawie wynika, że podejmowane one były z odpowiednią sprawnością; rozpa-
trzenie każdego wniosku skarżącego następowało w terminie, bez nieuzasadnionej
zwłoki. Bardziej szczegółowe przedstawienie analizy każdej z sytuacji wynikających z
licznych wniosków skarżącego jest zbędne, skoro skarżący w istocie rzeczy nie za-
rzuca tego, że Sąd Apelacyjny w Warszawie wydawał postanowienia w sprawie ze
zwłoką. Skarżący chociaż określa skargę jako dotyczącą przewlekłości postępowa-
nia, to wszystkie sformułowane w tej skardze zarzuty kieruje przeciwko wydanym
przez Sąd Apelacyjny postanowieniom - przeciwko ich treści rozstrzygającej o wnio-
3
skach skarżącego. Skarżący uważa, że postanowienia te są wadliwe, bo nie roz-
strzygają wniosku, zgodnie ze stanowiskiem skarżącego, najczęściej przez to, że nie
obejmują wszystkich elementów wniosku.
Zbadanie wskazanego w skardze postępowania Sądu Apelacyjnego w War-
szawie przez Sąd Najwyższy w trybie określonym przepisami ustawy z dnia 17
czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w
postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz.U. Nr 179, poz. 1843) moż-
liwe było jedynie w aspektach sprawności tego postępowania - czy nie zostało naru-
szone prawo strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki. Zakres ta-
kiego badania odpowiadającego przedmiotowi skargi i jej celom (por. art. 1 ust. 1 i
art. 2 powołanej ustawy) dotyczy naruszenia prawa do rozpoznania sprawy bez nie-
uzasadnionej zwłoki, jeżeli postępowanie w sprawie trwa dłużej, niż to konieczne dla
wyjaśnienia tych okoliczności faktycznych i prawnych, które są istotne dla rozstrzy-
gnięcia sprawy. Sposobami badania czy nie doszło do przewlekłości postępowania
jest w szczególności ocena terminowości i prawidłowości czynności podjętych przez
sąd w celu wydania w sprawie rozstrzygnięcia co do istoty.
Odpowiadające powyższym założeniom powołanej ustawy z dnia 17 czerwca
2004 r. zbadanie zarzutów skargi nie ujawniło sytuacji naruszenia prawa skarżącego
do rozpoznania jego sprawy z uwzględnieniem rozpoznania każdego z licznych
wniosków strony. Natomiast niedopuszczalne jest żądanie skarżącego ażeby w try-
bie niniejszej skargi dotyczącej - jak to wyżej wskazano - ochrony prawa strony do
rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, Sąd Najwyższy dokonał meryto-
rycznej oceny rozstrzygnięć Sądu Apelacyjnego. Przepisy ustawy z 17 czerwca 2004
r. nie stwarzają nowego środka zaskarżenia orzeczeń sądowych. Ustawa ta określa-
jąc formy kontroli sprawności postępowania sądowego, nie zmieniła obowiązującego
porządku prawnego w zakresie postępowania cywilnego (w zakresie środków za-
skarżenia i środków merytorycznej weryfikacji orzeczeń sądowych).
Z powyższych względów wobec niezasadności skargi Sąd Najwyższy orzekł w
myśl art. 12 ust. 1 powołanej ustawy z 17 czerwca 2004 r.
========================================