Pełny tekst orzeczenia

Postanowienie z dnia 14 lipca 2005 r., III CZ 61/05
Brak w skardze kasacyjnej wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania oraz
odpowiadającego ustawowym wymaganiom uzasadnienia tego wniosku (art.
3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.) jest brakiem nieusuwalnym, powodującym odrzucenie
skargi kasacyjnej przez sąd drugiej instancji (art. 3986
§ 2 k.p.c.).
Sędzia SN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący)
Sędzia SN Barbara Myszka
Sędzia SN Marek Sychowicz (sprawozdawca)
Sąd Najwyższy w sprawie z wniosku Danuty M. i Józefa M. przy uczestnictwie
Anny M., Zbigniewa W., Stanisława M., Urszuli S., Gabrieli O., Bernadetty W.,
Romana G., Urszuli G., Małgorzaty M. i Stanisława G. o stwierdzenie nabycia
własności nieruchomości przez zasiedzenie, po rozpoznaniu na posiedzeniu
niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 14 lipca 2005 r., zażalenia uczestnika
Stanisława G. na postanowienie Sądu Okręgowego w Nowym Sączu z dnia 21
kwietnia 2005 r.
oddalił zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 21 kwietnia 2005 r. Sąd Okręgowy w Nowym Sączu
odrzucił skargę kasacyjną wniesioną przez uczestnika Stanisława G. od
postanowienia tego Sądu z dnia 17 lutego 2005 r., wobec stwierdzenia, że skarga
nie zawiera wymaganego przez art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. wniosku o przyjęcie jej do
rozpoznania i jego uzasadnienia (art. 3986
§ 2 k.p.c.).
W zażaleniu uczestnik podniósł, że skarga kasacyjna zawiera przedstawienie
okoliczności uzasadniającej jej rozpoznanie i że okolicznością taką jest oczywiste
naruszenie prawa. Zarzucił naruszenie art. 3935
oraz art. 3933
pkt 3 w związku z art.
393 § 2 k.p.c. i wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarżący nie dostrzegł, że powołane w skardze kasacyjnej przepisy art. 393 §
2 i art. 3931
pkt 2 k.p.c. oraz przepisy powołane w zażaleniu zostały uchylone z
dniem 6 lutego 2005 r. (art. 1 pkt 11 w związku z art. 6 ustawy z dnia 22 grudnia
2004 r. o zmianie ustawy – kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy – prawo o
ustroju sadów powszechnych, Dz.U. z 2005 r. Nr 13, poz. 98) i mają one
zastosowanie jedynie do złożenia i rozpoznania kasacji wniesionych od orzeczeń
wydanych przed tym dniem (art. 3 ustawy). Wobec tego, że uczestnik wniósł skargę
kasacyjną od orzeczenia wydanego po dniu 6 lutego 2005r., do jej wniesienia i
rozpoznania mają zastosowanie przepisy kodeksu postępowania cywilnego w
brzmieniu nadanym powołaną ustawą, tj. przepisy działu Va tytułu VI księgi
pierwszej części pierwszej tego kodeksu (art. 3981
-39821
) w związku z art. 13 § 2
k.p.c.
Według art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c., skarga kasacyjna powinna zawierać wniosek
o przyjęcie jej do rozpoznania i uzasadnienie tego wniosku. Trafnie Sąd Okręgowy
uznał, że skarga kasacyjna wniesiona przez uczestnika postępowania nie spełnia
tego wymagania. W szczególności za spełniające je nie może zostać uznane
zdanie skargi kasacyjnej: „Jako okoliczność uzasadniającą rozpoznanie kasacji
skarżący wskazuje, iż zachodzi naruszenie prawa procesowego, w zakresie
dotyczącym oceny zgromadzonego materiału dowodowego oraz dokonanych
ustaleń faktycznych, wskutek czego zaskarżone orzeczenie oczywiście narusza
prawo (art. 393 § 2 k.p.c.)”. Przede wszystkim zdanie to nie zawiera sformułowania
wskazującego, że jest to „wniosek” (żądanie) o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania. Nie zawiera też uzasadnienia tego wniosku, wymaganego przez art.
3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. Ponieważ stosownie do art. 3989
§ 1 k.p.c. Sąd Najwyższy
przyjmuje skargę kasacyjną do rozpoznania tylko wówczas, gdy zachodzą
okoliczności wymienione w pkt 1-4 tego przepisu, uzasadnienie wniosku o przyjęcie
kasacji do rozpoznania powinno nawiązywać do tych okoliczności. (...) Za
uzasadnienie takie nie można uznać powtórzenia ogólnych sformułowań ustawy
przewidujących okoliczności uzasadniające przyjęcie przez Sąd Najwyższy skargi
kasacyjnej do rozpoznania (art. 3989
§ 1 pkt 1-4 k.p.c.). Jeżeli wniosek o przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania oparto na twierdzeniu, że skarga kasacyjna jest
oczywiście uzasadniona, jego uzasadnienie powinno wskazywać, w czym ta
oczywistość się wyraża.
Brak w skardze kasacyjnej wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania, a także
brak odpowiadającego ustawowym wymaganiom uzasadnienia tego wniosku (art.
3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.), są brakami nieusuwalnymi, powodującymi odrzucenie skargi
kasacyjnej przez sąd drugiej instancji (art. 3986
§ 2 k.p.c.).
Wobec tego zażalenie jest niezasadne, w związku z czym Sąd Najwyższy
postanowił, jak w sentencji (art. 13 § 2 w związku z art. 3941
§ 3 i art. 39814
k.p.c.).