Pełny tekst orzeczenia

Uchwała z dnia 15 lutego 2006 r.
II PZP 11/05
Przewodniczący SSN Zbigniew Myszka (sprawozdawca), Sędziowie SN:
Herbert Szurgacz, Maria Tyszel.
Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej Iwony Kaszczy-
szyn, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lutego 2006 r. sprawy z powództwa
Zenona S. przeciwko ZUW „U”. Spółce z o. o., Oddziałowi ZUW w L. o zapłatę, na
skutek zagadnienia prawnego przekazanego postanowieniem Sądu Okręgowego-
Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy z dnia 3 listopada 2005 r. [...]
„Czy praca świadczona przez pracownika w niedzielę i święta, (z tytułu której
pracodawca nie udzielił w okresie rozliczeniowym dni wolnych od pracy), z przekro-
czeniem przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy, uprawnia pracownika wyłącznie
do dodatku przewidzianego w art. 15111 § 2 i § 3 kp, czy też również do dodatku
określonego w art. 1511 § 2 kp. ?”
p o d j ą ł uchwałę:
W razie nieudzielenia przez pracodawcę w okresie rozliczeniowym inne-
go dnia wolnego od pracy w zamian za dozwoloną pracę świadczoną w nie-
dzielę lub święto, pracownikowi przysługuje za każdą godzinę takiej pracy tylko
jeden dodatek przewidziany w art. 15111
§ 2 in fine lub § 3 k.p.
U z a s a d n i e n i e
Przedstawione Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne
ujawniło się w następującym stanie sprawy. Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Lubinie za-
sądził na rzecz powoda Zenona S. od strony pozwanej ZUW „U.” Spółki z o.o. Od-
działu ZUW w L. kwotę 2.016,72 zł tytułem wynagrodzenia w związku z nieudziela-
niem powodowi dni wolnych w zamian za pracę świadczoną w niedziele i święta w
2
okresie od 15 lutego 2004 r. do 26 maja 2005 r. W sprawie niesporne było to, że po-
wód jest pracownikiem świadczącym pracę w godzinach nadliczbowych także w nie-
dziele i święta. Za taką pracę świadczoną w godzinach nadliczbowych powód otrzy-
mał dodatek w wysokości 100% wynagrodzenia. Niesporna była również wysokość
dochodzonej kwoty w razie przyjęcia, że powodowi przysługuje także odrębny doda-
tek z art. 15111
k.p. W ocenie Sądu Rejonowego, przewidziany w art. 15111
§ 2 k.p.
dodatek przysługuje zawsze, gdy pracownikowi za pracę świadczoną w niedziele i
święta nie udzielono innego dnia wolnego od pracy i to niezależnie od tego, czy do-
szło do przekroczenia przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy. Ponadto regulacje
zawarte w art. 1511
§ 2 k.p. oraz w art. 15111
§ 2 k.p. stanowią dwa odrębne i nieza-
leżne od siebie tytuły do otrzymania dodatków do wynagrodzenia. W razie ich zbiegu
pracownik powinien otrzymać dwa dodatki w łącznej wysokości 200% wynagrodze-
nia.
Pogląd taki zakwestionowała w apelacji strona pozwana, zarzucając, że został
on sformułowany z naruszeniem przepisów art. 15111
§ 2 i 3 k.p. w związku z art.
1511
§ 1 i 2 k.p. W uzasadnieniu apelująca odwołała się do stanowiska wyrażonego
w doktrynie przez M. Gersdorf w artykule „Wynagrodzenie za pracę w dniu wolnym
od pracy (Praca i Zabezpieczenie Społeczne 2004 nr 10, s. 26), utrzymując, że w
stanie faktycznym sprawy powodowi przysługuje wyłącznie prawo do jednego 100%
dodatku.
Formułując zagadnienie prawne Sąd Okręgowy uznał, że jego rozstrzygnięcie
zależy od sposobu interpretacji przepisów regulujących pracownicze uprawnienia do
dodatkowego wynagrodzenia za pracę świadczoną w godzinach nadliczbowych (art.
1511
k.p.) oraz niedziele i święta w razie nieudzielania z tego tytułu dni wolnych od
pracy (art. 15111
k.p.). Przepisy te zostały wprowadzone do Kodeksu pracy przez art.
1 ustawy z dnia 14 listopada 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie
niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 213, poz. 2081, powoływanej dalej jako ustawa
zmieniająca) i obowiązują od 1 stycznia 2004 r. Ich zastosowanie rodzi pytanie o ich
wzajemną relację, która w szczególności wymaga wyjaśnienia, czy unormowanie
zawarte w art. 15111
k.p. przyznaje pracownikowi - w sytuacjach określonych w jego
§ 2 - prawo do kolejnego dodatku do wynagrodzenia, niezależnego od dodatku okre-
ślonego w art. 1511
§ 2 k.p. Uzasadnienie projektu ustawy zmieniającej nie zawiera w
tym zakresie istotnych wskazówek interpretacyjnych co do zamiarów ustawodawcy.
Brakuje także orzecznictwa sądowego wyjaśniającego wskazany problem. Natomiast
3
w literaturze przedmiotu pojawiły się dwa diametralnie różne stanowiska interpreta-
cyjne. Większa liczba autorów utrzymuje, że za pracę w niedziele i święta, za którą
nie udzielono dnia wolnego i która stanowi jednocześnie pracę w godzinach nadlicz-
bowych, pracownikowi przysługują dwa odrębne dodatki w wysokości po 100%
wynagrodzenia, pierwszy z art. 15111
§ 2 i 3 k.p. i drugi wynikający z art. 1511
§ 2 k.p.
Pogląd taki podzielony został również w wyjaśnieniach Państwowej Inspekcji Pracy.
Stanowisko takie opiera się na uznaniu, że przepisy art. 15111
§ 2 i 3 k.p. określają
inny tytuł dodatku do wynagrodzenia za pracę aniżeli wynikający z art. 1511
§ 2 k.p.,
który przewiduje dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych w związku z przekro-
czeniem przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy w przyjętym okresie rozlicze-
niowym. Natomiast przepisy art. 15111
§ 2 i 3 k.p. przyznają dodatek za pracę w nie-
dziele i święta w razie braku możliwości udzielenia w zamian za te dni - dni wolnych
od pracy. W rezultacie art. 1511
§ 2 k.p., z jednej strony, a art. 15111
§ 2 i 3 k.p., z
drugiej strony, przewidują dwa niezależne od siebie tytuły otrzymania dodatkowego
wynagrodzenia za pracę. Oznacza to, że dodatek za pracę w niedziele i święta, za
które nie udzielono pracownikowi innego dnia wolnego od pracy, stanowi odrębny
dodatek do wynagrodzenia za pracę, a odwołanie się do przepisu o dodatku za pracę
w godzinach nadliczbowych ma jedynie na celu ustalenie jego wysokości. Równo-
cześnie art. 15111
§ 2 k.p. nie jest przepisem szczególnym wobec art. 1511
§ 2 k.p.,
który wyklucza podwójne opłacanie tych samych godzin nadliczbowych, ale nie wy-
klucza powstania prawa do dodatku z tytułu przekroczenia przeciętnej tygodniowej
normy czasu pracy z tego względu, że pracownikowi przysługuje prawo do dodatku z
tytułu pracy w niedziele i święta, za którą nie udzielono mu dnia wolnego od pracy.
Otrzymanie dwóch dodatków z jednego faktycznego tytułu - pracy świadczonej w
niedziele lub święta, bez udzielenia w zamian dnia wolnego do pracy w innym dniu
tygodnia; nie byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Skoro bowiem
ustawa przyznała pracownikowi prawo do świadczeń określonych w związku ze
spełnieniem pewnych warunków, to nie można stawiać mu zarzutu nadużycia prawa
w razie podjęcia kroków zmierzających do realizacji jego ustawowych uprawnień. W
razie nieudzielania dnia wolnego od pracy za pracę w niedziele lub święta, praca ta
jest równocześnie pracą w godzinach nadliczbowych, do której wynagradzania znaj-
dują zastosowanie dwa przepisy, zarówno art. 15111
§ 2 i 3 k.p., jak i art. 1511
§ 2
k.p. Kumulacja dwóch dodatków do wynagrodzenia następuje zatem ze względu na
to, że prawo do odrębnych dodatków powstaje z dwóch niezależnych tytułów praw-
4
nych, co wynika również z systematyki Kodeksu pracy, która oba analizowane prze-
pisy umieściła w odrębnych rozdziałach tego Kodeksu.
Natomiast stanowisko, według którego za pracę w godzinach nadliczbowych w
niedziele i święta, w razie nieudzielenia w zamian dni wolnych przy przekroczeniu
przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy, przysługuje jeden dodatek - zakłada, że
art. 15111
§ 2 k.p. jest przepisem szczególnym regulującym wynagradzanie pracow-
ników, których praca jest tego rodzaju, iż dopuszczalne jest jej kontynuowanie w nie-
dzielę i święto. Przyznanie takim pracownikom dwóch dodatków jest sprzeczne z
zasadami współżycia społecznego oraz powszechnie uznanymi zasadami kształto-
wania wynagrodzenia za pracę, w tym z zasadą ekwiwalentności. Na przeszkodzie
wypłaty dwóch dodatków stoi literalna wykładnia przepisów o czasie pracy, ponieważ
odesłanie zamieszczone w art. 15111
§ 2 k.p. dotyczy art. 1511
§ 1 k.p. Oznacza to,
że przepis o czasie pracy w niedziele i święta odsyła do obliczania wynagrodzenia za
pracę według zasad określonych w art. 1511
§ 1 k.p., a nie do art. 1511
§ 2 k.p., który
in fine wyłącza możliwość jego zastosowania w przypadku, gdy pracownik otrzymał
już wynagrodzenie dodatkowe z jego § 1. Jeżeli zatem pracownik otrzymał dodatko-
we wynagrodzenie z art. 1511
§ 1 k.p. na podstawie art. 15111
§ 2 k.p, to nie może
otrzymać drugiego wynagrodzenia z art. 1511
§ 2 k.p.
Sąd Okręgowy skłaniał się do uznania zasadności stanowiska, że dodatek za
pracę w niedziele lub święta - w razie nieudzielenia innych dni wolnych w zamian za
taką pracę - stanowi odrębny dodatek od dodatku za pracę w godzinach nadliczbo-
wych. Jest to „samodzielna instytucja dodatku i w sytuacji kiedy praca w niedziele lub
święta (za którą nie udzielono dni wolnych) jest równocześnie pracą w godzinach
nadliczbowych pracownikowi przysługuje prawo do dwóch dodatków”. Za takim roz-
wiązaniem przemawia dodatkowo okoliczność, że świadczenie przewidziane w art.
15111
§ 2 i 3 k.p. określono jako „dodatek w wysokości”, a nie dodatek za godziny
nadliczbowe. Przesądzać to może o jego odrębności i niezależności od ewentualne-
go późniejszego przekroczenia normy średniotygodniowej i dodatku z tego tytułu. W
rezultacie, przy nieudzieleniu dnia wolnego i przekroczeniu średniotygodniowej
normy czasu pracy powstaje prawo do dodatków z obu tytułów. Z regulacji czasu
pracy zawartych w Kodeksie pracy wynika, iż zasadą jest praca w dni powszednie.
Niedziele i święta określone w odrębnych przepisach są dniami wolnymi od pracy.
Praca w niedziele i święta co do zasady jest dopuszczalna jedynie w okolicznościach
przewidzianych w art. 15110
k.p., a świadczenie jej w tych dniach stanowi dla pra-
5
cownika większą uciążliwość, która powinna być odpowiednio zrekompensowana
zgodnie z zasadą ekwiwalentności, co przewiduje art. 15111
k.p. Co do zasady po-
winno to nastąpić przez udzielenie dnia wolnego, a dopiero w sytuacji, kiedy to nie
nastąpiło do końca okresu rozliczeniowego, przez wypłacenie dodatku w wysokości
100% wynagrodzenia. Zaniechanie takiej wypłaty stanowi brak pełnej rekompensaty.
Może to skłaniać pracodawców „do bezkarnego (w sensie finansowym) zaniechania
udzielania dni wolnych w zamian za pracę świadczoną w niedzielę i święta”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Z art. 1511
§1 pkt 1lit. b k.p. wynika, że za pracę w godzinach nadliczbowych,
oprócz normalnego wynagrodzenia, przysługuje dodatek w wysokości 100% wyna-
grodzenia - za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających w niedziele i
święta niebędące dla pracownika dniami pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkła-
dem czasu pracy. Jest to zatem regulacja wyraźnie skierowana do pracowników
świadczących pracę w godzinach nadliczbowych w niedziele i święta, które nie są dla
nich dniami pracy, zgodnie z obowiązującymi ich rozkładami czasu pracy. Z unor-
mowania tego wynika a contrario, że dodatek w wysokości 100 % wynagrodzenia,
ustalany w myśl zasad określonych § 3 tego przepisu, nie przysługuje pracownikowi
za pracę w godzinach nadliczbowych wykonywaną w niedziele i święta będące dla
niego dniami pracy ustalonymi zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy.
Takie „nadgodziny” pracy mogą być zrównoważone (zbilansowane) w przyjętym
okresie rozliczeniowym. Oznacza to, że świadczenie pracy zgodnie z obowiązującym
rozkładem czasu pracy przez pracowników, w stosunku do których dozwolona jest
praca w niedziele i święta (art. 151 k.p.), nie rodzi uprawnienia z art. 1511
§ 1 pkt 1 lit.
b k.p. do uzyskania dodatku do wynagrodzenia za dozwoloną pracę w niedziele lub
święta, która jest świadczona zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy.
W razie wykonywania dozwolonej pracy w niedziele i święta (art. 15110
k.p.) pracow-
nik zachowuje bowiem prawo do pięciodniowego tygodnia pracy (art. 129 § 1 k.p.), a
także do dni wolnych od pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym, w ilości odpo-
wiadającej co najmniej liczbie niedziel, świąt oraz dni wolnych od pracy w przeciętnie
pięciodniowym tygodniu przypadającym w tym okresie (art. 147 k.p.), z uwzględnie-
niem tego, że pracownik pracujący w niedzielę powinien korzystać co najmniej raz na
4 tygodnie z niedzieli wolnej od pracy (art. 15112
zdanie pierwsze k.p.), z wyjątkiem
6
dotyczącym pracownika zatrudnionego w szczególnym systemie czasu pracy, o któ-
rym mowa w art. 144 k.p. Jeżeli zatem pracodawca stosuje się do ustawowych reguł
dozwolonego zatrudniania w niedzielę i święta, to pracownikom nie przysługują do-
datkowe uprawnienia z tytułu takiego zatrudnienia, gdyż zostaje zachowana kodek-
sowa zasada pięciodniowego tygodnia pracy, a za taką pracę (świadczoną w nie-
dziele lub święta, zgodnie z obowiązującym rozkładem czasu pracy), pracodawca
jest obowiązany zapewnić pracownikowi inny dzień wolny od pracy: 1) w zamian za
pracę w niedzielę - w okresie 6 dni kalendarzowych poprzedzających lub następują-
cych po takiej niedzieli (art. 15111
§ 1 pkt 1 k.p), natomiast 2) w zamian za pracę w
święta - w ciągu okresu rozliczeniowego (art. 15111
§ 1 pkt 2 k.p.).
Jeżeli nie jest możliwe wykorzystanie w terminie wskazanym w art. 15111
§ 1
pkt 1 k.p. dnia wolnego od pracy w zamian za pracę w niedzielę, pracownikowi przy-
sługuje dzień wolny od pracy do końca okresu rozliczeniowego, a dopiero w razie
braku możliwości udzielenia dnia wolnego w tym terminie - dodatek do wynagrodze-
nia w wysokości określonej w art. 1511
§ 1 pkt 1 k.p. i to za każdą godzinę pracy (od
pierwszej do ostatniej) w niedzielę. Podobnie, jeżeli nie jest możliwe wykorzystanie w
terminie wskazanym w art. 15111
§ 1 pkt 2 k.p., tj. w ciągu okresu rozliczeniowego,
dnia wolnego od pracy w zamian za pracę w święta, pracownikowi przysługuje do-
datek do wynagrodzenia w wysokości określonej w art. 1511
§ 1 pkt 1 k.p., także za
każdą godzinę pracy w święto.
Z regulacji zawartej w art. 1511
§ 1 pkt 1 lit. b k.p. wynika, że świadczenie
pracy w niedziele i święta nie rodzi uprawnienia do uzyskania dodatku do wynagro-
dzenia za pracę dozwoloną w niedziele lub święta, (art. 15110
k.p.), która jest świad-
czona zgodnie z obowiązującym pracownika rozkładem czasu pracy. Dodatek do
wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w niedziele lub święta, w wysokości określo-
nej w art. 1511
§ 1 pkt 1 k.p. (100% wynagrodzenia ustalonego w myśl art. 1511
§ 3
k.p.), przysługuje pracownikowi wykonującemu taką dozwoloną pracę w przypad-
kach, o których mowa w art. 15110
pkt 1-9 k.p., na wypadek braku możliwości wyko-
rzystania dni wolnych od pracy w ustawowo określonych terminach, w tym w razie
nieudzielenia takich dni wolnych przez pracodawcę, na podstawie art. 15111
§ 2 i 3
k.p. Oznacza to, że unormowania zawarte w art. 15111
§ 2 i 3 k.p. w zakresie kreują-
cym prawo do dodatku za każdą godzinę pracy w niedziele lub święta, przy braku
możliwości wykorzystania dni wolnych od pracy w zamian za przepracowane nie-
dziele lub święta w okresie rozliczeniowym, są regulacjami (przepisami) odrębnymi i
7
szczególnymi do art. 1511
§ 1 pkt 1lit. b k.p., który a contrario nie uprawnia do uzy-
skania dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających w niedziele i
święta, które są dla pracownika dniami pracy dozwolonej (art. 15110
k.p.) i zgodnej z
obowiązującym go rozkładem czasu pracy, jeżeli te nadgodziny mogą być zrówno-
ważone w przyjętym okresie rozliczeniowym. Wszystko to sprawia, że bez norm
szczególnych zawartych w art. 15111
§ 2 in fine i § 3 k.p. pracownicy wykonujący do-
zwolone i zgodne z rozkładem czasu pracy (harmonogramem) prace w niedziele lub
święta (art. 151 k.p.), którym pracodawca nie udzielił w zamian dni wolnych od pracy,
nie uzyskaliby dodatku za taką pracę, ponieważ w myśl zasady wyrażonej w art. 1511
§ 1 pkt 1lit. b k.p. nie przysługuje im takie dodatkowe wynagrodzenie za pracę w go-
dzinach nadliczbowych przypadających w niedziele i święta, będących dla nich
dniami pracy, ustalonymi zgodnie z obowiązującymi rozkładami czasu pracy. Takie
dodatkowe wynagrodzenie mogą zatem uzyskać z mocy unormowań szczególnych
zawartych w art. 15111
§ 2 in fine i § 3 k.p., które kreują uprawnienie do uzyskania
jednego dodatku za każdą godzinę pracy świadczonej w niedziele lub święta, jeżeli w
zamian nie było możliwe wykorzystanie innych dni wolnych od pracy w ustawowo
określonych terminach (do końca okresu rozliczeniowego). Użycie przez ustawodaw-
cę w art. 15111
§ 2 in fine i § 3 k.p. zwrotu „dodatek do wynagrodzenia w wysokości
określonej w art. 1511
§ 1 pkt 1 k.p.”, który zresztą powiela sformułowania zawarte w
obu paragrafach art. 1511
k.p., należy rozumieć jako prawo do jednego dodatku za
każdą godzinę pracy przypadającą w niedziele lub święta, za które pracodawca w
okresie rozliczeniowym nie udzielił dni wolnych od pracy, a nie tylko prawo do dodat-
ku za godziny takiej pracy wykonywanej ponad obowiązujące pracownika normy
czasu pracy, tj. za „nadgodziny” przekraczające dobową maksymalną miarę czasu
pracy w niedzielę lub święta.
Analizowane uprawnienie nie obejmuje odrębnego dodatku określonego w
myśl art. 1511
§ 2 k.p., ponieważ szczególna regulacja zawarta w art. 15111
§ 2 i 3
k.p. nie odsyła do stosowania art. 1511
§ 2 k.p., a ten z kolei przepis nie przewiduje
uprawnienia do takiego dodatku w razie przekroczenia norm czasu pracy w wyniku
pracy w godzinach nadliczbowych, za które pracownikowi przysługuje prawo do do-
datku w wysokości określonej w § 1. Oznacza to, że art. 1511
§ 2 k.p. dopuszcza
przyznanie dodatku w wysokości określonej w § 1 za każdą godzinę pracy nadlicz-
bowej z tytułu przekroczenia przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy w przyjętym
okresie rozliczeniowym tylko wówczas, gdy jej przekroczenie (przeciętnej tygodnio-
8
wej normy czasu pracy) nastąpiło w wyniku pracy w godzinach nadliczbowych, za
które pracownikowi nie przysługuje prawo do dodatku w wysokości określonej w art.
1511
§ 1 k.p. Tymczasem na podstawie art. 15111
§ 2 in fine i § 3 k.p. pracownik uzy-
skuje dodatek w wysokości określonej w art. 1511
§ 1 pkt 1 k.p. za każdą godzinę
pracy w niedziele lub święta (a nie tylko za „typowe nadgodziny”) w razie nieudziele-
nia przez pracodawcę w okresie rozliczeniowym w zamian dni wolnych od pracy,
przeto już z tej przyczyny nie dotyczy go regulacja zawarta w art. 1511
§ 2 k.p., do
której nie odsyła także art. 15111
§ 2 i 3 k.p.
Nie ma wątpliwości, że przepisy art. 15111
§ 2 i 3 k.p. normatywnie oddziałują
wyłącznie na przypadki, w których pracodawca nie udzielił pracownikowi dnia wolne-
go w zamian za pracę w niedzielę lub święto. W konsekwencji oznacza to, że pra-
cownik, któremu w zamian za taką pracę (w niedziele lub święta) pracodawca udzielił
przysługujących dni wolnych od pracy w terminach wskazanych w art. 15111
§ 1 k.p.,
nie będzie uprawniony do dodatku za pracę w niedzielę lub święto na podstawie art.
15111
§ 2 in fine i § 3 k.p. w wysokości określonej w art. 1511
§ 1 pkt 1 k.p., ale może
uzyskać jedynie dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych z tytułu przekroczenia
przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym na
podstawie art. 1511
§ 2 k.p., z uwzględnieniem godzin nadliczbowych przepracowa-
nych w niedziele i święta ponad dobową maksymalną miarę czasu pracy. Dodatek
taki przysługuje za przepracowane w niedziele lub święta godziny pracy ponad do-
bową miarę czasu pracy, które nie zostały w pełni zrównoważone przez wykorzysta-
nie dni wolnych od pracy lub w inny sposób, np. skrócenie godzin pracy w inne dni
okresu rozliczeniowego, i wpłynęły na przekroczenie przeciętnej tygodniowej normy
czasu pracy w tym okresie. Dotyczy to przypadków, w których pracownik w niedzielę
lub święto pracował dłużej niż wynosi jego dobowa norma czasu pracy, a w zamian
uzyskał dzień wolny od pracy, który nie rekompensuje mu nadgodzin przepracowa-
nych ponad obowiązujący go maksymalny dobowy wymiar czasu pracy, co sprawia,
że te godziny nadliczbowe, które wpłynęły na przekroczenie przeciętnej tygodniowej
normy czasu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym, powinny być dodatkowo wy-
nagradzane na podstawie art. 1511
§ 2 k.p., ponieważ wskutek udzielenia dnia wol-
nego od pracy nie podlegają dodatkowemu wynagrodzeniu zgodnie z art. 15111
§ 2 in
fine i § 3 k.p., w wysokości określonej w art. 1511
§ 1 pkt 1 k.p.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy uznał, że nie ma podstaw praw-
nych do wypłaty dodatkowego 200-procentowego wynagrodzenia za pracę w nie-
9
dzielę lub święto, za którą pracownik nie uzyskał innego dnia wolnego od pracy.
Ewentualne ustanowienie uprawnień do uzyskania dwóch 100-procentowych dodat-
ków do wynagrodzenia za pracę byłoby na tyle wyjątkowe, że musiałoby mieć wyraź-
ną podstawę w przepisach Kodeksu pracy. Oznacza to, że w razie nieudzielenia
przez pracodawcę w okresie rozliczeniowym innego dnia wolnego od pracy w zamian
za pracę świadczoną w niedzielę lub święto, pracownikowi za każdą godzinę takiej
pracy przysługuje tylko jeden dodatek przewidziany w art. 15111
§ 2 in fine i § 3 k.p.,
w wysokości określonej w art. 1511
§ 1 pkt 1 k.p. Natomiast w razie udzielenia przez
pracodawcę dnia wolnego od pracy w zamian za pracę w niedzielę lub święto, pra-
cownikowi przysługuje jeden dodatek tylko za godziny nadliczbowe przepracowane
ponad obowiązujący go dobowy wymiar czasu pracy, które wpłynęły na przekrocze-
nie przeciętnej tygodniowej normy czasu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym i
są dodatkowo wynagradzane na podstawie art. 1511
§ 2 k.p. z tytułu przekroczenia
tygodniowej normy czasu pracy w obowiązującym okresie rozliczeniowym.
========================================