Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 marca 2013 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku

V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Elżbieta Krupińska

Protokolant: Irena Prochowicz

po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2013 roku w Białymstoku

sprawy H. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o przywrócenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania H. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 18 września 2012 roku

Nr (...)

I.  Zmienia zaskarżoną decyzję i przywraca H. G. prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy
na okres od 1 października 2012 roku do 30 września 2014 roku.

II.  Orzeka, iż organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sygn. akt VU 1779/12

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. decyzją z dnia
18 września 2012 roku odmówił H. G. przywrócenia prawa do renty
z tytułu niezdolności do pracy na podstawie art.61 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004r. Nr 39 poz. 353 z późn. zm.) do której prawo ustało z dniem 30 września 2012 roku. Podstawą tego rozstrzygnięcia były ustalenia komisji lekarskiej ZUS, która orzeczeniem z dnia 31 sierpnia 2012 roku uznała badanego za zdolnego do pracy.

Z powyższą decyzją nie zgodził się H. G. i wniósł odwołanie. Kwestionował ustalenia organu rentowego w przedmiocie oceny swego stanu zdrowia w szczególności jego poprawy po przebytej chorobie nowotworowej. Wnosił więc o zmianę decyzji i przyznanie świadczenia.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. w odpowiedzi
na odwołanie wnosił o jego oddalenie, podtrzymując argumentację wskazywaną
w uzasadnieniu decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

Odwołanie było uzasadnione, dlatego zaskarżona decyzja podlegała zmianie.

H. G. ma 56 lat, z zawodu jest (...). Prowadzi działalność gospodarczą w zakresie (...), w którym zatrudnia jedną osobę (wyjaśnienia złożone na rozprawie). Otrzymywał rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od 18.09.2010 roku (k.44 akt ZUS, decyzja
z 13.09.2010 roku) do 30.09.2012 roku (k.114 załączonych akt ZUS). W dniu 2 lipca 2012 roku wystąpił z wnioskiem o przywrócenie prawa do renty. Organ rentowy decyzją z dnia 18 września 2012 roku odmówił przywrócenia tego prawa, podnosząc,
iż komisja lekarska ZUS w orzeczeniu z 31 sierpnia 2012 roku nie stwierdziła u niego dalszej niezdolności do pracy.

Zgodnie z art. 61 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009r. Nr 153 poz. 1227 z późn. zm.) prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy.

W rozumieniu ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność
do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś za częściowo niezdolną do pracy uważana jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji (art. 12 ust. 1 i 2).

W niniejszej sprawie kwestią sporną było ustalenie, czy odwołujący w dalszym ciągu jest osobą niezdolną do pracy całkowicie bądź częściowo, na jaki okres, czy też po 30.09.2012 roku nastąpiła poprawa stanu zdrowia wnioskodawcy i na czym ona polega.

W celu wyjaśnienia tej kwestii Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych z zakresu neurologii i onkologii (k.9 akt sądowych).

Biegli po zapoznaniu się z dokumentacją lekarską i zbadaniu wnioskodawcy
w dniu 16 listopada 2012 roku rozpoznali u niego następujące schorzenia: stan po operacji i radioterapii guza mózgu prawej okolicy czołowej w październiku 2010 roku, napad padaczkowy w wywiadzie i uznali odwołującego za całkowicie niezdolnego do pracy na okres od 30.09.2012 roku do 30.09.2014 roku.

W uzasadnieniu opinii biegli stwierdzili, iż stan zdrowia odwołującego nie uległ poprawie, bowiem wnioskodawca wskazuje na bóle głowy po przebytym po raz pierwszy dużym napadzie drgawkowym i rozpoznany radiologicznie guzem prawego płata czołowego. Leczony był neurochirurgicznie i radioterapią. W opinii biegłego onkologa, w obecnym stanie odwołującego schorzenie całkowicie ogranicza jego zdolność o pracy. Pomimo braku objawów ubytkowych w badaniu neurologicznym zdaniem biegłego onkologa opiniowany po tak poważnym schorzeniu, leczeniu operacyjnym guza mózgu i przebytej radioterapii wymaga okresu rekonwalescencji i wskazana jest dalsza absencja od pracy zarobkowej za okres 2 lat od dnia 30 września 2012 roku. Dlatego biegli stwierdzają całkowitą niezdolność do pracy z przyczyn onkologicznych. Odwołujący wymaga systematycznej kontroli w poradniach specjalistycznych.

Do tej opinii złożył zastrzeżenia organ rentowy, podnosząc iż nie podziela poglądu biegłych o istnieniu u wnioskodawcy całkowitej niezdolności do pracy, bowiem w badaniach neurologicznych ubezpieczonego, zarówno konsultanta neurochirurga, neurologa – członka komisji lekarskiej, jak też biegłego neurologa, aktualnie nie stwierdza się jakichkolwiek objawów ogniskowych ze strony (...). Badany aktualnie jest w dobrym stanie ogólnym, sprawny ruchowo, dobrym kontaktem słownym, logiczny, wszechstronnie zorientowany, nie ujawnia zaburzeń pamięci. Biorąc pod uwagę również wykształcenie i wykonywaną pracę organ rentowy zauważa, że badany ma wykształcenie średnie techniczne – technik budowlany, ale pracował jako właściciel zakładu kuśnierskiego, zaś aktualnie od lat 80-tych jest właścicielem sklepu odzieżowego i do tego rodzaju wykonywanej pracy należałoby odnieść upośledzenie sprawności organizmu. Zdaniem ZUS opinia biegłych jest lakoniczną, nieprecyzyjną i bardzo ogólnikowe. Poza ogólnikowymi stwierdzeniami, brak jest w niej jakiegokolwiek uzasadnienia, dlaczego zdaniem biegłych, badany w dalszym ciągu jest całkowicie niezdolny do pracy (k.24, zastrzeżenia organu rentowego).

W opinii uzupełniającej, będącej odpowiedzią na powyższe zastrzeżenia, biegli podtrzymali swoje stanowisko wyrażone w opinii podstawowej, w której uznali wnioskodawcę za całkowicie niezdolnego do pracy na okres dwóch lat. Biegli zaakcentowali, że powyższe orzeczenie sporządzili w oparciu o dokładną analizę dokumentacji medycznej oraz po zbadaniu odwołującego, u którego rozpoznali stan po operacji i radioterapii guza mózgu prawej okolicy czołowej, napad padaczkowy w wywiadzie. Biegli powołali się utrudnione stanowisko, iż w najczęstszych pierwotnych złośliwych nowotworach (...), czyli w złośliwych glejakach jak u odwołującego, dostępne metody leczenia skojarzonego umożliwiają jedynie wydłużenie okresu przeżycia. Trwałe wyleczenie uzyskuje się bardzo rzadko („Onkologia w praktyce klinicznej” – str. 42. „Standardowe badania tomografii komputerowej i rezonansu magnetycznego z kontrastem zazwyczaj nie wystarczają, by odróżnić wznowę od zmian popromiennych (cytat jw.). Biegli nadmienili, że u odwołującego pierwotnie nie udało się usunąć guza mózgu w całości. Leczenie to uzupełniono napromienianiem, które ukończono w grudniu 2009 roku. W opisie badania rezonansem magnetycznym z dnia 16.04.2012r. czytamy: „Wokół loży widoczny rozlany nieregularny obszar podwyższonego sygnału bez cech wzmocnienia kontrastowego, przechodzący na podstawę płata czołowego i częściowo na przednią część płata skroniowego – obecnie zmiany te w przyśrodkowo – przedniej części płata skroniowego prawego nieco bardziej zaakcentowane – raczej zmiany po radioterapii, zmiany resztkowe?”. Według oceny biegłych, pomimo braku objawów neurologicznych w dniu badania, z uwagi na charakter choroby oraz jej lokalizację objawy te mogą u badanego wystąpić w każdej chwili. Zagrożenie onkologiczne jest jak najbardziej realne. W związku z powyższym biegli podtrzymali swoją opinię.

Powyższą opinię podstawową i uzupełniającą Sąd uznał za trafną i przyjął ją za podstawę swego rozstrzygnięcia; biegli są bowiem specjalistami w swoich dziedzinach, posiadają bogate doświadczenia zawodowe; przeprowadzili badanie odwołującego; w sposób jasny i przekonywujący przedstawili uzasadnienie wskazanego przez siebie rozpoznania, a nadto korzystali z historii choroby odwołującego, wyników badań i leczenia ambulatoryjnego, zgromadzonych w aktach niniejszej sprawy, co umożliwiało określenie stanu zdrowia odwołującego w spornym zakresie.

Sąd uznał powyższą opinię za rzetelną, spójną i stanowiącą podstawę
do rozstrzygnięcia sprawy z tej przyczyny sąd stwierdził brak podstaw do dalszego prowadzenia postępowania dowodowego i oddalił wniosek organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych w innym składzie z udziałem biegłego z zakresu medycyny pracy. Jednocześnie trzeba zauważyć, iż odwołujący nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń co do treści opinii biegłych i przedstawionej w niej argumentacji.

Odnosząc powyższe ustalenia do przesłanek uzasadniających przywrócenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, Sąd uznał, iż w niniejszej sprawie zachodziły podstawy do przywrócenia skarżącemu prawa do wypłaty świadczenia rentowego na okres wskazywany w opinii, to jest od 1 października 2012 roku
do 30 września 2014 roku.

Dlatego na zasadzie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc należało zmienić zaskarżoną decyzję, uznając odwołanie za uzasadnione.

Rozstrzygnięcie w pkt II wyroku wynika z treści art. 118 ust. 1a cytowanej ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Sąd uznał, iż organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, bowiem przyznanie świadczenia na dalszy okres wymagało przeprowadzenia postępowania dowodowego, dopuszczenia dowodu z opinii biegłych w celu ustalenia istnienia niezdolności do pracy po 30.09.2012 roku.