Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE Z DNIA 5 WRZEŚNIA 2006 R.
SNO 43/06
Przewodniczący: sędzia SN Wiesław Błuś (sprawozdawca).
Sędziowie SN: Krystyna Bednarczyk, Henryk Pietrzkowski.
S ą d N a j w y ż s z y  S ą d D y s c y p l i n a r n y z udziałem protokolanta
po rozpoznaniu zażalenia obwinionego sędziego Sądu Okręgowego na zarządzenie
Prezesa Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego z dnia 23 maja 2006 r., sygn. akt:
(...), odmawiające przyjęcia zażalenia na postanowienie Sądu Apelacyjnego – Sądu
Dyscyplinarnego z dnia 27 kwietnia 2006 r.,
p o s t a n o w i ł : u t r z y m a ć w m o c y zaskarżone z a r z ą d z e n i e .
U z a s a d n i e n i e
Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny uchwałą z dnia 21 stycznia 2005 r. zawiesił
sędziego Sądu Okręgowego w czynnościach służbowych, obniżając mu jednocześnie
wysokość wynagrodzenia do 50 %. Obwiniony sędzia zaskarżył to orzeczenie. Sąd
Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny w dniu 28 kwietnia 2005 r. utrzymał w mocy
zaskarżoną uchwałę.
W czasie rozprawy przed Sądem dyscyplinarnym pierwszej instancji obwiniony
sędzia złożył wniosek o uchylenie zawieszenia w czynnościach służbowych.
Postanowieniem z dnia 27 kwietnia 2006 r. Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny
nie uwzględnił wniosku obwinionego sędziego Sądu Okręgowego o uchylenie
uchwały o zawieszeniu w czynnościach służbowych.
Zażalenie na to orzeczenie wniósł obwiniony sędzia.
Prezes Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego zarządzeniem z dnia 23 maja
2006 r., sygn. akt (...), na podstawie art. 429 § 1 k.p.k. w zw. z art. 128 ustawy z dnia
27 lipca 2001 r. – Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze
zm.), odmówił przyjęcia zażalenia obwinionego sędziego.
Zarządzenie to zaskarżył zażaleniem sędzia Sądu Okręgowego i podnosząc, że
„wszelkie decyzje o zastosowaniu i utrzymaniu zawieszenia sędziego w czynnościach
służbowych (...) są zaskarżalne”, wniósł o uchylenie wymienionego wyżej
zarządzenia. Ponadto w piśmie z dnia 21 sierpnia 2006 r., które wpłynęło do Sądu
Najwyższego w dniu 25 sierpnia 2006 r., wniósł o „powtórne przeprowadzenie
losowania”, bowiem o wcześniejszym terminie losowania składu Sądu Najwyższego 
Sądu Dyscyplinarnego, wyznaczonego do rozpoznania jego zażalenia, nie został
powiadomiony.
2
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Zażalenie obwinionego sędziego Sądu Okręgowego na zarządzenie Prezesa Sądu
Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego nie jest zasadne.
Uchwałą Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego z dnia 21 stycznia 2005 r.
zawieszono sędziego Sądu Okręgowego w czynnościach służbowych. Zgodnie z
treścią art. 131 § 4 ustawy – Prawo o ustroju sądów powszechnych (zwanej dalej
„u.s.p.”) na uchwałę o zawieszeniu w czynnościach służbowych sędziemu przysługuje
zażalenie. Nie oznacza to jednak, że na każdą uchwałę wydaną w przedmiocie
zawieszenia sędziego w czynnościach służbowych przysługuje wymieniony wyżej
środek odwoławczy. Zażalenie przysługuje tylko na uchwałę o zawieszeniu w
czynnościach służbowych (podkreśl. SN). Gdyby ustawodawca chciał aby, tak jak
twierdzi skarżący, wszelkie decyzje o zastosowaniu i utrzymaniu zawieszenia sędziego
w czynnościach służbowych były zaskarżalne, to wyraźnie wyartykułowałby takie
uprawnienie. Nie uczynił tego jednak. Treść art. 131 u.s.p. wskazuje na jakie uchwały
podejmowane w toku postępowania w przedmiocie odpowiedzialności dyscyplinarnej
sędziów i jakim podmiotom przysługuje zażalenie. Jak już wyżej zaznaczono nie ma
wśród nich uchwały o nieuwzględnieniu wniosku sędziego o uchylenie uchwały o
zawieszeniu w czynnościach służbowych. Przeciwko takiemu stanowisku nie
przemawia też treść art.132 u.s.p., ponieważ przepis ten, w swojej końcowej części,
daje sądowi dyscyplinarnemu uprawnienie do wcześniejszego uchylenia zawieszenia
w czynnościach służbowych , co samo przez się nie daje prawa do skarżenia takiej
decyzji. Konstatacja ta odnosi się nie tylko do obwinionego sędziego, ale również do
innych podmiotów postępowania dyscyplinarnego.
W tej sytuacji Prezes Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego trafnie uznał,
że zażalenie obwinionego sędziego na postanowienie Sądu z dnia 27 kwietnia 2006 r.
jest niedopuszczalne z mocy ustawy i na podstawie art. 429 § 1 k.p.k. w zw. z art. 128
u.s.p., i w związku z tym słusznie odmówił jego przyjęcia.
Przechodząc do kolejnych kwestii podnoszonych przez skarżącego w zażaleniu
oraz w uzupełniającym je piśmie z dnia 21 sierpnia 2006 r., należy przyznać rację
obwinionemu sędziemu, że decyzja odmawiająca uwzględnienia jego wniosku zapadła
w niewłaściwej formie. Z treści art. 131 § 1 u.s.p. jednoznacznie wynika, iż „(…) w
sprawie zawieszenia sędziego w czynnościach służbowych (…) sąd dyscyplinarny
wydaje uchwałę (…)”. Ponadto art. 127 u.s.p. nakazuje, aby rozstrzygnięcia
zapadające w toku postępowania dyscyplinarnego były z urzędu uzasadniane i
doręczane stronom. W tej sytuacji postanowienie Sądu Apelacyjnego – Sądu
Dyscyplinarnego wydane w przedmiocie wniosku o uchylenie uchwały o zawieszeniu
sędziego w czynnościach służbowych nie spełniało wymogów przewidzianych
przepisami ustawy – Prawo o ustroju sadów powszechnych. Uchybienie to nie miało
3
jednak wpływu na prawidłowość skarżonego zarządzenia, bowiem, jak wyżej
wywiedziono, na taką decyzję, wydaną także prawidłowo, zażalenie nie przysługuje.
Ponadto, wbrew sugestiom obwinionego, Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny
rozpoznając zażalenie na zarządzenie Prezesa Sądu nie może rozstrzygać kwestii
zastrzeżonych dla sądu drugiej instancji, rozpoznającego odwołanie od orzeczenia
kończącego postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności dyscyplinarnej.
Odnośnie wniosku obwinionego sędziego, dotyczącego powtórzenia losowania
składu Sądu Najwyższego – Sądu Dyscyplinarnego wyznaczonego do rozpoznania
powyższej sprawy należy stwierdzić, że Sąd Najwyższy działa w oparciu o przepisy
ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. Nr 240, poz.2052 ze
zm.). Zgodnie z treścią art. 3 § 2 i 3 tej ustawy zasady wewnętrznego postępowania
tego organu określa Regulamin Sądu Najwyższego uchwalony przez Zgromadzenie
Ogólne Sędziów Sądu Najwyższego. Regulamin ten został ogłoszony w Dzienniku
Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” w 2003 r. Nr 57, poz. 898 ze
zm. W § 18 ust. 9 wymienionego Regulaminu nałożono na Kolegium Sądu
Najwyższego obowiązek uchwalenia regulaminu losowania składów orzekających
sądu dyscyplinarnego oraz wyznaczania tych składów w drodze losowania. Taki
regulamin został uchwalony przez Kolegium Sądu Najwyższego w dniu 17 lutego
2003 r. Żaden z przepisów tego regulaminu nie przewiduje obowiązku informowania o
terminie losowania składów i obecności stron, czy też ich pełnomocników, w czasie
wykonywania tej czynności.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny orzekł, jak na
wstępie.