Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 110/06
POSTANOWIENIE
Dnia 10 stycznia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
SSN Iwona Koper
w sprawie z powództwa E. C.
przeciwko Zrzeszeniu Międzynarodowych Przewoźników Drogowych w Polsce
o ochronę dóbr osobistych,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 10 stycznia 2007 r.,
zażalenia strony pozwanej na postanowienie Sądu Apelacyjnego […]
z dnia 7 września 2006 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Powódka domagała się w pozwie stwierdzenia, że pozwane Stowarzyszenie
naruszyło jej dobra osobiste przez przetwarzanie i publiczne rozpowszechnianie jej
danych osobowych, wysokości wynagrodzenia i miejsca zamieszkania, a także
zakazania stronie pozwanej dalszego przetwarzania i rozpowszechniania danych
osobowych powódki, zobowiązania strony pozwanej do przeproszenia przez
zamieszczenie na łamach Polskiej Gazety Transportowej oświadczenia określonej
treści oraz zasądzenia od strony pozwanej na rzecz powódki zadośćuczynienia
w kwocie 30.000 zł.
Wyrokiem z dnia 9 maja 2005 r. Sąd Okręgowy w W. oddalił powództwo,
natomiast wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2006 r. Sąd Apelacyjny zmienił wyrok Sądu
pierwszej instancji w ten sposób, że zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki
kwotę 1.000 zł i w pozostałej części powództwo oddalił, a ponadto oddalił apelację
powódki w pozostałej części.
Strona pozwana zaskarżyła wyrok Sądu Apelacyjnego skargą kasacyjną
w części zmieniającej wyrok Sądu Okręgowego i w części zawierającej
rozstrzygnięcie o kosztach procesu w postępowaniu apelacyjnym.
Postanowieniem z dnia 7 września 2006 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną powódki. Uznał bowiem, że ze względu na ograniczenie zakresu
zaskarżenia do rozstrzygnięcia o żądaniu zasądzenia zadośćuczynienia
o dopuszczalności skargi kasacyjnej decyduje m.in. przekroczenie przez
wartość przedmiotu zaskarżenia ustawowego progu 50.000 zł (art. 3982
§ 1 k.p.c.).
Wartość ta w przypadku skargi kasacyjnej pozwanego Stowarzyszenia wynosi
tymczasem jedynie 1.000 zł.
W zażaleniu strona pozwana zarzuciła naruszenie art. 3982
§ 1 k.p.c.
i wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W utrwalonym orzecznictwie Sąd Najwyższy wielokrotnie wyjaśniał, że
charakter sprawy o prawa majątkowe w rozumieniu art. 3982
§ 1 k.p.c. (przed
dniem 6 lutego 2005 r. – art. 3932
§ 1 k.p.c.) mają zarówno sprawy o świadczenie,
jak i o ustalenie oraz ukształtowanie prawa lub stosunku prawnego, jeżeli żądanie
3
powoda zmierza do realizacji prawa lub uprawnienia mającego bezpośredni wpływ
na stosunki majątkowe stron (por. m.in. niepublikowane postanowienia z dnia
13 sierpnia 2002 r., IV CKN 329/01, z dnia 21 marca 2003 r., II CZ 18/03, oraz
z dnia 28 kwietnia 2004 r., II CK 88/04). Nie powinno budzić wątpliwości, że
prawami majątkowymi są także roszczenia pieniężne, choćby służyły do ochrony
dóbr niemajątkowych. Sprawa, w której powód domaga się zasądzenia
zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych jest zatem sprawą o prawa
majątkowe, w której o dopuszczalności skargi kasacyjnej decyduje wartość
przedmiotu zaskarżenia (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 18 marca
2004 r., III CZ 8/04, niepubl.). Jeżeli jednak, oprócz roszczeń majątkowych, powód
dochodzi jednocześnie ochrony praw niemajątkowych, wysokość spornego
zadośćuczynienia pozostaje bez znaczenia dla dopuszczalności skargi kasacyjnej.
Przepis art. 3982
§ 1 k.p.c., wprowadzający kwotowy próg dopuszczalności skargi
w sprawach o prawa majątkowe, nie może być bowiem interpretowany
rozszerzający (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 stycznia 2001 r.,
V CKN 1852/00, niepubl.).
Trzeba jednak podkreślić, że dla oceny majątkowego lub niemajątkowego
charakteru sprawy w rozumieniu art. 3982
§ 1 k.p.c. miarodajny jest zakres
zaskarżenia orzeczenia Sądu drugiej instancji, a nie zakres żądania powoda
sformułowanego w pozwie. Zakres zaskarżenia określa bowiem w sposób wiążący
przedmiot sprawy w postępowaniu przed Sądem Najwyższy. Jeżeli zatem strona
pozwana kwestionuje jedynie zasądzenie przez Sąd Okręgowy określonej kwoty
tytułem zadośćuczynienia, to sprawa traci niemajątkowy charakter, pozostając
sprawą wyłącznie o prawa majątkowe. W konsekwencji, o dopuszczalności skargi
kasacyjnej decyduje wartość przedmiotu zaskarżenia. Wartość ta odpowiada
wysokości zasądzonego zadośćuczynienia i wynosi 1.000 zł, a zatem jest niższa od
ustawowego progu dopuszczalności skargi, określonego w art. 3982
§ 1 k.p.c. na
kwotę 50.000 zł.
Z podanych względów, na podstawie art. 39814
k.p.c. w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c., Sąd Najwyższy oddalił zażalenie.
db

I CZ 110/06

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia