I CZ 135/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:28-02-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I CKN 15/97 I CKN 202/97 II CK 88/04 II CZ 18/03 IV CKN 329/01
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 135/06
POSTANOWIENIE
Dnia 10 stycznia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
SSN Iwona Koper
w sprawie z powództwa C. G.
przeciwko J. J., J. J. i E. J.
o nakazanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 10 stycznia 2007 r.,
zażalenia pozwanego J. J.
na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 24 lipca 2006 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 14 marca 2006 r. Sąd Okręgowy oddalił apelację
pozwanych od wyroku Sądu Rejonowego w O. z dnia 24 listopada 2004 r.
nakazującego pozwanym B. i J. J. usunięcie z określonej nieruchomości przewodu
gazowniczego.
Postanowieniem z dnia 24 lipca 2006 r. Sąd Okręgowy odrzucił skargę
kasacyjną pozwanego J. J. od wskazanego wyroku ze względu na
niedopuszczalność skargi kasacyjnej wynikającą z określenia wartości przedmiotu
zaskarżenia poniżej ustawowej granicy oraz wniesienie skargi bez zachowania
przymusu adwokacko-radcowskiego.
W zażaleniu skarżący wniósł o uchylenie lub zmianę zaskarżonego
postanowienia, zarzucając błędne zakwalifikowanie rozpoznawanej sprawy jako
sprawy o prawa majątkowe.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W myśl art. 871
§ 1 k.p.c. w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje obligatoryjne zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych.
Przymus adwokacko-radcowski jest wyłączony jedynie w postępowaniu
o zwolnienie od kosztów sądowych oraz o ustanowienie adwokata lub radcy
prawnego oraz gdy stroną, jej organem, jej przedstawicielem ustawowym lub
pełnomocnikiem jest sędzia, prokurator, notariusz albo profesor lub doktor
habilitowany nauk prawnych, a także gdy stroną, jej organem lub jej
przedstawicielem ustawowym jest adwokat, radca prawny lub radca Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa (art. 871
§ 2 k.p.c.), a ponadto gdy zastępstwo
procesowe Skarbu Państwa jest wykonywane przez Prokuratorię Generalną Skarbu
Państwa (art. 871
§ 3 k.p.c.). Przymus adwokacko-radcowski obowiązuje w każdym
postępowaniu, z wyjątkiem wymienionych postępowań wpadkowych, w tym również
w postępowaniu wywołanym skargą kasacyjną. Skarga pozwanego została
tymczasem sporządzona i wniesiona przez niego osobiście, a zatem bez
zachowania przymusu adwokacko-radcowskiego. Uchybienie to nie stanowi braku
formalnego ani też innej wadliwości podlegającej konwalidacji (sanacji), w tym
3
„uzupełnieniu” wskutek wniesienia kolejnej skargi przez osobę mającą zdolność
postulacyjną w postępowaniu przed Sądem Najwyższym (art. 871
k.p.c.).
W konsekwencji uznać należy, że Sąd drugiej instancji ocenił trafnie przedmiotową
skargę jako niedopuszczalną.
Ze względu na niedopuszczalność skargi kasacyjnej pozwanego wynikającą
z naruszenia art. 871
k.p.c. nie ma procesowej potrzeby dokonywania oceny
zarzutu błędnego zakwalifikowania rozpoznawanej sprawy jako sprawy o prawa
majątkowe. Ubocznie tylko należy przypomnieć, że w utrwalonym orzecznictwie
Sąd Najwyższy wielokrotnie wyjaśniał, że charakter sprawy o prawa majątkowe
w rozumieniu art. 3982
§ 1 k.p.c. (przed dniem 6 lutego 2005 r. – art. 3932
§ 1
k.p.c.) mają zarówno sprawy o świadczenie, jak i o ustalenie oraz ukształtowanie
prawa lub stosunku prawnego, jeżeli żądanie powoda zmierza do realizacji prawa
lub uprawnienia mającego bezpośredni wpływ na stosunki majątkowe stron (por.
m.in. niepublikowane postanowienia z dnia 13 sierpnia 2002 r., IV CKN 329/01,
z dnia 21 marca 2003 r., II CZ 18/03, oraz z dnia 28 kwietnia 2004 r., II CK 88/04).
Powódka żądała nakazania pozwanym usunięcie przewodu gazowniczego z działki
określonej bliżej w pozwie. Sądy obu instancji przyjęły trafnie, że powódka dochodzi
roszczenia o zwrot przedmiotu użyczenia po wypowiedzeniu umowy użyczenia.
Roszczenie takie wpływa bezpośrednio na stosunki majątkowe stron, a tym samym
– wbrew stanowisku skarżącego – rozpoznawana sprawa ma charakter majątkowy
(por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 14 marca 1997 r., I CKN 15/97, niepubl.,
i z dnia 22 lipca 1997 r., I CKN 202/97, niepubl.). Przy wartości przedmiotu
zaskarżenia wynoszącej 1.000 zł pozwanemu nie przysługuje zatem skarga
kasacyjna.
Z podanych względów, na podstawie art. 39814
k.p.c. w związku z art. 3941
§
3 k.p.c., Sąd Najwyższy oddalił zażalenie.
jc
POSTANOWIENIE
Dnia 10 stycznia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
SSN Iwona Koper
w sprawie z powództwa C. G.
przeciwko J. J., J. J. i E. J.
o nakazanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 10 stycznia 2007 r.,
zażalenia pozwanego J. J.
na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 24 lipca 2006 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 14 marca 2006 r. Sąd Okręgowy oddalił apelację
pozwanych od wyroku Sądu Rejonowego w O. z dnia 24 listopada 2004 r.
nakazującego pozwanym B. i J. J. usunięcie z określonej nieruchomości przewodu
gazowniczego.
Postanowieniem z dnia 24 lipca 2006 r. Sąd Okręgowy odrzucił skargę
kasacyjną pozwanego J. J. od wskazanego wyroku ze względu na
niedopuszczalność skargi kasacyjnej wynikającą z określenia wartości przedmiotu
zaskarżenia poniżej ustawowej granicy oraz wniesienie skargi bez zachowania
przymusu adwokacko-radcowskiego.
W zażaleniu skarżący wniósł o uchylenie lub zmianę zaskarżonego
postanowienia, zarzucając błędne zakwalifikowanie rozpoznawanej sprawy jako
sprawy o prawa majątkowe.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W myśl art. 871
§ 1 k.p.c. w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje obligatoryjne zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych.
Przymus adwokacko-radcowski jest wyłączony jedynie w postępowaniu
o zwolnienie od kosztów sądowych oraz o ustanowienie adwokata lub radcy
prawnego oraz gdy stroną, jej organem, jej przedstawicielem ustawowym lub
pełnomocnikiem jest sędzia, prokurator, notariusz albo profesor lub doktor
habilitowany nauk prawnych, a także gdy stroną, jej organem lub jej
przedstawicielem ustawowym jest adwokat, radca prawny lub radca Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa (art. 871
§ 2 k.p.c.), a ponadto gdy zastępstwo
procesowe Skarbu Państwa jest wykonywane przez Prokuratorię Generalną Skarbu
Państwa (art. 871
§ 3 k.p.c.). Przymus adwokacko-radcowski obowiązuje w każdym
postępowaniu, z wyjątkiem wymienionych postępowań wpadkowych, w tym również
w postępowaniu wywołanym skargą kasacyjną. Skarga pozwanego została
tymczasem sporządzona i wniesiona przez niego osobiście, a zatem bez
zachowania przymusu adwokacko-radcowskiego. Uchybienie to nie stanowi braku
formalnego ani też innej wadliwości podlegającej konwalidacji (sanacji), w tym
3
„uzupełnieniu” wskutek wniesienia kolejnej skargi przez osobę mającą zdolność
postulacyjną w postępowaniu przed Sądem Najwyższym (art. 871
k.p.c.).
W konsekwencji uznać należy, że Sąd drugiej instancji ocenił trafnie przedmiotową
skargę jako niedopuszczalną.
Ze względu na niedopuszczalność skargi kasacyjnej pozwanego wynikającą
z naruszenia art. 871
k.p.c. nie ma procesowej potrzeby dokonywania oceny
zarzutu błędnego zakwalifikowania rozpoznawanej sprawy jako sprawy o prawa
majątkowe. Ubocznie tylko należy przypomnieć, że w utrwalonym orzecznictwie
Sąd Najwyższy wielokrotnie wyjaśniał, że charakter sprawy o prawa majątkowe
w rozumieniu art. 3982
§ 1 k.p.c. (przed dniem 6 lutego 2005 r. – art. 3932
§ 1
k.p.c.) mają zarówno sprawy o świadczenie, jak i o ustalenie oraz ukształtowanie
prawa lub stosunku prawnego, jeżeli żądanie powoda zmierza do realizacji prawa
lub uprawnienia mającego bezpośredni wpływ na stosunki majątkowe stron (por.
m.in. niepublikowane postanowienia z dnia 13 sierpnia 2002 r., IV CKN 329/01,
z dnia 21 marca 2003 r., II CZ 18/03, oraz z dnia 28 kwietnia 2004 r., II CK 88/04).
Powódka żądała nakazania pozwanym usunięcie przewodu gazowniczego z działki
określonej bliżej w pozwie. Sądy obu instancji przyjęły trafnie, że powódka dochodzi
roszczenia o zwrot przedmiotu użyczenia po wypowiedzeniu umowy użyczenia.
Roszczenie takie wpływa bezpośrednio na stosunki majątkowe stron, a tym samym
– wbrew stanowisku skarżącego – rozpoznawana sprawa ma charakter majątkowy
(por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 14 marca 1997 r., I CKN 15/97, niepubl.,
i z dnia 22 lipca 1997 r., I CKN 202/97, niepubl.). Przy wartości przedmiotu
zaskarżenia wynoszącej 1.000 zł pozwanemu nie przysługuje zatem skarga
kasacyjna.
Z podanych względów, na podstawie art. 39814
k.p.c. w związku z art. 3941
§
3 k.p.c., Sąd Najwyższy oddalił zażalenie.
jc