SNO 76/06
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-01-2013
Pełny tekst orzeczenia
UCHWAŁA Z DNIA 11 STYCZNIA 2007 R.
SNO 76/06
Przewodniczący:sędzia SN Andrzej Deptuła (sprawozdawca).
Sędziowie SN: Zbigniew Myszka, Józef Skwierawski.
S ą d N a j w y ż s z y – S ą d D y s c y p l i n a r n y na posiedzeniu z
udziałem Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego oraz protokolanta w sprawie asesora
sądowego w Sądzie Rejonowym po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2007 r. zażalenia
asesora na uchwałę Sądu Apelacyjnego Sądu Dyscyplinarnego z dnia 17 listopada
2006 r., sygn. akt (...), w przedmiocie zawieszenia w czynnościach służbowych
u c h w a l i ł :
I. u t r z y m a ć w m o c y zaskarżoną u c h w a ł ę ;
II. kosztami postępowania dyscyplinarnego obciążyć Skarb Państwa.
U z a s a d n i e n i e
Zarządzeniem z dnia 31 października 2006 r. Prezes Sądu Okręgowego
zdecydował o natychmiastowym odsunięciu asesora sądowego w Sądzie Rejonowym
od wykonywania obowiązków asesora sądowego w tym Sądzie Rejonowym z uwagi
na istotne interesy służbowe (art. 130 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o
ustroju sądów powszechnych), wywołane przekazaną Prezesowi Sądu Rejonowego
przez Prokuratora Prokuratury Okręgowej informacją o wszczęciu śledztwa w sprawie
podrabiania dokumentów w postaci orzeczeń sądowych. Informacja Prokuratury
wyraźnie wskazywała na asesora sądowego.
O zarządzeniu tym Prezes Sądu Okręgowego zawiadomił Sąd Apelacyjny – Sąd
Dyscyplinarny, który na posiedzeniu w dniu 17 listopada 2006 r. podjął uchwałę o
zawieszeniu asesora sądowego w czynnościach służbowych w Sądzie Rejonowym.
Uchwałę Sądu Dyscyplinarnego zaskarżyła asesor, wnosząc o uchylenie decyzji
Sądu.
Rozpoznając zażalenie asesora sądowego, Sąd Najwyższy – Sąd
Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Ciąg zdarzeń i wynikających stąd decyzji, poczynając od wspomnianego wyżej
zarządzenia Prezesa Sądu Okręgowego, a kończąc na zaskarżonej przez asesora
uchwale Sądu dyscyplinarnego pierwszej instancji, wywołany został powiadomieniem
Prezesa Sądu przez Prokuratora Okręgowego o wszczęciu śledztwa pod sygn. akt V
Ds. (...) w sprawie podrabiania dokumentów w postaci orzeczeń sądowych w Sądzie
2
Rejonowym. W zawiadomieniu tym wyraźnie wskazywano, iż prokurator kieruje
podejrzenia w stronę asesora sądowego.
W zaistniałej sytuacji Prezes Sądu Okręgowego podjął decyzję o zawieszeniu
asesora sądowego w czynnościach służbowych, do czego nie tylko upoważniał go, ale
wręcz obligował, przepis art. 130 § 1 u.s.p. Z kolei Sąd Apelacyjny – Sąd
Dyscyplinarny wydając decyzję o zawieszeniu asesora sądowego w czynnościach
służbowych, procedował w sposób przewidziany w § 2 art. 130 u.s.p. Przepis ten
przewiduje, że w sytuacji, w której zarządzeniem prezesa sądu dochodzi do
natychmiastowej przerwy w czynnościach służbowych sędziego, ze względu na istotne
interesy służbowe, sąd dyscyplinarny „niezwłocznie wydaje uchwałę w sprawie
zawieszenia sędziego w czynnościach służbowych lub uchyla zarządzenie o przerwie
w wykonywaniu tych czynności”. Druga ze wspomnianych wyżej decyzji w tym
wypadku nie mogła w chodzić w grę, albowiem powaga sytuacji wywołanej
podejrzeniami, jakie wobec asesora sądowego wysunął Prokurator Okręgowy nie
pozwalała na podjęcie innej decyzji, niż ta którą podjął Sąd dyscyplinarny pierwszej
instancji. Mówiąc zaś wprost, w sytuacji zaistniałej w tej sprawie, nie istniała inna od
przyjętej w zaskarżonej uchwale – proceduralna możliwość rozstrzygnięcia.
Możliwość taka nie istnieje także w postępowaniu odwoławczym. Tak więc wniosek
zawarty w zażaleniu nie mógł być, z przyczyn wręcz oczywistych, uwzględniony.
SNO 76/06
Przewodniczący:sędzia SN Andrzej Deptuła (sprawozdawca).
Sędziowie SN: Zbigniew Myszka, Józef Skwierawski.
S ą d N a j w y ż s z y – S ą d D y s c y p l i n a r n y na posiedzeniu z
udziałem Zastępcy Rzecznika Dyscyplinarnego oraz protokolanta w sprawie asesora
sądowego w Sądzie Rejonowym po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2007 r. zażalenia
asesora na uchwałę Sądu Apelacyjnego Sądu Dyscyplinarnego z dnia 17 listopada
2006 r., sygn. akt (...), w przedmiocie zawieszenia w czynnościach służbowych
u c h w a l i ł :
I. u t r z y m a ć w m o c y zaskarżoną u c h w a ł ę ;
II. kosztami postępowania dyscyplinarnego obciążyć Skarb Państwa.
U z a s a d n i e n i e
Zarządzeniem z dnia 31 października 2006 r. Prezes Sądu Okręgowego
zdecydował o natychmiastowym odsunięciu asesora sądowego w Sądzie Rejonowym
od wykonywania obowiązków asesora sądowego w tym Sądzie Rejonowym z uwagi
na istotne interesy służbowe (art. 130 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – Prawo o
ustroju sądów powszechnych), wywołane przekazaną Prezesowi Sądu Rejonowego
przez Prokuratora Prokuratury Okręgowej informacją o wszczęciu śledztwa w sprawie
podrabiania dokumentów w postaci orzeczeń sądowych. Informacja Prokuratury
wyraźnie wskazywała na asesora sądowego.
O zarządzeniu tym Prezes Sądu Okręgowego zawiadomił Sąd Apelacyjny – Sąd
Dyscyplinarny, który na posiedzeniu w dniu 17 listopada 2006 r. podjął uchwałę o
zawieszeniu asesora sądowego w czynnościach służbowych w Sądzie Rejonowym.
Uchwałę Sądu Dyscyplinarnego zaskarżyła asesor, wnosząc o uchylenie decyzji
Sądu.
Rozpoznając zażalenie asesora sądowego, Sąd Najwyższy – Sąd
Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Ciąg zdarzeń i wynikających stąd decyzji, poczynając od wspomnianego wyżej
zarządzenia Prezesa Sądu Okręgowego, a kończąc na zaskarżonej przez asesora
uchwale Sądu dyscyplinarnego pierwszej instancji, wywołany został powiadomieniem
Prezesa Sądu przez Prokuratora Okręgowego o wszczęciu śledztwa pod sygn. akt V
Ds. (...) w sprawie podrabiania dokumentów w postaci orzeczeń sądowych w Sądzie
2
Rejonowym. W zawiadomieniu tym wyraźnie wskazywano, iż prokurator kieruje
podejrzenia w stronę asesora sądowego.
W zaistniałej sytuacji Prezes Sądu Okręgowego podjął decyzję o zawieszeniu
asesora sądowego w czynnościach służbowych, do czego nie tylko upoważniał go, ale
wręcz obligował, przepis art. 130 § 1 u.s.p. Z kolei Sąd Apelacyjny – Sąd
Dyscyplinarny wydając decyzję o zawieszeniu asesora sądowego w czynnościach
służbowych, procedował w sposób przewidziany w § 2 art. 130 u.s.p. Przepis ten
przewiduje, że w sytuacji, w której zarządzeniem prezesa sądu dochodzi do
natychmiastowej przerwy w czynnościach służbowych sędziego, ze względu na istotne
interesy służbowe, sąd dyscyplinarny „niezwłocznie wydaje uchwałę w sprawie
zawieszenia sędziego w czynnościach służbowych lub uchyla zarządzenie o przerwie
w wykonywaniu tych czynności”. Druga ze wspomnianych wyżej decyzji w tym
wypadku nie mogła w chodzić w grę, albowiem powaga sytuacji wywołanej
podejrzeniami, jakie wobec asesora sądowego wysunął Prokurator Okręgowy nie
pozwalała na podjęcie innej decyzji, niż ta którą podjął Sąd dyscyplinarny pierwszej
instancji. Mówiąc zaś wprost, w sytuacji zaistniałej w tej sprawie, nie istniała inna od
przyjętej w zaskarżonej uchwale – proceduralna możliwość rozstrzygnięcia.
Możliwość taka nie istnieje także w postępowaniu odwoławczym. Tak więc wniosek
zawarty w zażaleniu nie mógł być, z przyczyn wręcz oczywistych, uwzględniony.