Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 100/06
POSTANOWIENIE
Dnia 24 stycznia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Antoni Górski
SSN Grzegorz Misiurek
w sprawie z wniosku W. P.
przy uczestnictwie D. P., N. P. i A. S.
o stwierdzenie nabycia spadku,
po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu niejawnym
w dniu 24 stycznia 2007 r.,
zażalenia L. L. na postanowienie Sądu Okręgowego w L.
z dnia 6 września 2006 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 14 czerwca 2006 r. Sąd Okręgowy w L. odrzucił
zażalenie L. L. na postanowienie Sądu Rejonowego w L. z dnia 9 listopada 2005 r.,
mocą którego Sąd ten nie dopuścił skarżącej do udziału w sprawie w charakterze
uczestniczki. Odrzucenie nastąpiło z powodu nieuiszczenia w terminie należnej
opłaty.
Postanowienie z dnia 14 czerwca 2006 r. L. L. zaskarżyła skargą kasacyjną,
którą Sąd Okręgowy w L. – orzeczeniem z dnia 6 września 2006 r. – odrzucił jako
niedopuszczalną. Na postanowienie to L. L. wniosła zażalenie, w którym
zakwestionowała stanowisko Sądu Okręgowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W postępowaniu nieprocesowym skarga kasacyjna przysługuje – zgodnie
z art. 5191
§ 1 k.p.c. – od postanowień sądu drugiej instancji co do istoty sprawy
oraz od postanowień w przedmiocie odrzucenia wniosku i umorzenia postępowania
kończących postępowanie, w sprawach z zakresu prawa osobowego, rzeczowego
i spadkowego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
Postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 14 czerwca 2006 r., wydane
wprawdzie w sprawie o stwierdzenie nabycia spadku, a więc w sprawie, w której
skarga kasacyjna generalnie jest dopuszczalna, dotyczy jednak odrzucenia
zażalenie skarżącej z powodu nieuiszczenia w terminie należnej opłaty. Nie jest to
więc – jak trafnie zauważył Sąd drugiej instancji – orzeczenie co do istoty sprawy,
lecz orzeczenie formalne, wydane w następstwie nieusunięcia wytkniętego braku
pisma. Rzecz jasna, orzeczenie to nie jest także orzeczeniem w przedmiocie
odrzucenia wniosku lub umorzenia postępowania.
Z tych względów zażalenie nie może być uznane za uzasadnione, co
nakazuje orzec, jak w sentencji (art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
jc