IV CZ 8/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:10-03-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 8/07
POSTANOWIENIE
Dnia 2 lutego 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marek Sychowicz (przewodniczący)
SSN Elżbieta Skowrońska-Bocian
SSN Maria Grzelka (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa F. Spółdzielni Mieszkaniowej w B.
przeciwko W. H., J. H. i M. N.
o eksmisję,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 2 lutego 2007 r.,
zażalenia pozwanej J. H.
na postanowienie Sądu Okręgowego w B.
z dnia 4 października 2006 r.,
1. oddala zażalenie,
2. zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 120,-
(sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu
w postępowaniu zażaleniowym przed Sądem Najwyższym.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w B. odrzucił skargę
kasacyjną pozwanej od wyroku oddalającego apelację pozwanej w sprawie
o eksmisję z lokalu mieszkalnego. Sąd Okręgowy przyjął, że wartością przedmiotu
zaskarżenia w skardze kasacyjnej mogłaby być kwota 1.447,80 złotych oznaczona
jako wartość przedmiotu sporu w związku z czym, w świetle art. 3982
§ 1 k.p.c.
skarga kasacyjna była niedopuszczalna. W zażaleniu pozwana zarzuciła, że wyrok
oddalający apelację zaskarżyła tylko w części dotyczącej odmowy przyznania jej
prawa do lokalu socjalnego tj. w zakresie dotyczącym prawa niemajątkowego,
wobec czego żadne ograniczenia kwotowe nie istnieją.
Sąd Najwyższy uznał zażalenie za oczywiście bezzasadne.
Przedmiot sprawy poddanej pod osąd wyznacza żądanie powoda i ono
stanowi też podstawę oceny, czy sprawa ma charakter majątkowy w rozumieniu art.
19 § 2 k.p.c. Żądanie eksmisji z lokalu mieszkalnego niezaprzeczalnie dotyka
bezpośrednio sfery stosunków majątkowych pomiędzy stronami i kreuje sprawę
majątkową wymagającą oznaczenia w pozwie wartości przedmiotu sporu. Wartość
wskazana przez powoda może być sprawdzona stosownie do art. 25 § 1 i 2 k.p.c.
po czym, jak również w razie niedokonania sprawdzenia, nie podlega w dalszym
toku postępowania badaniu.
W przypadku, gdy przedmiotem zaskarżenia w apelacji, a następnie
w skardze kasacyjnej, jest cały przedmiot sporu, wartość przedmiotu sporu
wyznacza odpowiednio także wartość przedmiotu zaskarżenia. Ma to istotne
znaczenie z punktu widzenia dopuszczalności skargi kasacyjnej uwarunkowanej
w art. 3982
§ 1 k.p.c. określonymi kwotami.
W rozpoznawanej sprawie powódka wystąpiła z żądaniem eksmisji i to
żądanie określiło zarówno przedmiot sprawy i jej rodzaj (sprawa o eksmisję) jak
i przesądziło o majątkowym charakterze sprawy. W niczym nie zmieniała tego
okoliczność, że rozpoznając sprawę o eksmisję z lokalu mieszkalnego Sąd
3
obowiązany był z mocy ustawy orzec o uprawnieniu pozwanej do lokalu
mieszkalnego lub o braku takiego uprawnienia i że w rozpoznawanej sprawie Sąd
zajął w tym przedmiocie stanowisko; żądanie powódki przez to nie uległo zmianie
ani sprawa nie stała się sprawą inną niż sprawą o eksmisję. Wobec tego, że cały
przedmiot sporu przedstawiał kwotę 1.447,80 złotych i tego dotyczyła skarga
kasacyjna słusznie Sąd Okręgowy uznał, że – choć skarżąca nie wskazała
w skardze kasacyjnej przy jej wnoszeniu wartości przedmiotu zaskarżenia –
wartość ta nie mogłaby być inna niż wyrażająca się kwotą 1.447,80 złotych.
To przesadzało o niedopuszczalności skargi kasacyjnej co także Sąd Okręgowy
ocenił trafnie.
Dodać można, że gdyby nawet uznać, iż w związku z zaskarżeniem wyroku
oddalającego apelację tylko w części dotyczącej nieprzyznania pozwanej prawa do
lokalu socjalnego rozpoznawana sprawa przestała być „sprawą o eksmisję” lecz
stałą się sprawą o przyznanie lokalu socjalnego (czego jednak nie sposób przyjąć)
to również byłaby to sprawa majątkowa, bo dotycząca bezpośrednio sfery praw
majątkowych pozwanej.
Z przedstawionych względów zażalenie zostało oddalone (art. 39814
w zw.
z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
db
POSTANOWIENIE
Dnia 2 lutego 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marek Sychowicz (przewodniczący)
SSN Elżbieta Skowrońska-Bocian
SSN Maria Grzelka (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa F. Spółdzielni Mieszkaniowej w B.
przeciwko W. H., J. H. i M. N.
o eksmisję,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 2 lutego 2007 r.,
zażalenia pozwanej J. H.
na postanowienie Sądu Okręgowego w B.
z dnia 4 października 2006 r.,
1. oddala zażalenie,
2. zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 120,-
(sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu
w postępowaniu zażaleniowym przed Sądem Najwyższym.
2
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w B. odrzucił skargę
kasacyjną pozwanej od wyroku oddalającego apelację pozwanej w sprawie
o eksmisję z lokalu mieszkalnego. Sąd Okręgowy przyjął, że wartością przedmiotu
zaskarżenia w skardze kasacyjnej mogłaby być kwota 1.447,80 złotych oznaczona
jako wartość przedmiotu sporu w związku z czym, w świetle art. 3982
§ 1 k.p.c.
skarga kasacyjna była niedopuszczalna. W zażaleniu pozwana zarzuciła, że wyrok
oddalający apelację zaskarżyła tylko w części dotyczącej odmowy przyznania jej
prawa do lokalu socjalnego tj. w zakresie dotyczącym prawa niemajątkowego,
wobec czego żadne ograniczenia kwotowe nie istnieją.
Sąd Najwyższy uznał zażalenie za oczywiście bezzasadne.
Przedmiot sprawy poddanej pod osąd wyznacza żądanie powoda i ono
stanowi też podstawę oceny, czy sprawa ma charakter majątkowy w rozumieniu art.
19 § 2 k.p.c. Żądanie eksmisji z lokalu mieszkalnego niezaprzeczalnie dotyka
bezpośrednio sfery stosunków majątkowych pomiędzy stronami i kreuje sprawę
majątkową wymagającą oznaczenia w pozwie wartości przedmiotu sporu. Wartość
wskazana przez powoda może być sprawdzona stosownie do art. 25 § 1 i 2 k.p.c.
po czym, jak również w razie niedokonania sprawdzenia, nie podlega w dalszym
toku postępowania badaniu.
W przypadku, gdy przedmiotem zaskarżenia w apelacji, a następnie
w skardze kasacyjnej, jest cały przedmiot sporu, wartość przedmiotu sporu
wyznacza odpowiednio także wartość przedmiotu zaskarżenia. Ma to istotne
znaczenie z punktu widzenia dopuszczalności skargi kasacyjnej uwarunkowanej
w art. 3982
§ 1 k.p.c. określonymi kwotami.
W rozpoznawanej sprawie powódka wystąpiła z żądaniem eksmisji i to
żądanie określiło zarówno przedmiot sprawy i jej rodzaj (sprawa o eksmisję) jak
i przesądziło o majątkowym charakterze sprawy. W niczym nie zmieniała tego
okoliczność, że rozpoznając sprawę o eksmisję z lokalu mieszkalnego Sąd
3
obowiązany był z mocy ustawy orzec o uprawnieniu pozwanej do lokalu
mieszkalnego lub o braku takiego uprawnienia i że w rozpoznawanej sprawie Sąd
zajął w tym przedmiocie stanowisko; żądanie powódki przez to nie uległo zmianie
ani sprawa nie stała się sprawą inną niż sprawą o eksmisję. Wobec tego, że cały
przedmiot sporu przedstawiał kwotę 1.447,80 złotych i tego dotyczyła skarga
kasacyjna słusznie Sąd Okręgowy uznał, że – choć skarżąca nie wskazała
w skardze kasacyjnej przy jej wnoszeniu wartości przedmiotu zaskarżenia –
wartość ta nie mogłaby być inna niż wyrażająca się kwotą 1.447,80 złotych.
To przesadzało o niedopuszczalności skargi kasacyjnej co także Sąd Okręgowy
ocenił trafnie.
Dodać można, że gdyby nawet uznać, iż w związku z zaskarżeniem wyroku
oddalającego apelację tylko w części dotyczącej nieprzyznania pozwanej prawa do
lokalu socjalnego rozpoznawana sprawa przestała być „sprawą o eksmisję” lecz
stałą się sprawą o przyznanie lokalu socjalnego (czego jednak nie sposób przyjąć)
to również byłaby to sprawa majątkowa, bo dotycząca bezpośrednio sfery praw
majątkowych pozwanej.
Z przedstawionych względów zażalenie zostało oddalone (art. 39814
w zw.
z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
db