Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CNP 171/06
POSTANOWIENIE
Dnia 2 lutego 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi A. S. i Z. S.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Rejonowego w J.
z dnia 20 września 2005 r. w sprawie z wniosku A. S.
przy uczestnictwie A. S. i Z. S.
o dział spadku i zniesienie współwłasności,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 2 lutego 2007 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Prawomocnym postanowieniem z dnia 20 września 2005 r. (sygn. akt l Ns
…/03) Sąd Rejonowy w J. dokonał działu spadku po A. S. i zniósł współwłasność
nieruchomości.
Uczestnicy postępowania A. S. i Z. S. w dniu 31 lipca 2006 r. wnieśli skargę
o stwierdzenie niezgodności z prawem wskazanego wyżej postanowienia Sądu
Rejonowego. Postanowieniem z dnia 8 września 2006 r. Sąd Rejonowy odrzucił
skargę uczestników z powodu wniesienia jej bez zachowania przymusu
adwokacko-radcowskiego (art. 871
§ 1 k.p.c.). Na to postanowienie skarżący wnieśli
zażalenie, na skutek którego postanowienie z dnia 8 września 2006 r. zostało
uchylone.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c. w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje obligatoryjne zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych.
Wymaganie to ma charakter konstrukcyjny, w związku z czym skarga wniesiona
osobiście przez stronę niebędącą sędzią, prokuratorem, notariuszem, profesorem
lub doktorem habilitowanym nauk prawnych, adwokatem, radcą prawnym, radcą
Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa (art. 871
§ 2 k.p.c.) jest dotknięta tzw.
brakiem istotnym, nienaprawialnym w trybie właściwym dla usuwania braków
formalnych (art. 130 k.p.c.) i podlega odrzuceniu a limine. Wniesiona skarga
sporządzona i wniesiona została osobiście przez uczestników postępowania,
a zatem bez zachowania przymusu adwokacko-radcowskiego.
Ponadto skarga nie spełnia wszystkich wymagań określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Z przedstawionych przyczyn skarga jest niedopuszczalna. Zawiera bowiem
nieusuwalne braki. W konsekwencji należało ją odrzucić (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
jz