Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 11/07
POSTANOWIENIE
Dnia 21 marca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Maria Grzelka
SSN Tadeusz Żyznowski
w sprawie z powództwa G.W.
przeciwko T.Ć., M.B. i J.Ć.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 marca 2007 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 26 września 2006 r., sygn. akt [...],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 29 marca 2004 r. Sąd Okręgowy w W. zwolnił
powoda od kosztów sądowych w całości.
W dniu 25 sierpnia 2006 r. powód, reprezentowany przez radcę prawnego,
wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 21 kwietnia 2006 r.
oddalającego jego apelację. Postanowieniem z dnia 26 września 2006 r. Sąd
Apelacyjny odrzucił skargę kasacyjną powoda jako nie opłaconą.
W zażaleniu skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W sprawie mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 28 lipca 2005 r.
o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.)
w wersji redakcyjnej obowiązującej przed dniem 10 marca 2007 r. (art. 2 ustawy
z dnia 14 grudnia 2006 r. o zmianie ustawy o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych, Dz.U. z 2007 r. Nr 21, poz. 123).
W myśl art. 14 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych,
opłatę podstawową pobiera się od podlegających opłacie pism, o których mowa
w art. 3 ust. 2, wnoszonych przez stronę zwolnioną od kosztów sądowych przez
sąd, chyba że ustawa stanowi inaczej. Wśród pism wymienionych w art. 3 ust. 2
powołanej ustawy mieści się skarga kasacyjna. W rozpoznawanej sprawie powód
korzystał ze zwolnienia od kosztów sądowych w całości, a zatem spoczywał na nim
obowiązek uiszczenia opłaty podstawowej od przedmiotowej skargi.
Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem Sądu Najwyższego, opłata podstawowa
określona w art. 14 ust. 3 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych jest
opłatą w wysokości stałej w rozumieniu art. 1302
§ 3 k.p.c. (por. uchwały z dnia
26 września 2006 r., II UZP 11/06, Biuletyn SN 2006, nr 9, s. 15, z dnia
13 października 2006 r., III CZP 75/06, Biuletyn SN 2006, nr 10, s. 10, i z dnia
21 listopada 2006 r., III CZP 109/06, Biuletyn SN 2006, nr 11, s. 13).
W konsekwencji, nieuiszczenie opłaty podstawowej od środka zaskarżenia lub
środka odwoławczego (apelacji, zażalenia, skargi kasacyjnej, skargi o stwierdzenie
3
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, sprzeciwu od wyroku
zaocznego, zarzutów od nakazu zapłaty, skargi na orzeczenie referendarza
sądowego) wniesionego przez adwokata, radcę prawnego lub rzecznika
patentowego reprezentującego stronę zwolnioną od kosztów sądowych w zakresie
opłacenia tego środka skutkuje jego odrzuceniem. Taką sankcję zastosował trafnie
Sąd drugiej instancji w zaskarżonym postanowieniu.
Z podanych względów, na podstawie art. 39814
i 3941
§ 3 k.p.c., Sąd
Najwyższy oddalił zażalenie.