II CZ 17/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-04-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 17/07
POSTANOWIENIE
Dnia 28 marca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Antoni Górski (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
w sprawie z wniosku wierzyciela Banku Polska Kasa Spółdzielczości Spółki
Akcyjnej
przy uczestnictwie dłużników A. K. i in. ,
w przedmiocie udzielenia przybicia,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 28 marca 2007 r.,
zażaleń uczestników postępowania R. K. i Przedsiębiorstwa Wielobranżowego "A."
Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na postanowienie Sądu Okręgowego w Z.
z dnia 24 lipca 2006 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 24 lipca 2006 r. Sąd Okręgowy odrzucił zażalenia
uczestnika postępowania egzekucyjnego Przedsiębiorstwa Wielobranżowego „A.”
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oraz dłużnika R. K. od postanowienia
tegoż Sądu z dnia 11 kwietnia 2006 r. w przedmiocie odrzucenia skargi kasacyjnej,
w uzasadnieniu podając, iż pełnomocnik dłużnika został wezwany do uzupełnienia
braków formalnych zażalenia poprzez wskazanie wartości przedmiotu zaskarżenia
oraz uiszczenie wpisu. W dniu 6 czerwca 2006 r. wpłynęły wnioski pełnomocnika
uczestnika i dłużnika o zwolnienie od kosztów sądowych, jednakże braku
formalnego w postaci oznaczenia wartości przedmiotu zaskarżenia nie
uzupełniono. Środek zaskarżenia podlegał zatem odrzuceniu.
W zażaleniu na powyższe postanowienie, wniesionym w imieniu uczestnika
postępowania, reprezentujący go pełnomocnik procesowy podniósł zarzut obrazy
art. 1261
§ 1 k.p.c. i art. 397 § 2 k.p.c. w zw. z art. 373 k.p.c., w uzasadnieniu
wywodząc, iż wartość przedmiotu zaskarżenia była podana w skardze kasacyjnej,
wobec czego była ona znana Sądowi Okręgowemu. Nadto podniósł okoliczność, że
w sprawie dłużnika oznaczenie wartości przedmiotu zaskarżenia nie miało wpływu
na właściwość rzeczową Sądu, wysokość opłaty ani na dopuszczalność środka
odwoławczego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Nie może być wątpliwości, że w zażaleniu na odrzucenie skargi kasacyjnej
(k. 357) pełnomocnik żalącego nie oznaczył wartości przedmiotu zaskarżenia.
Trafnie jednak podnosił w zażaleniu, że od oznaczenia wartości przedmiotu
zaskarżenia nie zależała wysokość opłaty. Wartość przedmiotu zaskarżenia została
wskazana uprzednio w skardze kasacyjnej i od tej wartości wyliczona została –
zgodnie z art. 19 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 z późn. zm.) - piąta część opłaty
od zażalenia. W sytuacji, w której przewodniczący oznaczył wysokość opłaty
sądowej od zażalenia, uwzględniając wartość przedmiotu sporu wskazaną
w skardze kasacyjnej, wezwał skarżących do uiszczenia tej opłaty, zbędne było
jednoczesne wzywanie skarżących do podania wartości przedmiotu zaskarżenia
w zażaleniu. Wartość ta nie mogła być przecież inna niż w skardze kasacyjnej.
3
Mając na względzie przytoczone wyżej motywy, Sąd Najwyższy na podstawie
art. 39815
i 3941
§ 3 k.p.c. orzekł jak w sentencji.
db
POSTANOWIENIE
Dnia 28 marca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Antoni Górski (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
w sprawie z wniosku wierzyciela Banku Polska Kasa Spółdzielczości Spółki
Akcyjnej
przy uczestnictwie dłużników A. K. i in. ,
w przedmiocie udzielenia przybicia,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 28 marca 2007 r.,
zażaleń uczestników postępowania R. K. i Przedsiębiorstwa Wielobranżowego "A."
Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na postanowienie Sądu Okręgowego w Z.
z dnia 24 lipca 2006 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 24 lipca 2006 r. Sąd Okręgowy odrzucił zażalenia
uczestnika postępowania egzekucyjnego Przedsiębiorstwa Wielobranżowego „A.”
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oraz dłużnika R. K. od postanowienia
tegoż Sądu z dnia 11 kwietnia 2006 r. w przedmiocie odrzucenia skargi kasacyjnej,
w uzasadnieniu podając, iż pełnomocnik dłużnika został wezwany do uzupełnienia
braków formalnych zażalenia poprzez wskazanie wartości przedmiotu zaskarżenia
oraz uiszczenie wpisu. W dniu 6 czerwca 2006 r. wpłynęły wnioski pełnomocnika
uczestnika i dłużnika o zwolnienie od kosztów sądowych, jednakże braku
formalnego w postaci oznaczenia wartości przedmiotu zaskarżenia nie
uzupełniono. Środek zaskarżenia podlegał zatem odrzuceniu.
W zażaleniu na powyższe postanowienie, wniesionym w imieniu uczestnika
postępowania, reprezentujący go pełnomocnik procesowy podniósł zarzut obrazy
art. 1261
§ 1 k.p.c. i art. 397 § 2 k.p.c. w zw. z art. 373 k.p.c., w uzasadnieniu
wywodząc, iż wartość przedmiotu zaskarżenia była podana w skardze kasacyjnej,
wobec czego była ona znana Sądowi Okręgowemu. Nadto podniósł okoliczność, że
w sprawie dłużnika oznaczenie wartości przedmiotu zaskarżenia nie miało wpływu
na właściwość rzeczową Sądu, wysokość opłaty ani na dopuszczalność środka
odwoławczego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Nie może być wątpliwości, że w zażaleniu na odrzucenie skargi kasacyjnej
(k. 357) pełnomocnik żalącego nie oznaczył wartości przedmiotu zaskarżenia.
Trafnie jednak podnosił w zażaleniu, że od oznaczenia wartości przedmiotu
zaskarżenia nie zależała wysokość opłaty. Wartość przedmiotu zaskarżenia została
wskazana uprzednio w skardze kasacyjnej i od tej wartości wyliczona została –
zgodnie z art. 19 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398 z późn. zm.) - piąta część opłaty
od zażalenia. W sytuacji, w której przewodniczący oznaczył wysokość opłaty
sądowej od zażalenia, uwzględniając wartość przedmiotu sporu wskazaną
w skardze kasacyjnej, wezwał skarżących do uiszczenia tej opłaty, zbędne było
jednoczesne wzywanie skarżących do podania wartości przedmiotu zaskarżenia
w zażaleniu. Wartość ta nie mogła być przecież inna niż w skardze kasacyjnej.
3
Mając na względzie przytoczone wyżej motywy, Sąd Najwyższy na podstawie
art. 39815
i 3941
§ 3 k.p.c. orzekł jak w sentencji.
db