Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I UZ 2/07
POSTANOWIENIE
Dnia 19 kwietnia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Józef Iwulski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Herbert Szurgacz
SSN Jerzy Kuźniar
w sprawie z odwołania Z. K.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
o wysokość świadczenia,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 19 kwietnia 2007 r.,
zażalenia ubezpieczonego na postanowienie Sądu Apelacyjnego […]
z dnia 13 października 2006 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 13 października 2006 r., , Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych w sprawie z odwołania Z. K. przeciwko Zakładowi
Ubezpieczeń Społecznych o wysokość świadczenia odrzucił wniosek
ubezpieczonego złożony w dniu 19 lipca 2006 r. o doręczenie odpisu wyroku tego
Sądu z dnia 11 lipca 2006 r. wraz z uzasadnieniem. Sąd Apelacyjny nie znalazł
podstaw do uwzględnienia wniosku złożonego przez adwokata M. K., gdyż -
zgodnie z art. 387 § 1 i 3 k.p.c. - w sprawach, w których oddalono apelację, sąd
drugiej instancji sporządza uzasadnienie wyroku tylko wówczas, gdy strona w
terminie tygodniowym od ogłoszenia jego sentencji zażądała doręczenia jej wyroku
2
z uzasadnieniem. Skoro wyrok Sądu Apelacyjnego zapadł na rozprawie w dniu 11
lipca 2006 r., to termin do złożenia wniosku o jego doręczenie z uzasadnieniem
mijał 18 lipca 2006 r., a pełnomocnik ubezpieczonego złożył wniosek następnego
dnia po upływie terminu.
Postanowienie to ubezpieczony zaskarżył zażaleniem, w którym zarzucił
błędne uznanie przez Sąd Apelacyjny, że wniosek o sporządzenie i doręczenie
uzasadnienia wyroku został złożony w dniu 19 lipca 2006 r., „podczas gdy nadanie
przesyłki na polskiej placówce operatora publicznego jest równoznaczne z
wniesieniem go do Sądu - data nadania to 18.07.2006 roku”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Bez względu na treść sformułowanych przez skarżącego zarzutów i ich
uzasadnienie, postanowienie Sądu Apelacyjnego z 13 października 2006 r. należy
ocenić jako wadliwe. Postanowienie to zapadło w następującej sytuacji procesowej.
W wykonaniu postanowienia Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń
Społecznych z dnia 8 listopada 2004 r., Okręgowa Rada Adwokacka wyznaczyła
adwokata M. K. pełnomocnikiem z urzędu dla ubezpieczonego jako strony
korzystającej ze zwolnienia od kosztów sądowych. Po wniesieniu przez
ubezpieczonego apelacji od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 14 grudnia 2004 r., w
toku postępowania odwoławczego Z. K. w dniu 26 czerwca 2006 r. udzielił
pisemnego pełnomocnictwa radcy prawnemu K. K. do reprezentowania go w
postępowaniu apelacyjnym. Wyrokiem z 11 lipca 2006 r. Sąd Apelacyjny oddalił
apelację ubezpieczonego. W dniu 13 lipca 2006 r. ubezpieczony osobiście nadał w
placówce pocztowej pismo procesowe zawierające wniosek o doręczenie wyroku
Sądu Apelacyjnego wraz z uzasadnieniem. W dniu 17 lipca 2006 r. radca prawny K.
K. za pośrednictwem poczty w imieniu ubezpieczonego również złożył taki wniosek.
Sąd Apelacyjny sporządził uzasadnienie wyroku i w dniu 12 października 2006 r.
wysłał odpis wyroku z uzasadnieniem pełnomocnikowi z wyboru radcy prawnemu
K. K. Sąd Apelacyjny odrzucił natomiast wniosek złożony przez adwokata M. K.
jako spóźniony (art. 387 § 3 k.p.c.).
Wobec tego należy stwierdzić, że w ustawowym, siedmiodniowym terminie
liczonym od daty ogłoszenia wyroku Sądu drugiej instancji (11 lipca 2006 r.) zostały
skutecznie złożone dwa wnioski ubezpieczonego o sporządzenie i doręczenie
3
wyroku z uzasadnieniem. Stosownie do art. 86 k.p.c., strony mogą działać przed
sądem osobiście lub przez pełnomocników. Udział w procesie pełnomocnika nie
oznacza niemożności podejmowania czynności procesowych bezpośrednio przez
samą stronę, co wynika chociażby z art. 93 k.p.c., zgodnie z którym mocodawca
stawający jednocześnie z pełnomocnikiem może niezwłocznie prostować lub
odwoływać oświadczenia pełnomocnika. Strona może być w ramach tego samego
postępowania reprezentowana przez kilku pełnomocników (z wyboru, z urzędu). W
sytuacji, gdy każdy z pełnomocników legitymuje się takim samym zakresem
pełnomocnictwa, czynność procesowa dokonana przez jednego z nich wywiera
bezpośrednio skutek dla mocodawcy. Złożenie wniosków osobiście przez
ubezpieczonego i radcę prawnego K. K. było skuteczne, gdyż nastąpiło ustawowym
w terminie. Wniosek o doręczenie wyroku sądu drugiej instancji, którym oddalono
apelację z uzasadnieniem jest czynnością procesową wywołującą istotne
konsekwencje procesowe. Tylko po skutecznym złożeniu tego wniosku w terminie
sąd sporządza uzasadnienie takiego wyroku i doręcza go stronie (art. 387 § 1 i 3
k.p.c), a to powoduje otwarcie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej (art. 3985
§
1 k.p.c.). Wniosek taki (jako czynność procesowa) może być skutecznie złożony
przez stronę osobiście, jak również przez każdego z jej pełnomocników. Inną
sprawą jest sposób dokonania doręczenia odpisu wyroku z uzasadnieniem, jeżeli
strona jest reprezentowana przez kilku pełnomocników (por. art. 133 § 3 i art. 141 §
3 k.p.c. oraz utrwaloną w orzecznictwie Sądu Najwyższego wykładnię, że jeśli jest
kilku pełnomocników jednej strony, sąd doręcza pismo tylko jednemu z nich, a
wybór pełnomocnika, któremu doręczenie ma nastąpić, należy do sądu lub do
przewodniczącego, postanowienie z dnia 30 stycznia 1973 r., I CZ 163/72, OSNCP
1973 nr 11, poz. 202 oraz wyrok z dnia 22 września 1982 r., II CR 177/82, OSPiKA
1983 nr 6, poz. 122 z glosą W. Siedleckiego). Poza zakresem rozpoznania na
obecnym etapie postępowania pozostaje kwestia skuteczności doręczenia odpisu
wyroku z uzasadnieniem oraz biegu terminu do złożenia skargi kasacyjnej. Dla
rozpoznania zażalenia ubezpieczonego wystarczające jest stwierdzenie, że
odrzucenie wniosku o doręczenie wyroku z uzasadnieniem jednego z
pełnomocników ubezpieczonego ze względu na przekroczenie terminu do jego
złożenia było nieprawidłowe, gdyż dokonanie tej czynności procesowej nastąpiło w
4
terminie przez skuteczne złożenie takiego wniosku przez stronę osobiście i przez
innego jej pełnomocnika.
Mając powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy, na podstawie wyżej
powołanych przepisów i w oparciu o art. 39816
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.,
orzekł jak w sentencji postanowienia.