Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CNP 44/07
POSTANOWIENIE
Dnia 26 kwietnia 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Marek Sychowicz
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 26 kwietnia 2007 r.
skargi Spółdzielni "K." w P.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w P. z dnia 7 lipca 2006 r.,
wydanego w sprawie z powództwa Spółdzielni "K." w P.
przeciwko Skarbowi Państwa - Prezydentowi Miasta P.
o ustalenie,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 18 lutego 2005 r. Sąd Rejonowy w P. ustalił, że począwszy
od 2003 r. opłata za użytkowanie wieczyste nieruchomości opisanej w tym wyroku
wynosi 8.750,43 zł. W apelacji od tego wyroku powódka – Spółdzielnia „K.” w P.
domagała się uwzględnienia nakładów poniesionych przez nią na nieruchomość,
których wysokość – jako wartość przedmiotu zaskarżenia – wskazała na kwotę
82.168,69 zł. Po rozpoznaniu tej apelacji Sąd Okręgowy w P. wyrokiem z dnia 7
lipca 2006 r. zmienił wyrok Sądu pierwszej instancji w ten sposób, że po słowach
„wynosi 8.750,43 zł” dodał słowa „z tym, że na poczet różnicy między opłatą
dotychczasową w wysokości 1.296,85 zł a opłatą zaktualizowaną w wysokości
8.750,43 zł zalicza wartość nakładów poniesionych przez powoda w wysokości
45.756,00 zł” i orzekł o kosztach postępowania.
Powódka wniosła o stwierdzenie niezgodności z prawem wymienionego
wyroku Sądu Okręgowego. W skardze twierdzi, że niezgodne z prawem jest
niezaliczenie na poczet zaktualizowanej opłaty rocznej poniesionych przez nią
nakładów na nieruchomość w dalszej wysokości 36.413 zł (ponad kwotę 45.756 zł).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wprawdzie w uzasadnieniu wyroku z dnia 7 lipca 2006 r. Sąd Okręgowy
stwierdził, że apelacja powódki zasługuje na uwzględnienie, ale z sentencji tego
wyroku wynika, że apelacja została uwzględniona tylko częściowo. W sentencji
wyroku Sądu Okręgowego brak jest jednakże rozstrzygnięcia o apelacji w części
nieuwzględnionej (brak jest wyrzeczenia „oddala apelację w pozostałej części”).
W tej sytuacji powódka mogła żądać uzupełnienia wyroku (art. 351 § 1 w zw.
z art. 391 § 1 k.p.c.), lecz z możliwości tej nie skorzystała.
Wniesiona przez powódkę skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia dotyczy wyroku, który nie istnieje. Skarga ta jest przeto
niedopuszczalna i jako taka podlega odrzuceniu (art. 4248
§ 1 k.p.c.)