Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 33/07
POSTANOWIENIE
Dnia 30 maja 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący,
sprawozdawca)
SSN Jan Górowski
SSN Barbara Myszka
w sprawie z powództwa K. M.
przeciwko Zakładowi […]S.A.
w W.
o nakazanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 30 maja 2007 r.,
zażalenia strony pozwanej
na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 10 stycznia 2007 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 10 stycznia 2007 r. Sąd Okręgowy w W. odrzucił
skargę kasacyjną pozwanego Zakładu […] od prawomocnego wyroku tegoż Sądu z
dnia 8 sierpnia 2006 r. i orzekł zwrot od Skarbu Państwa – Kasy Sądu Okręgowego
w W. na rzecz pozwanego kwotę 2 600 zł uiszczonej tytułem opłaty od skargi
kasacyjnej. W uzasadnieniu podał, że wbrew temu, co wskazano w treści skargi
kasacyjnej, wartość przedmiotu sporu oraz zaskarżenia apelacją stanowiła kwota
2 400 zł. Mając zaś na względzie art. 26 k.p.c. uznał, że wartość przedmiotu sporu
nie może podlegać badaniu po wdaniu się w spór co do istoty sprawy. Nie
zachodziła także żadna z okoliczności przewidzianych w art. 368 § 2 k.p.c., wobec
czego skargę kasacyjną, jako niedopuszczalną z mocy art. 3982
§ 1 k.p.c.,
należało, zdaniem tego Sądu, odrzucić, dokonując zwrotu pozwanemu uiszczonej
nienależnie opłaty na podstawie art. 79 ust. 1 pkt 1 lit. b) u.k.s.c.
W zażaleniu na powyższe postanowienie pełnomocnik pozwanego podniósł
zarzut naruszenia art. 26, art. 3981
§ 1 i art. 3982
§ 1 k.p.c., w uzasadnieniu
wywodząc, że skarga kasacyjna jest wnoszona po zakończeniu „zwykłego toku”
postępowania. Jej dopuszczalność, uzależniona od wartości przedmiotu sporu, nie
może zatem „być wyjęta spod kognicji” Sądu Najwyższego przez art. 26 k.p.c.,
odnoszący się do wspomnianego wyżej zwykłego toku postępowania. Wskazując
na powyższe, żalący wnosił o uchylenie zaskarżonego postanowienia i o nadanie
biegu skardze kasacyjnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest bezzasadne. Rację można skarżącemu przyznać jedynie
o tyle, że istotnie wniesienie skargi kasacyjnej inicjuje postępowanie, które toczy się
poza tokiem instancji, po wyczerpaniu przysługujących stronie zwykłych środków
zaskarżenia. Nie oznacza to jednak, że postępowanie kasacyjne toczy się zupełnie
niezależnie od poprzedzającego go dwuinstancyjnego postępowania
rozpoznawczego, skarga przysługuje bowiem, co do zasady, od prawomocnych
orzeczeń co do istoty sprawy (art. 3981
§ 1 k.p.c.). Zatem ustalona podstawa
3
faktyczna i prawna sprawy rozpoznanej prawomocnym wyrokiem lub
postanowieniem kształtuje także przedmiot postępowania kasacyjnego.
Biorąc pod uwagę powyższe, skoro ustawodawca w art. 3982
§ 1 k.p.c.
ogranicza dopuszczalność wniesienia skargi kasacyjnej poprzez wskazanie na
wartość przedmiotu zaskarżenia, to oznacza, że wartość przyjęta przez sąd drugiej
instancji jest miarodajna dla ustalenia wartości zaskarżenia kasacyjnego. Taki
wniosek, jak zasadnie przyjęto w postanowieniu SN z dnia 9 marca 2006 r., I CZ
10/06 (BSN 2006 nr 8, s. 12), uzasadnić można chociażby poprzez odesłanie do
przepisów o postępowaniu apelacyjnym — w tym do art. 368 § 2 k.p.c. — które
znajdują odpowiednie zastosowanie do postępowania kasacyjnego za
pośrednictwem art. 39821
k.p.c. W pełni zachowuje zatem aktualność linia
orzecznictwa Sądu Najwyższego, jaka ukształtowała się pod rządami uchylonych
przepisów o kasacji, zgodnie z którymi wartość przedmiotu zaskarżenia
kasacyjnego powinna zasadniczo odpowiadać wartości przedmiotu sporu
i zaskarżenia apelacją.
Mając na względzie powyższe, zażalenie należało oddalić na podstawie
art. 39814
k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.
jc

I CZ 33/07

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia