III CZ 25/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:30-05-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:C …/03/S
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CZ 25/07
POSTANOWIENIE
Dnia 6 czerwca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Iwona Koper (przewodniczący)
SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca)
SSN Zbigniew Strus
w sprawie z powództwa M. K.-M.
przeciwko S. P.
o ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 6 czerwca 2007 r.,
zażalenia powódki
na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 12 marca 2007 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 12 marca 2007 r. odrzucił skargę
powódki M. K. – M. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego z dnia 7 kwietnia 2005 r. W uzasadnieniu wskazał, że skarga o
stwierdzenie niezgodności z prawem orzeczenia przysługuje od prawomocnego
orzeczenia sądu drugiej instancji kończącego postępowanie w sprawie. Takim
orzeczeniem w sprawie II Ca …/05 był wyrok Sądu Okręgowego z dnia 7 listopada
2005 r. Dnia 7 kwietnia 2005 r. nie wydano żadnego orzeczenia w niniejszej
sprawie. W zakreślonym terminie profesjonalny pełnomocnik nie sprecyzował
jakiego orzeczenia skarga dotyczy. W konsekwencji Sąd Okręgowy uznał skargę za
niedopuszczalną przyjmując, że wniesiona ona została od nieistniejącego
orzeczenia i odrzucił ją na podstawie art. 4246
§ 3 k.p.c.
W zażaleniu na powyższe postanowienie powódka zarzuciła naruszenie art.
4246
§ 3 k.p.c. oraz art. 45 Konstytucji i art. 6 ust. 1 Konwencji o Ochronie Praw
Człowieka i Podstawowych Wolności przez błędne przyjęcie, iż skarga dotyczy nie
istniejącego wyroku tylko dlatego, że w wyniku omyłki wpisano jako datę
zaskarżonego wyroku dzień 7 kwietnia 2005 r. zamiast 7 listopada 2005 r. przy
równoczesnym wskazaniu, że chodzi o wyrok sądu drugiej instancji wydany
na skutek rozpoznania apelacji od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 4 kwietnia
2005 r., sygn. akt l C …/03/S.
Wskazując na powyższe powódka wniosła o uchylenie zaskarżonego
postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie zasługiwało na uwzględnienie.
Nie można podzielić oceny Sądu Okręgowego, że powódka wniosła skargę
o stwierdzenie niezgodności z prawem nie istniejącego orzeczenia. Zaskarżony
wyrok oznaczony został przez wskazanie Sądu, który go wydał (Sądu Okręgowego
w K.), sygnatury akt sprawy (II Ca …/05) oraz daty wydania tego orzeczenia (7
3
kwietnia 2005 r.). Powódka oznaczyła przy tym dokładnie, jakiego orzeczenia sądu
pierwszej instancji dotyczył kwestionowany skargą wyrok Sądu Okręgowego.
Faktem jest, że w oznaczenie zaskarżonego wyroku wkradł się oczywisty błąd
pisarski polegający na nieprawidłowym oznaczeniu miesiąca wydania tego
orzeczenia (w miejsce listopada wpisano kwiecień). Uchybienie to nie uniemożliwia
jednak identyfikacji zaskarżonego wyroku. Obowiązująca w postępowaniu cywilnym
zasada formalizmu nie ma charakteru bezwzględnego. Doniosłe znaczenie mają
tylko takie braki formalne pism procesowych, które uniemożliwiają nadanie im
dalszego biegu ( por. art. 130 § 1, art. 370, art. 3986
§ 2, art. 4246
§ 3 k.p.c.). Takim
brakiem nie jest oczywista niedokładność pisma procesowego, jaka wystąpiła w
niniejszej sprawie. Wprawdzie powódka została wezwana do uzupełnienia w
wyznaczonym terminie braku skargi poprzez wskazanie zaskarżonego orzeczenia,
jednak odrzucenie skargi na skutek niewykonania tego wezwania byłoby
uzasadnione jedynie wtedy, gdyby ten środek zaskarżenia rzeczywiście dotknięty
był wadą uniemożliwiającą nadanie mu prawidłowego biegu.
Z przytoczonych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815
§ 1
w zw. art. 3941
§ 3 z k.p.c. orzekł, jak w sentencji.
jz
POSTANOWIENIE
Dnia 6 czerwca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Iwona Koper (przewodniczący)
SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca)
SSN Zbigniew Strus
w sprawie z powództwa M. K.-M.
przeciwko S. P.
o ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 6 czerwca 2007 r.,
zażalenia powódki
na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 12 marca 2007 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 12 marca 2007 r. odrzucił skargę
powódki M. K. – M. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego z dnia 7 kwietnia 2005 r. W uzasadnieniu wskazał, że skarga o
stwierdzenie niezgodności z prawem orzeczenia przysługuje od prawomocnego
orzeczenia sądu drugiej instancji kończącego postępowanie w sprawie. Takim
orzeczeniem w sprawie II Ca …/05 był wyrok Sądu Okręgowego z dnia 7 listopada
2005 r. Dnia 7 kwietnia 2005 r. nie wydano żadnego orzeczenia w niniejszej
sprawie. W zakreślonym terminie profesjonalny pełnomocnik nie sprecyzował
jakiego orzeczenia skarga dotyczy. W konsekwencji Sąd Okręgowy uznał skargę za
niedopuszczalną przyjmując, że wniesiona ona została od nieistniejącego
orzeczenia i odrzucił ją na podstawie art. 4246
§ 3 k.p.c.
W zażaleniu na powyższe postanowienie powódka zarzuciła naruszenie art.
4246
§ 3 k.p.c. oraz art. 45 Konstytucji i art. 6 ust. 1 Konwencji o Ochronie Praw
Człowieka i Podstawowych Wolności przez błędne przyjęcie, iż skarga dotyczy nie
istniejącego wyroku tylko dlatego, że w wyniku omyłki wpisano jako datę
zaskarżonego wyroku dzień 7 kwietnia 2005 r. zamiast 7 listopada 2005 r. przy
równoczesnym wskazaniu, że chodzi o wyrok sądu drugiej instancji wydany
na skutek rozpoznania apelacji od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 4 kwietnia
2005 r., sygn. akt l C …/03/S.
Wskazując na powyższe powódka wniosła o uchylenie zaskarżonego
postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie zasługiwało na uwzględnienie.
Nie można podzielić oceny Sądu Okręgowego, że powódka wniosła skargę
o stwierdzenie niezgodności z prawem nie istniejącego orzeczenia. Zaskarżony
wyrok oznaczony został przez wskazanie Sądu, który go wydał (Sądu Okręgowego
w K.), sygnatury akt sprawy (II Ca …/05) oraz daty wydania tego orzeczenia (7
3
kwietnia 2005 r.). Powódka oznaczyła przy tym dokładnie, jakiego orzeczenia sądu
pierwszej instancji dotyczył kwestionowany skargą wyrok Sądu Okręgowego.
Faktem jest, że w oznaczenie zaskarżonego wyroku wkradł się oczywisty błąd
pisarski polegający na nieprawidłowym oznaczeniu miesiąca wydania tego
orzeczenia (w miejsce listopada wpisano kwiecień). Uchybienie to nie uniemożliwia
jednak identyfikacji zaskarżonego wyroku. Obowiązująca w postępowaniu cywilnym
zasada formalizmu nie ma charakteru bezwzględnego. Doniosłe znaczenie mają
tylko takie braki formalne pism procesowych, które uniemożliwiają nadanie im
dalszego biegu ( por. art. 130 § 1, art. 370, art. 3986
§ 2, art. 4246
§ 3 k.p.c.). Takim
brakiem nie jest oczywista niedokładność pisma procesowego, jaka wystąpiła w
niniejszej sprawie. Wprawdzie powódka została wezwana do uzupełnienia w
wyznaczonym terminie braku skargi poprzez wskazanie zaskarżonego orzeczenia,
jednak odrzucenie skargi na skutek niewykonania tego wezwania byłoby
uzasadnione jedynie wtedy, gdyby ten środek zaskarżenia rzeczywiście dotknięty
był wadą uniemożliwiającą nadanie mu prawidłowego biegu.
Z przytoczonych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815
§ 1
w zw. art. 3941
§ 3 z k.p.c. orzekł, jak w sentencji.
jz