II CSK 184/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:30-05-2014
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CSK 184/07
POSTANOWIENIE
Dnia 20 czerwca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie z powództwa M. W.
przeciwko Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń Spółce Akcyjnej
w Warszawie
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 czerwca 2007 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki
od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 25 października 2006 r.,
odrzuca skargę kasacyjną i zasądza od powódki na rzecz
strony pozwanej kwotę 1800 (jeden tysiąc osiemset) zł tytułem
zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Wniesiona przez pełnomocnika powódki skarga kasacyjna dotknięta jest
istotnym brakiem konstrukcyjnym, polegającym na niewłaściwym określeniu granic
zaskarżenia (art. 3944
pkt 1 k.p.c.). Autorka skargi kasacyjnej zaskarżyła wyrok
Sadu Apelacyjnego „w zakresie rozstrzygnięcia w pkt I.1 tj. w zakresie wysokości
kwoty zasądzonego roszczenia z tytułu zadośćuczynienia”. Zakresem zaskarżenia
objęta zatem została zasądzona na rzecz powódki kwota 150 000 zł z odsetkami,
a więc ta część wyroku, która jest dla skarżącej korzystna. Powódka, jeśli uważa,
że zasądzone na jej rzecz zadośćuczynienie jest za niskie powinna zaskarżyć
wyrok w części, w której Sąd Apelacyjny zmienił wyrok Sądu I instancji i oddalił
powództwo, a więc w pkt I - 3 i w pkt II oraz pkt IV. Już z tych względów skarga
kasacyjna, jako niespełniająca wymagania określonego w art. 3984
§ 1 pkt 1 k.p.c.
podlegała odrzuceniu (art. 3986
§ 2 i 3 k.p.c.).
Wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, stanowiący także
element konstrukcyjny tego środka prawnego, oparty został na przesłance
oczywistości skargi kasacyjnej (art. 3984
§ 1 pkt 3 w zw. z art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
W celu spełnienia tej przesłanki nie wystarczy – jak to uczyniła autorka skargi –
zawrzeć w treści skargi stwierdzenia, że jest ona oczywiście uzasadniona, lecz
należy wykazać tę oczywistość przez odwołanie się do takiej argumentacji, która
prima facie wskazuje, że zaskarżony wyrok wydany został z oczywistym
naruszeniem prawa. Skarżąca poza uzasadnieniem podstaw kasacyjnych, na
których oparła skargę, tej wymaganej oczywistości nie uzasadniła. Skarga nie
spełnia więc także wymagania, o którym mowa w art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c.
Z przytoczonych względów należało orzec, jak w sentencji (art. 3986
§ 2 i 3
k.p.c.).
k.g
POSTANOWIENIE
Dnia 20 czerwca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie z powództwa M. W.
przeciwko Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń Spółce Akcyjnej
w Warszawie
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 20 czerwca 2007 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powódki
od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 25 października 2006 r.,
odrzuca skargę kasacyjną i zasądza od powódki na rzecz
strony pozwanej kwotę 1800 (jeden tysiąc osiemset) zł tytułem
zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
2
Uzasadnienie
Wniesiona przez pełnomocnika powódki skarga kasacyjna dotknięta jest
istotnym brakiem konstrukcyjnym, polegającym na niewłaściwym określeniu granic
zaskarżenia (art. 3944
pkt 1 k.p.c.). Autorka skargi kasacyjnej zaskarżyła wyrok
Sadu Apelacyjnego „w zakresie rozstrzygnięcia w pkt I.1 tj. w zakresie wysokości
kwoty zasądzonego roszczenia z tytułu zadośćuczynienia”. Zakresem zaskarżenia
objęta zatem została zasądzona na rzecz powódki kwota 150 000 zł z odsetkami,
a więc ta część wyroku, która jest dla skarżącej korzystna. Powódka, jeśli uważa,
że zasądzone na jej rzecz zadośćuczynienie jest za niskie powinna zaskarżyć
wyrok w części, w której Sąd Apelacyjny zmienił wyrok Sądu I instancji i oddalił
powództwo, a więc w pkt I - 3 i w pkt II oraz pkt IV. Już z tych względów skarga
kasacyjna, jako niespełniająca wymagania określonego w art. 3984
§ 1 pkt 1 k.p.c.
podlegała odrzuceniu (art. 3986
§ 2 i 3 k.p.c.).
Wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, stanowiący także
element konstrukcyjny tego środka prawnego, oparty został na przesłance
oczywistości skargi kasacyjnej (art. 3984
§ 1 pkt 3 w zw. z art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
W celu spełnienia tej przesłanki nie wystarczy – jak to uczyniła autorka skargi –
zawrzeć w treści skargi stwierdzenia, że jest ona oczywiście uzasadniona, lecz
należy wykazać tę oczywistość przez odwołanie się do takiej argumentacji, która
prima facie wskazuje, że zaskarżony wyrok wydany został z oczywistym
naruszeniem prawa. Skarżąca poza uzasadnieniem podstaw kasacyjnych, na
których oparła skargę, tej wymaganej oczywistości nie uzasadniła. Skarga nie
spełnia więc także wymagania, o którym mowa w art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c.
Z przytoczonych względów należało orzec, jak w sentencji (art. 3986
§ 2 i 3
k.p.c.).
k.g