II CSK 221/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:30-05-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CSK 221/07
POSTANOWIENIE
Dnia 28 czerwca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie z wniosku W. W. i G. W.
przy uczestnictwie H. G. i T. G.
o zniesienie współwłasności,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 28 czerwca 2007 r.,
na skutek skargi kasacyjnej uczestników postępowania
od postanowienia Sądu Okręgowego w S.
z dnia 12 grudnia 2006 r.,
odrzuca skargę kasacyjną.
2
Uzasadnienie
Skarga kasacyjna, którą wniósł zawodowy pełnomocnik, pomijając
okoliczność, że oparta została między innymi na niedopuszczalnym zarzucie (art.
3983
§ 3 k.p.c.) dotyczącym oceny dowodów (art. 233 § 1 k.p.c.), nie spełnia
istotnego wymagania procesowego, przewidzianego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.
Brak w niej bowiem wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania i jego
uzasadnienie. Wprawdzie autor skargi kasacyjnej zawarł w jej treści stwierdzenie,
że: „wnoszę o przyjęcie niniejszej skargi do rozpoznania w celu sanacji błędnych
orzeczeń rozstrzygających o prawie własności uczestników, użytkowanych przez
nich częściach budynku i możliwości zasiedzenia” to jednak jest to tylko pozór
wymagania określonego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. Warunek zawarcia w skardze
kasacyjnej wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania i jego
uzasadnienie jest spełniony tylko wówczas, gdy skarżący wskaże na występowanie
w sprawie okoliczności o charakterze publicznoprawnym, a zatem określonych
w art. 3989
§ 1 k.p.c. Niezamieszczenie w skardze kasacyjnej wniosku
wypełnionego wskazana treścią oraz brak jego uzasadnienia stanowi istotną wadę,
której nie można usunąć w trybie właściwym dla usuwania braków formalnych,
i w związku z tym podlega odrzuceniu a limine jako niedopuszczalna. Stanowisko
takie prezentowane zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie Sądu Najwyższego -
w odniesieniu do istotnego elementu kasacji, jakim był wymóg przedstawienia
okoliczności uzasadniających jej przyjęcie do rozpoznania – zachowało aktualność
na gruncie przepisów dotyczących skargi kasacyjnej. Spełnienie obowiązku
wynikającego z art. 3983
§ 1 pkt 3 k.p.c. nie może polegać na odwołaniu się przez
skarżącego do niekorzystnego w skutkach dla strony skarżącej rozstrzygnięcia
zawartego w kwestionowanym orzeczeniu i żądaniu jego „sanowania”.
Stwierdzając zatem niedopuszczalność skargi kasacyjnej należało orzec, jak
w sentencji (art. 3986
§ 3 k.p.c.).
kg
POSTANOWIENIE
Dnia 28 czerwca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie z wniosku W. W. i G. W.
przy uczestnictwie H. G. i T. G.
o zniesienie współwłasności,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 28 czerwca 2007 r.,
na skutek skargi kasacyjnej uczestników postępowania
od postanowienia Sądu Okręgowego w S.
z dnia 12 grudnia 2006 r.,
odrzuca skargę kasacyjną.
2
Uzasadnienie
Skarga kasacyjna, którą wniósł zawodowy pełnomocnik, pomijając
okoliczność, że oparta została między innymi na niedopuszczalnym zarzucie (art.
3983
§ 3 k.p.c.) dotyczącym oceny dowodów (art. 233 § 1 k.p.c.), nie spełnia
istotnego wymagania procesowego, przewidzianego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.
Brak w niej bowiem wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania i jego
uzasadnienie. Wprawdzie autor skargi kasacyjnej zawarł w jej treści stwierdzenie,
że: „wnoszę o przyjęcie niniejszej skargi do rozpoznania w celu sanacji błędnych
orzeczeń rozstrzygających o prawie własności uczestników, użytkowanych przez
nich częściach budynku i możliwości zasiedzenia” to jednak jest to tylko pozór
wymagania określonego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c. Warunek zawarcia w skardze
kasacyjnej wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania i jego
uzasadnienie jest spełniony tylko wówczas, gdy skarżący wskaże na występowanie
w sprawie okoliczności o charakterze publicznoprawnym, a zatem określonych
w art. 3989
§ 1 k.p.c. Niezamieszczenie w skardze kasacyjnej wniosku
wypełnionego wskazana treścią oraz brak jego uzasadnienia stanowi istotną wadę,
której nie można usunąć w trybie właściwym dla usuwania braków formalnych,
i w związku z tym podlega odrzuceniu a limine jako niedopuszczalna. Stanowisko
takie prezentowane zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie Sądu Najwyższego -
w odniesieniu do istotnego elementu kasacji, jakim był wymóg przedstawienia
okoliczności uzasadniających jej przyjęcie do rozpoznania – zachowało aktualność
na gruncie przepisów dotyczących skargi kasacyjnej. Spełnienie obowiązku
wynikającego z art. 3983
§ 1 pkt 3 k.p.c. nie może polegać na odwołaniu się przez
skarżącego do niekorzystnego w skutkach dla strony skarżącej rozstrzygnięcia
zawartego w kwestionowanym orzeczeniu i żądaniu jego „sanowania”.
Stwierdzając zatem niedopuszczalność skargi kasacyjnej należało orzec, jak
w sentencji (art. 3986
§ 3 k.p.c.).
kg