Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CSK 206/07
POSTANOWIENIE
Dnia 6 lipca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie z powództwa Wspólnoty Mieszkaniowej K.
przeciwko J. S.A.
o upoważnienie do wykonania czynności na koszt dłużnika,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 6 lipca 2007 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 7 listopada 2006 r., sygn. akt [...],
odrzuca skargę kasacyjną.
2
Uzasadnienie
Skarga kasacyjna wniesiona przez powódkę Wspólnotę Mieszkaniową „K.” od
wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 7 listopada 2006 r., podlega odrzuceniu z
następujących przyczyn.
Jednym z koniecznych elementów skargi kasacyjnej jest, jak wynika z art. 3984
§
1 pkt 3 k.p.c., wniosek o przyjęcie jej do rozpoznania i jego uzasadnienie. Wymóg ten
wiąże się, jak wielokrotnie wyjaśniano w orzecznictwie Sądu Najwyższego,
z przesłankami rozważanymi przez ten Sąd podczas tzw. „przedsądu”, a więc na
posiedzeniu, którego przedmiotem jest przyjęcie lub odmowa przyjęcia skargi kasacyjnej
do rozpoznania. Przesłanki te określone są w art. 3989
§ 1 k.p.c. i tylko one podlegają
badaniu w tej fazie postępowania. W tym zakresie zachowuje aktualność bogate
dotychczasowe orzecznictwo Sądu Najwyższego publikowane w zbiorze urzędowym
i powoływane w komentarzach do k.p.c. na tle art. 3933
§ 1 pkt 3 w zw. z art. 393 § 1 pkt
1 i 2 oraz § 2 k.p.c. w brzmieniu sprzed nowelizacji wprowadzonej ustawą z dnia
22 grudnia 2004 r. (Dz.U. z 2005 r. nr 13, poz. 98), zgodnie z którym samo
przedstawienie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienia nie wyczerpuje wymogu
wskazania i umotywowania przyczyn mających przekonywać do przyjęcia skargi do
rozpoznania.
Przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania następuje wtedy, gdy zachodzi
choćby jedna z przesłanek określonych w powołanym przepisie. Sąd Najwyższy,
badając w tej fazie postępowania skargę kasacyjną, nie jest uprawniony do określania,
która z przesłanek przyjęcia skargi do rozpoznania może być brana pod uwagę.
Przesłankę tę musi określić sama strona skarżąca w uzasadnieniu wniosku o przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Uzasadnienie tego wniosku polega na wyjaśnieniu, a więc na wykazaniu,
dlaczego, w ocenie strony skarżącej, zachodzi któraś z przesłanek określonych w art.
3989
§ 1 k.p.c. Treść tego uzasadnienia nie może być jednak dowolna i należy ją oprzeć
na argumentacji jurydycznej. Jest tak z tej przyczyny, że Sąd Najwyższy, rozpoznając
ten nadzwyczajny środek zaskarżenia, działa w interesie publicznym, wyjaśniając istotne
zagadnienia prawne, dokonując wykładni przepisów budzących poważne wątpliwości
lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, bądź usuwając z obrotu
3
prawnego orzeczenia wydane w postępowaniu dotkniętym nieważnością lub oczywiście
wadliwe. Taka rola Sądu Najwyższego istniała już w systemie kasacyjnym, a tym
bardziej obecnie, gdy kontrolą objęte są orzeczenia prawomocne.
Wniesiona w sprawie skarga kasacyjna zawiera w osobnym punkcie wniosek
o przyjęcie jej do rozpoznania. Jako uzasadnienie wniosku skarżąca wskazała
„istniejącą w sprawie problematykę prawną i potrzebę wykładni przepisów prawa
materialnego i procedury w kierunku dostosowania do treści art. 45 Konstytucji i art. 6
pkt 1 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka” oraz „uzasadnioną oczywistość skargi
kasacyjnej”. Twierdzenie to nie zostało rozwinięte. Tymczasem, uzasadnienie wniosku
o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania powinno zawierać wykazanie, przy pomocy
jurydycznej argumentacji, że w sprawie rzeczywiście występują przesłanki
uzasadniające przyjęcie skargi do rozpoznania. W skardze nie przedstawiono zaś
żadnej, nawet skrótowo zarysowanej, argumentacji prawnej. Argumentacja jurydyczna
przedstawiona została jedynie – i to w bardzo ograniczony sposób - w uzasadnieniu
podstaw skargi, co nie spełnia jednak wymogu określonego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.
Jak widać zatem, uzasadnienie wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania
przedstawione przez skarżącego nie odpowiada wymogom, o jakich mowa wyżej, co
powoduje konieczność jej odrzucenia. Rzeczą Sądu Najwyższego przy ocenie, czy
skarga kasacyjna może być przyjęta do rozpoznania, nie jest doszukiwanie się
w uzasadnieniu podstaw skargi na czym jej „oczywista” zasadność ma polegać, a tym
bardziej zastępowanie strony skarżącej w wyjaśnieniu tej przesłanki, a także
doszukiwanie się jurydycznej argumentacji mającej wykazać istnienie istotnego
zagadnienia prawnego. Przedstawienie takiej argumentacji w uzasadnieniu podstaw
skargi służy bowiem jedynie wykazaniu zarzucanego naruszenia prawa materialnego
lub procesowego, a nie uzasadnieniu wniosku o przyjęcie skargo kasacyjnej do
rozpoznania. W konsekwencji należy przyjąć, że skarga w istocie nie zawiera
uzasadnienia wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania. Należy również wskazać, że
w podstawach skargi nie przytoczono konkretnych przepisów natury procesowej, których
uchybienia skarżąca się doszukuje, co już samo w sobie wystarczająco uzasadnia
odrzucenie skargi.
Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c.