IV CNP 102/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-07-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I CZ 23/97 V CZ 113/00
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 102/07
POSTANOWIENIE
Dnia 9 lipca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka
w sprawie ze skargi dłużnika
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w E.
z dnia 19 maja 2006 r., sygn. akt [...],
z wniosku wierzycieli [...]
z udziałem dłużnika MP
o egzekucję świadczeń pieniężnych,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 9 lipca 2007 r.,
odrzuca skargę
2
Uzasadnienie
Dłużnik MP wniósł osobiście skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w E. z dnia 19 maja 2006 r.,
którym oddalone zostało jego zażalenie na postanowienie Sądu Rejonowego w I. z
dnia 4 stycznia 2006 r. o przysądzeniu własności.
Skarga dłużnika jest niedopuszczalna.
Zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c. w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów bądź radców prawnych. Zasada ta
nie odnosi się jedynie do osób określonych w paragrafie drugim tego przepisu.
Także więc w postępowaniu ze skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia zachodzi konieczność wykazania się przez skarżącego
zdolnością postulacyjną, analogicznie jak dotychczas w postępowaniu kasacyjnym,
czy też zażaleniowym (por. m. in. postanowienie SN z dnia 14 stycznia 1997 r.,
I CZ 23/97, OSNC 1997, nr 6-7, poz. 77 oraz z dnia 19 grudnia 2000 r., V CZ
113/00, nie publ.). Wniesienie skargi przez stronę, która nie ma zdolności
postulacyjnej czyni skargę tę niedopuszczalną. Za taką więc należało uznać skargę
dłużnika jako wniesioną przez niego osobiście i z tej przyczyny odrzucić.
Wobec powyższego ocena spełnienia pozostałych przesłanek, od których
zależy dopuszczalność skargi, stała się bezprzedmiotowa, gdyż wyniki tej oceny nie
mogły mieć już wpływu na treść rozstrzygnięcia w sprawie niniejszej.
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy skargę dłużnika odrzucił, przyjmując za
podstawę rozstrzygnięcia art. 4248
§ 1 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 9 lipca 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka
w sprawie ze skargi dłużnika
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w E.
z dnia 19 maja 2006 r., sygn. akt [...],
z wniosku wierzycieli [...]
z udziałem dłużnika MP
o egzekucję świadczeń pieniężnych,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 9 lipca 2007 r.,
odrzuca skargę
2
Uzasadnienie
Dłużnik MP wniósł osobiście skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w E. z dnia 19 maja 2006 r.,
którym oddalone zostało jego zażalenie na postanowienie Sądu Rejonowego w I. z
dnia 4 stycznia 2006 r. o przysądzeniu własności.
Skarga dłużnika jest niedopuszczalna.
Zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c. w postępowaniu przed Sądem Najwyższym
obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów bądź radców prawnych. Zasada ta
nie odnosi się jedynie do osób określonych w paragrafie drugim tego przepisu.
Także więc w postępowaniu ze skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia zachodzi konieczność wykazania się przez skarżącego
zdolnością postulacyjną, analogicznie jak dotychczas w postępowaniu kasacyjnym,
czy też zażaleniowym (por. m. in. postanowienie SN z dnia 14 stycznia 1997 r.,
I CZ 23/97, OSNC 1997, nr 6-7, poz. 77 oraz z dnia 19 grudnia 2000 r., V CZ
113/00, nie publ.). Wniesienie skargi przez stronę, która nie ma zdolności
postulacyjnej czyni skargę tę niedopuszczalną. Za taką więc należało uznać skargę
dłużnika jako wniesioną przez niego osobiście i z tej przyczyny odrzucić.
Wobec powyższego ocena spełnienia pozostałych przesłanek, od których
zależy dopuszczalność skargi, stała się bezprzedmiotowa, gdyż wyniki tej oceny nie
mogły mieć już wpływu na treść rozstrzygnięcia w sprawie niniejszej.
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy skargę dłużnika odrzucił, przyjmując za
podstawę rozstrzygnięcia art. 4248
§ 1 k.p.c.