II CZ 66/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-07-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 66/07
POSTANOWIENIE
Dnia 20 września 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Helena Ciepła (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie z wniosku wierzyciela F. Bank Polska Spółki Akcyjnej
przeciwko dłużniczce K. S.
o świadczenie pieniężne ,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 września 2007 r.,
zażalenia dłużniczki
na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 18 października 2006 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Sąd Okręgowy w K. postanowieniem z dnia 18 października 2006 r. odrzucił
wniosek dłużniczki K. S. o przywrócenie terminu do wniesienia kasacji jako
przedwczesny. Odrzucił też skargę kasacyjną błędnie nazwaną kasacją z braku
wymagań przewidzianych w art. 3984
§ 1 k.p.c. i należnej opłaty.
W zażaleniu na to postanowienie pełnomocnik dłużniczki zarzucił
bezzasadne przyjęcie, że w sprawie powinna być wniesiona skarga kasacyjna,
a nie kasacja.
W konkluzji wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 7674
k.p.c. w postępowaniu egzekucyjnym zażalenie na
postanowienie sądu przysługuje w wypadkach wskazanych w ustawie, a na
postanowienie sądu drugiej instancji wydane po rozpoznaniu zażalenia skarga
kasacyjna nie przysługuje.
Zaskarżone kasacją postanowienie Sądu drugiej instancji zapadło po dniu
wejścia w życie ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks
postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2004 r. Nr 172,
poz. 1804), tj. po 5 lutego 2005 r.
Zgodnie z art. 7 tej ustawy postępowania zabezpieczające i egzekucyjne
wszczęte przed dniem jej wejścia w życie toczą się według przepisów
dotychczasowych. Zatem do postępowania, w którym wydane zostało zaskarżone
postanowienie, jako postępowania wszczętego przed dniem 5 lutego 2005 r.,
a dotyczącego przybicia i przysądzenia własności miałby zastosowanie uchylony
przez tę ustawę art. 7751
§ 2 k.p.c. dopuszczający w tych sprawach wniesienie
kasacji. Jednakże z dniem 6 lutego 2005 r. weszła w życie ustawa z dnia
22 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy – kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy
– prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 13, poz. 98), a zgodnie
z jej art. 3 do wniesienia i rozpoznania kasacji, stosuje się przepisy kodeksu
postępowania cywilnego w brzmieniu przez nią nadanym. Nie jest zatem
dopuszczalna skarga kasacyjna od postanowienia sądu drugiej instancji
3
oddalającego zażalenie na przysądzenie własności nieruchomości w postępowaniu
egzekucyjnym.
Wbrew stanowisku skarżącego prawidłowa wykładnia art. 7 dotyczy tylko
czynności postępowania zabezpieczającego i egzekucyjnego, a nie środków
zaskarżenia, w tym skargi kasacyjnej, do której mają zastosowanie przepisy
kodeksu postępowania cywilnego o skardze kasacyjnej.
W tej sytuacji należy stwierdzić, że Sąd Okręgowy słusznie odrzucił skargę
kasacyjną jako niedopuszczalną, co przesądza o bezzasadności zażalenia
i skutkowało jego oddaleniem (art. 3941
§ 2 i 3 w zw. z art. 39821
k.p.c.). Tylko
ubocznie Sąd Najwyższy zauważa, że postępowanie z wniosku o przywrócenie
terminu należało umorzyć jako bezprzedmiotowe, skoro skarga kasacyjna (błędnie
nazwana kasacją) gdyby przysługiwała byłaby wniesiona w terminie.
kg
POSTANOWIENIE
Dnia 20 września 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Helena Ciepła (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie z wniosku wierzyciela F. Bank Polska Spółki Akcyjnej
przeciwko dłużniczce K. S.
o świadczenie pieniężne ,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 września 2007 r.,
zażalenia dłużniczki
na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 18 października 2006 r.,
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
2
Sąd Okręgowy w K. postanowieniem z dnia 18 października 2006 r. odrzucił
wniosek dłużniczki K. S. o przywrócenie terminu do wniesienia kasacji jako
przedwczesny. Odrzucił też skargę kasacyjną błędnie nazwaną kasacją z braku
wymagań przewidzianych w art. 3984
§ 1 k.p.c. i należnej opłaty.
W zażaleniu na to postanowienie pełnomocnik dłużniczki zarzucił
bezzasadne przyjęcie, że w sprawie powinna być wniesiona skarga kasacyjna,
a nie kasacja.
W konkluzji wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 7674
k.p.c. w postępowaniu egzekucyjnym zażalenie na
postanowienie sądu przysługuje w wypadkach wskazanych w ustawie, a na
postanowienie sądu drugiej instancji wydane po rozpoznaniu zażalenia skarga
kasacyjna nie przysługuje.
Zaskarżone kasacją postanowienie Sądu drugiej instancji zapadło po dniu
wejścia w życie ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks
postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2004 r. Nr 172,
poz. 1804), tj. po 5 lutego 2005 r.
Zgodnie z art. 7 tej ustawy postępowania zabezpieczające i egzekucyjne
wszczęte przed dniem jej wejścia w życie toczą się według przepisów
dotychczasowych. Zatem do postępowania, w którym wydane zostało zaskarżone
postanowienie, jako postępowania wszczętego przed dniem 5 lutego 2005 r.,
a dotyczącego przybicia i przysądzenia własności miałby zastosowanie uchylony
przez tę ustawę art. 7751
§ 2 k.p.c. dopuszczający w tych sprawach wniesienie
kasacji. Jednakże z dniem 6 lutego 2005 r. weszła w życie ustawa z dnia
22 grudnia 2004 r. o zmianie ustawy – kodeks postępowania cywilnego oraz ustawy
– prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 13, poz. 98), a zgodnie
z jej art. 3 do wniesienia i rozpoznania kasacji, stosuje się przepisy kodeksu
postępowania cywilnego w brzmieniu przez nią nadanym. Nie jest zatem
dopuszczalna skarga kasacyjna od postanowienia sądu drugiej instancji
3
oddalającego zażalenie na przysądzenie własności nieruchomości w postępowaniu
egzekucyjnym.
Wbrew stanowisku skarżącego prawidłowa wykładnia art. 7 dotyczy tylko
czynności postępowania zabezpieczającego i egzekucyjnego, a nie środków
zaskarżenia, w tym skargi kasacyjnej, do której mają zastosowanie przepisy
kodeksu postępowania cywilnego o skardze kasacyjnej.
W tej sytuacji należy stwierdzić, że Sąd Okręgowy słusznie odrzucił skargę
kasacyjną jako niedopuszczalną, co przesądza o bezzasadności zażalenia
i skutkowało jego oddaleniem (art. 3941
§ 2 i 3 w zw. z art. 39821
k.p.c.). Tylko
ubocznie Sąd Najwyższy zauważa, że postępowanie z wniosku o przywrócenie
terminu należało umorzyć jako bezprzedmiotowe, skoro skarga kasacyjna (błędnie
nazwana kasacją) gdyby przysługiwała byłaby wniesiona w terminie.
kg