II CZ 67/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-07-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II Ca 185/07 III PZP 63/68
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CZ 67/07
POSTANOWIENIE
Dnia 20 września 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Helena Ciepła (przewodniczący)
SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca)
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie ze skargi J. W.
przy uczestnictwie H. i M. małżonków W., T. W.
oraz Gminy i Miasta D.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem
Sądu Okręgowego w P. z dnia 8 czerwca 2006r.,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 września 2007 r.,
zażalenia skarżącego
na postanowienie Sądu Okręgowego w P.
z dnia 23 kwietnia 2007 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 23 kwietnia 2007 r. Sąd Okręgowy w P. odrzucił
skargę o wznowienie postępowania wniesioną 3 kwietnia 2007 r. przez uczestnika
postępowania J. W. w sprawie o ustanowienie drogi koniecznej zakończonej
prawomocnym postanowieniem tegoż Sądu z dnia 8 czerwca 2006 r. Sąd
Okręgowy uznał, że skarga nie została oparta na ustawowej podstawie wznowienia,
gdyż powołany w niej dowód w postaci opinii biegłego z zakresu budownictwa,
podważający – zdaniem skarżącego – zasadność rozstrzygnięcia ustanawiającego
drogę konieczną, powstał po zakończeniu postępowania w tym przedmiocie. Tego
rodzaju dowód – w świetle stanowiska judykatury (uchwała Sądu Najwyższego z
dnia 21 lutego 1969 r., III PZP 63/68, OSNCP 1969, nr 12, poz. 208) – nie może
stanowić podstawy do wznowienia postępowania.
Sąd Okręgowy stwierdził też, że skarga została wniesiona po upływie
trzymiesięcznego terminu przewidzianego w art. 407 § 1 k.p.c., liczonego od dnia,
w którym skarżący dowiedział się o podstawie wznowienia, gdyż opinia biegłego,
sporządzona na użytek innej sprawy, została mu doręczona 27 września 2006 r.
W zażaleniu J. W. domagał się uchylenia zaskarżonego postanowienia
podnosząc, że skarga o wznowienie postępowania oparta została na
okolicznościach faktycznych istniejących w trakcie postępowania o ustanowienie
drogi koniecznej, które nie były mu znane przed doręczeniem opinii biegłego.
Jednocześnie wskazał, że skargę wniósł w dniu 14 grudnia 2006 r., a więc
z zachowaniem przepisanego terminu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażaleniu nie można odmówić słuszności.
Sąd Okręgowy uznał, że skarga o wznowienie postępowania złożona została
przez J. W. w dniu 3 kwietnia 2007 r., a więc po upływie terminu określonego w art.
407 § 1 k.p.c. Tymczasem - jak to wynika z załączonej do zażalenia korespondencji
- uczestnicy postępowania J. W. i T. W. domagali się „unieważnienia”
postanowienia Sądu pierwszej instancji ustanawiającego drogę konieczną w
piśmie procesowym z dnia 9 grudnia 2007 r. (k. 30 akt II Ca 185/07), które
3
wpłynęło do Sądu Okręgowego 14 grudnia 2007 r. Te ostatnią datę potwierdza
treść wezwania wymienionych uczestników postępowania do sprecyzowania, czy
wniesione przez nich pismo stanowi skargę o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym postanowieniem z dnia 6 czerwca 2006 r. w sprawie
II Ca …/06 oraz – w przypadku odpowiedzi twierdzącej – do usunięcia braków
formalnych skargi (k. 29 akt II Ca …/07). W świetle przytoczonych okoliczności, na
które powołał się w zażaleniu skarżący, nie można odeprzeć zarzutu wadliwości
wyrażonej przez Sąd Okręgowy oceny, że skarga o wznowienie postępowania
wniesiona została po upływie przepisanego terminu. Jeśli bowiem – jak twierdzi
skarżący – wniesione przez niego pismo procesowe z dnia 9 grudnia 2006 r. nie
zostało mu zwrócone, to nie można przyjąć, że skargę wniósł on dopiero 3 kwietnia
2007 r. Sąd Okręgowy w pisemnych motywach zaskarżonego postanowienia do
kwestii tej w ogóle nie odniósł się.
Trafny okazał się też zarzut kwestionujący drugą przesłankę stanowiącą
podstawę zaskarżonego postanowienia
Zgodnie z art. 403 § 2 k.p.c. można żądać wznowienia postępowania w razie
późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych,
które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła
skorzystać w poprzednim postępowaniu. Sąd Okręgowy przyjął, że wniesiona przez
J. W. skarga oparta została na podstawie późniejszego wykrycia środka
dowodowego (opinii biegłego), która to podstawa w rzeczywistości nie wystąpiła.
Nie dostrzegł jednak, że skarżący w istocie powołał się na nowe okoliczności
faktyczne (stan techniczny budynku) wskazując, że powziął o nich wiadomość ze
wzmiankowanej opinii. W konsekwencji powołana przez skarżącego podstawa
wznowienia pozostała poza zakresem badania Sądu w ramach wstępnej kontroli
skargi na podstawie art. 410 k.p.c. Błędna kwalifikacja wskazanej w skardze
podstawy wznowienia postępowania uniemożliwia prawidłowe przeprowadzenie
takiej kontroli.
Z przytoczonych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815
§ 1 w zw.
z art. 3941
§ 3 k.p.c. orzekł, jak w sentencji.
jz
POSTANOWIENIE
Dnia 20 września 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Helena Ciepła (przewodniczący)
SSN Grzegorz Misiurek (sprawozdawca)
SSN Henryk Pietrzkowski
w sprawie ze skargi J. W.
przy uczestnictwie H. i M. małżonków W., T. W.
oraz Gminy i Miasta D.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym postanowieniem
Sądu Okręgowego w P. z dnia 8 czerwca 2006r.,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 września 2007 r.,
zażalenia skarżącego
na postanowienie Sądu Okręgowego w P.
z dnia 23 kwietnia 2007 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 23 kwietnia 2007 r. Sąd Okręgowy w P. odrzucił
skargę o wznowienie postępowania wniesioną 3 kwietnia 2007 r. przez uczestnika
postępowania J. W. w sprawie o ustanowienie drogi koniecznej zakończonej
prawomocnym postanowieniem tegoż Sądu z dnia 8 czerwca 2006 r. Sąd
Okręgowy uznał, że skarga nie została oparta na ustawowej podstawie wznowienia,
gdyż powołany w niej dowód w postaci opinii biegłego z zakresu budownictwa,
podważający – zdaniem skarżącego – zasadność rozstrzygnięcia ustanawiającego
drogę konieczną, powstał po zakończeniu postępowania w tym przedmiocie. Tego
rodzaju dowód – w świetle stanowiska judykatury (uchwała Sądu Najwyższego z
dnia 21 lutego 1969 r., III PZP 63/68, OSNCP 1969, nr 12, poz. 208) – nie może
stanowić podstawy do wznowienia postępowania.
Sąd Okręgowy stwierdził też, że skarga została wniesiona po upływie
trzymiesięcznego terminu przewidzianego w art. 407 § 1 k.p.c., liczonego od dnia,
w którym skarżący dowiedział się o podstawie wznowienia, gdyż opinia biegłego,
sporządzona na użytek innej sprawy, została mu doręczona 27 września 2006 r.
W zażaleniu J. W. domagał się uchylenia zaskarżonego postanowienia
podnosząc, że skarga o wznowienie postępowania oparta została na
okolicznościach faktycznych istniejących w trakcie postępowania o ustanowienie
drogi koniecznej, które nie były mu znane przed doręczeniem opinii biegłego.
Jednocześnie wskazał, że skargę wniósł w dniu 14 grudnia 2006 r., a więc
z zachowaniem przepisanego terminu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażaleniu nie można odmówić słuszności.
Sąd Okręgowy uznał, że skarga o wznowienie postępowania złożona została
przez J. W. w dniu 3 kwietnia 2007 r., a więc po upływie terminu określonego w art.
407 § 1 k.p.c. Tymczasem - jak to wynika z załączonej do zażalenia korespondencji
- uczestnicy postępowania J. W. i T. W. domagali się „unieważnienia”
postanowienia Sądu pierwszej instancji ustanawiającego drogę konieczną w
piśmie procesowym z dnia 9 grudnia 2007 r. (k. 30 akt II Ca 185/07), które
3
wpłynęło do Sądu Okręgowego 14 grudnia 2007 r. Te ostatnią datę potwierdza
treść wezwania wymienionych uczestników postępowania do sprecyzowania, czy
wniesione przez nich pismo stanowi skargę o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym postanowieniem z dnia 6 czerwca 2006 r. w sprawie
II Ca …/06 oraz – w przypadku odpowiedzi twierdzącej – do usunięcia braków
formalnych skargi (k. 29 akt II Ca …/07). W świetle przytoczonych okoliczności, na
które powołał się w zażaleniu skarżący, nie można odeprzeć zarzutu wadliwości
wyrażonej przez Sąd Okręgowy oceny, że skarga o wznowienie postępowania
wniesiona została po upływie przepisanego terminu. Jeśli bowiem – jak twierdzi
skarżący – wniesione przez niego pismo procesowe z dnia 9 grudnia 2006 r. nie
zostało mu zwrócone, to nie można przyjąć, że skargę wniósł on dopiero 3 kwietnia
2007 r. Sąd Okręgowy w pisemnych motywach zaskarżonego postanowienia do
kwestii tej w ogóle nie odniósł się.
Trafny okazał się też zarzut kwestionujący drugą przesłankę stanowiącą
podstawę zaskarżonego postanowienia
Zgodnie z art. 403 § 2 k.p.c. można żądać wznowienia postępowania w razie
późniejszego wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych,
które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła
skorzystać w poprzednim postępowaniu. Sąd Okręgowy przyjął, że wniesiona przez
J. W. skarga oparta została na podstawie późniejszego wykrycia środka
dowodowego (opinii biegłego), która to podstawa w rzeczywistości nie wystąpiła.
Nie dostrzegł jednak, że skarżący w istocie powołał się na nowe okoliczności
faktyczne (stan techniczny budynku) wskazując, że powziął o nich wiadomość ze
wzmiankowanej opinii. W konsekwencji powołana przez skarżącego podstawa
wznowienia pozostała poza zakresem badania Sądu w ramach wstępnej kontroli
skargi na podstawie art. 410 k.p.c. Błędna kwalifikacja wskazanej w skardze
podstawy wznowienia postępowania uniemożliwia prawidłowe przeprowadzenie
takiej kontroli.
Z przytoczonych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815
§ 1 w zw.
z art. 3941
§ 3 k.p.c. orzekł, jak w sentencji.
jz