Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CO 24/07
POSTANOWIENIE
Dnia 21 listopada 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Maria Grzelka
w sprawie z wniosku Y. J. i s-ka sp.j. z siedzibą w W.
i A. J.
przy uczestnictwie Z. O.
o orzeczenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 21 listopada 2007 r.,
skargi uczestnika postępowania o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym postanowieniem Sądu Najwyższego
z dnia 14 grudnia 2006 r., sygn. akt I CSK 445/06,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 14 grudnia 2006 r. I CSK 445/06 Sąd Najwyższy
odmówił przyjęcia do rozpoznania skargi kasacyjnej uczestnika postępowania Z. O.
wniesionej od postanowienia Sądu Okręgowego w W. z dnia 18 maja 2006 r.
wydanego w sprawie o orzeczenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej.
Stosownie do art. 3989
§ 2 zdanie drugie k.p.c. postanowienie Sądu Najwyższego
nie wymagało pisemnego uzasadnienia i takowego nie zawierało.
Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 30 maja 2007 r. sygn. SK 68/06,
opublikowanym w Dzienniku Ustaw nr 106, poz. 731 z dnia 15 czerwca 2007 r.
orzekł o niezgodności z Konstytucją przepisu art. 3989
§ 2 zdanie drugie k.p.c.
Powołując się na wymieniony wyrok uczestnik Z. O. wniósł skargę o
wznowienie postępowania przez Sądem Najwyższym wywołanego wniesieniem
skargi kasacyjnej. Domagał się zmiany postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 14
grudnia 2006 r. przez przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania. Podniósł, że
wobec braku uzasadnienia istnieje nieusuwalna wątpliwość, czy i w jakim zakresie
podstawy i motywy skargi kasacyjnej zostały w pełni przeanalizowane w
odniesieniu do przesłanek zasadności skargi kasacyjnej wymienionych w art. 3989
§ 1 k.p.c. Powyższe, jak również okoliczność, że bez ponownego merytorycznego
rozpoznania skargi kasacyjnej na podstawie art. 3989
§ 1 k.p.c. żadne
rozstrzygnięcie nie będzie mogło być należycie uzasadnione zgodnie z wymogami
art. 387 § 1 w zw. z art. 39821
k.p.c. usprawiedliwia - zdaniem skarżącego -
wystąpienie na podstawie art. 4011
k.p.c. ze skargą o wznowienie postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4011
k.p.c. można żądać wznowienia postępowania
w wypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności z Konstytucją aktu
normatywnego, na podstawie którego zostało wydane orzeczenie. W związku
z tym, że skarga o wznowienie postępowania ma na celu uchylenie lub zmianę
zaskarżonego orzeczenia (art. 409 k.p.c.) orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego
może być podstawą wznowienia postępowania wówczas, gdy stwierdzenie
3
niezgodności z Konstytucją dotyczy aktu normatywnego, którego treść była
podstawą rozstrzygnięcia w zaskarżonym orzeczeniu.
W rozpoznawanej sprawie podstawą odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania była ocena, że w sprawie nie występowało wskazywane przez
skarżącego istotne zagadnienie prawne ani potrzeba wykładni przepisów prawnych
budzących poważne wątpliwości, a także nie zachodziła nieważność postępowania.
Prawną podstawą wydania zaskarżonego postanowienia w części obejmującej
rozstrzygnięcie były przepisy art. 3989
§ 1 pkt 1, 2 i 3 w zw. z art. 39813
k.p.c.
stosowane a contrario, a nie powoływany przez skarżącego art. 3989
§ 2 zdanie
drugie k.p.c. Ten ostatni przepis dotyczył kwestii sporządzenia pisemnego
uzasadnienia, a więc czynności z natury rzeczy późniejszej w stosunku do
czynności decyzyjnej sądu. Unormowanie kwestii sporządzenia pisemnego
uzasadnienia nie stanowiło podstawy orzekania o odmowie przyjęcia skargi
kasacyjnej do rozpoznania ani nie miało wpływu na rozstrzygnięcie. Na podstawie
art. 3989
§ 2 zdanie drugie k.p.c. Sąd Najwyższy jedynie nie uzasadnił pisemnie
swojego rozstrzygnięcia. Nie oznacza to, że potrzebę zajęcia w sprawie stanowiska
w związku z wnioskiem o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania Sąd
Najwyższy rozważał według innych kryteriów niż czyniłby to obecnie począwszy od
dnia 15 czerwca 2007 r. Kryteria te, pozostawione przez ustawodawcę
dyskrecjonalnej władzy Sądu Najwyższego były i są takie same i wynikają z art.
3989
§ 1 k.p.c.
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 30 maja 2007 r. dotyczy zdania
drugiego art. 3989
§ 2 k.p.c. Postanowienie będące przedmiotem skargi
o wznowienie postępowania, w części obejmującej odmowę przyjęcia skargi
kasacyjnej do rozpoznania, nie zostało wydane na podstawie art. 3989
§ 2 zdanie
drugie k.p.c. Mając to na względzie należało uznać, że skarga uczestnika
postępowania Z. O. o wznowienie postępowania w sprawie I CSK 445/06 Sądu
Najwyższego nie została oparta na podstawie, o której mowa w art. 4011
k.p.c. w
związku z czym podlegała odrzuceniu (art. 410 § 1 k.p.c.).

I CO 24/07

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia