Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 106/07
POSTANOWIENIE
Dnia 22 stycznia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Helena Ciepła (przewodniczący)
SSN Gerard Bieniek
SSN Maria Grzelka (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi A. K.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego z dnia 13 marca 2007r., sygn. akt I ACa (…),
wydanego w sprawie z powództwa A. K.
przeciwko J. M.
o zachowek,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 22 stycznia 2008 r.,
zażalenia powódki
na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 26 września 2007 r., sygn. akt I ACa (…),
oddala zażalenie i oddala wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej z urzędu.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił skargę powódki
o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej wyrokiem tego Sądu z dnia
13 marca 2007 r. Uznał, że w sytuacji, gdy powódka posiadała pełną zdolność do
czynności prawnych nie wchodziła w ogóle w rachubę podstawa wznowienia w postaci
braku należytej reprezentacji (art. 401 pkt 2 k.p.c.), natomiast co do drugiej
wskazywanej podstawy, to skarżąca nie podała w jakim sensie powołane przez nią, jako
2
nowości z art. 403 § 2 k.p.c., dwa orzeczenia mogłyby wpłynąć na wynik sprawy; w
rzeczy samej nie stanowiły one nowych okoliczności ani środków dowodowych,
ponieważ znane były skarżącej w czasie toczącego się postępowania zakończonego
wydaniem orzeczenia, którego dotyczy skarga o wznowienie.
Rozpoznając zażalenie skarżącej Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stopień ogólności argumentów sformułowanych w uzasadnieniu zażalenia oraz
brak jakichkolwiek, skonkretyzowanych w nawiązaniu do realiów sprawy, zarzutów
adekwatnych do stanowiska wyrażonego w zaskarżonym postanowieniu, a ponadto,
nawiązanie wręcz do innej podstawy skargi o wznowienie postępowania, aniżeli
wskazywana w piśmie procesowym złożonym w dniu 17 września 2007 r., czyniły
zażalenie oczywiście bezzasadnym. Przesądziło to o oddaleniu zażalenia (art. 39814
w
zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.). Brak było też w tej sytuacji podstaw do uwzględnienia wniosku
występującego z urzędu adwokata o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej i
to szczególnie gdy się zważy, że ewentualne niesumienne wykonywanie obowiązków
przez poprzedniego profesjonalnego pełnomocnika nie zasługiwało na potraktowanie w
kategoriach nienależytej reprezentacji strony (art. 401 pkt 2 k.p.c.). Również powołane
w skardze orzeczenie sądu, znane stronie w czasie toczącego się postępowania
zakończonego orzeczeniem, którego skarga dotyczy oczywiście nie podlegało
zakwalifikowaniu zgodnie z art. 403 § 2 k.p.c. Pomoc prawna, wyrażająca się we
wnoszeniu środków prawnych oczywiście bezzasadnych w świetle podstawowych zasad
i instytucji postępowania cywilnego nie uzasadnia przyznania pełnomocnikowi
ustanowionemu przez sąd kosztów od Skarbu Państwa (por. postanowienie SN z dnia
20 września 2007 r. II Cz 69/07 – OSNC 2008, nr 3, poz. 41).