Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CZ 5/08
POSTANOWIENIE
Dnia 29 stycznia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Irena Gromska-Szuster (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca)
SSA Michał Kłos
w sprawie z powództwa H. A.
przeciwko J. R.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 29 stycznia 2008 r.,
zażalenia powódki
na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 13 listopada 2007 r., sygn. akt I ACa (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 13 listopada 2007 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną powódki H. A. od wyroku tegoż Sądu z dnia 28 czerwca 2007 r.,
w uzasadnieniu podając, że powódka wniosła skargę bez uiszczenia opłaty
stosunkowej, wobec czego, z uwagi na przepis art. 18 ust. 2 w zw. z art. 13 ustawy z
dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz.
1398 z późn. zm.; dalej: „u.k.s.c.”) oraz art. 1302
§ 3 k.p.c. nieopłacony środek
zaskarżenia podlegał odrzuceniu bez uprzedniego wzywania do uiszczenia należnej
opłaty.
W zażaleniu powódka zarzuciła zaskarżonemu postanowieniu obrazę art. 1302
§
3 k.p.c., poprzez uznanie, że skarga podlega opłacie stosunkowej, a także art. 1302
§ 3
k.p.c. w zw. z art. 3986
§ 2 k.p.c. W uzasadnieniu żaląca wywodzi, że została zwolniona
2
od kosztów sądowych, w związku z czym pobiera się od niej opłatę podstawową, która
jest czym innym niż opłata stała lub stosunkowa. Powódka nie kwestionuje, że powinna
uiścić opłatę podstawową w wysokości 30 zł, jednakże należało ją do tego uprzednio
wezwać.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie jest oczywiście bezzasadne.
Nie ulega wątpliwości, że przy wnoszeniu skargi kasacyjnej, która została złożona
w biurze podawczym Sądu Apelacyjnego dnia 7 listopada 2007 r., powódka nie uiściła
jakiejkolwiek opłaty, bowiem dołączony do zażalenia odpis dowodu uiszczenia opłaty
podstawowej od skargi kasacyjnej pochodzi z dnia 27 listopada 2007 r. Nawet zatem
gdyby powódka korzystała ze zwolnienia od kosztów sądowych w całości, to i tak środek
zaskarżenia podlegałby odrzuceniu, gdyż obowiązek opłacenia skargi powstaje, zgodnie
z art. 10 u.k.s.c., przy wniesieniu pisma do sądu, a najpóźniej w terminie przewidzianym
do wniesienia środka odwoławczego. Opłata była zatem niewątpliwie spóźniona, co
wobec reprezentowania strony żalącej przez radcę prawnego w każdych
okolicznościach powodowałoby skutek w postaci odrzucenia skargi na podstawie
art. 1302
§ 3 k.p.c.
Żaląca błędnie uważa, że do jej sytuacji znajduje zastosowanie art. 14 ust. 2
u.k.s.c. w zw. z art. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2006 r. o zmianie ustawy o kosztach
sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2007 r. Nr 21, poz. 123). Powódka była
zwalniana od kosztów sądowych jedynie w części obejmującej wpis od pozwu oraz
opłatę stosunkową od apelacji. Wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych w zakresie
opłaty od skargi kasacyjnej powódka nie składała. Tym samym miała obowiązek
uiszczenia opłaty stosunkowej w pełnej wysokości.
Ustosunkowując się do wywodu zażalenia, iż opłata podstawowa nie jest „opłatą
w wysokości stałej” w rozumieniu art. 1302
§ 3 k.p.c. wystarczy jedynie nadmienić, że w
orzecznictwie powszechnie uznaje się stanowisko odmienne (por. uchwałę SN z dnia 21
listopada 2006 r., III CZP 109/06, OSNC 2007, nr 7-8, poz. 105), podzielane również
przez Sąd Najwyższy w składzie rozpoznającym to zażalenie.
Mając na względzie powyższe, na podstawie art. 39814
k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3
k.p.c. należało orzec jak w sentencji.

IV CZ 5/08

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia