V CZ 136/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-02-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 136/07
POSTANOWIENIE
Dnia 7 lutego 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
SSN Elżbieta Skowrońska-Bocian
w sprawie z wniosku wierzycieli: Banku (...) S.A. I Oddziału w O., Przedsiębiorstwa
Państwowej Komunikacji Samochodowej w O. i J. W.
przy uczestnictwie dłużników M. K. i R. K.
o egzekucję z nieruchomości,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 lutego 2008 r.,
zażalenia dłużników na postanowienie Sądu Okręgowego w W. z dnia 16 lipca 2007 r.,
sygn. akt II Cz (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 15 lutego 2007 r. Sąd Okręgowy w W. oddalił zażalenie
dłużników na postanowienie Sądu Rejonowego w O. w przedmiocie przysądzenia
własności egzekwowanej nieruchomości. Następnie, postanowieniem z dnia 16 lipca
2007 r., odrzucił skargę kasacyjną dłużników, ponieważ nie została ona opłacona w
wyznaczonym terminie.
W zażaleniu dłużnicy wnieśli o uchylenie postanowienia z dnia 16 lipca 2007 r.,
powołując się na naruszenie art. 78 i 176 ust. 1 Konstytucji oraz wskazując na wykładnię
wyrażoną w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 marca 2007 r. (SK 3/05).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
Sąd Okręgowy nie odrzucił skargi kasacyjnej dłużników a limine, musiał zatem
uznać – rozstrzygając incydentalne kwestie związane ze zwolnieniem od kosztów
sądowych i pobieraniem opłaty – że skarga kasacyjna była dopuszczalna. Tymczasem
tak nie jest, ponieważ na postanowienie sądu drugiej instancji wydane po rozpoznaniu
zażalenia skarga kasacyjna nie przysługuje (art. 7674
§ 2 k.p.c.). Tylko dla celów
informacyjnych należy przypomnieć, że wskutek „zbiegu nowelizacji” istniały
wątpliwości, od kiedy wprowadzona została całkowita niekasacyjność orzeczeń
wydanych w postępowaniu egzekucyjnym. Judykatura wyjaśniła (por. m. in. orzeczenie
Sądu Najwyższego z dnia 3 października 2007 r., IV CZ 62/07, niepubl.), że nastąpiło to
po 5 lutego 2005 r. Sąd Okręgowy powinien był zatem odrzucić a limine skargę
kasacyjną dłużników jako niedopuszczalną (art. 3986
§ 2 k.p.c.), nie żądając od nich
opłaty (art. 1262
§ 2 k.p.c.). Dalsze czynności, dotyczące zwolnienia od kosztów
sądowych i pobrania opłaty, były zbędne. Ostatecznie jednak doszło do odrzucenia
skargi kasacyjnej i ta decyzja Sądu Okręgowego, aczkolwiek z innych przyczyn, była
całkowicie uzasadniona (art. 3986
§ 2 k.p.c. w związku z art. 7674
§ 2 k.p.c.).
W świetle oczywistej niedopuszczalności skargi kasacyjnej zażalenie dłużników
jest bezzasadne. Dotyczy ono problemu zwolnienia od kosztów sądowych i
zaskarżalności odmowy zwolnienia. Problem ten nie miał, bo nie mógł mieć, żadnego
wpływu na obligatoryjną konieczność odrzucenia skargi kasacyjnej dłużników, jako
niedopuszczalnej. Należało w konsekwencji oddalić zażalenie (art. 39814
k.p.c. w
związku z art. 394 § 3 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 7 lutego 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
SSN Elżbieta Skowrońska-Bocian
w sprawie z wniosku wierzycieli: Banku (...) S.A. I Oddziału w O., Przedsiębiorstwa
Państwowej Komunikacji Samochodowej w O. i J. W.
przy uczestnictwie dłużników M. K. i R. K.
o egzekucję z nieruchomości,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 7 lutego 2008 r.,
zażalenia dłużników na postanowienie Sądu Okręgowego w W. z dnia 16 lipca 2007 r.,
sygn. akt II Cz (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 15 lutego 2007 r. Sąd Okręgowy w W. oddalił zażalenie
dłużników na postanowienie Sądu Rejonowego w O. w przedmiocie przysądzenia
własności egzekwowanej nieruchomości. Następnie, postanowieniem z dnia 16 lipca
2007 r., odrzucił skargę kasacyjną dłużników, ponieważ nie została ona opłacona w
wyznaczonym terminie.
W zażaleniu dłużnicy wnieśli o uchylenie postanowienia z dnia 16 lipca 2007 r.,
powołując się na naruszenie art. 78 i 176 ust. 1 Konstytucji oraz wskazując na wykładnię
wyrażoną w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 marca 2007 r. (SK 3/05).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
Sąd Okręgowy nie odrzucił skargi kasacyjnej dłużników a limine, musiał zatem
uznać – rozstrzygając incydentalne kwestie związane ze zwolnieniem od kosztów
sądowych i pobieraniem opłaty – że skarga kasacyjna była dopuszczalna. Tymczasem
tak nie jest, ponieważ na postanowienie sądu drugiej instancji wydane po rozpoznaniu
zażalenia skarga kasacyjna nie przysługuje (art. 7674
§ 2 k.p.c.). Tylko dla celów
informacyjnych należy przypomnieć, że wskutek „zbiegu nowelizacji” istniały
wątpliwości, od kiedy wprowadzona została całkowita niekasacyjność orzeczeń
wydanych w postępowaniu egzekucyjnym. Judykatura wyjaśniła (por. m. in. orzeczenie
Sądu Najwyższego z dnia 3 października 2007 r., IV CZ 62/07, niepubl.), że nastąpiło to
po 5 lutego 2005 r. Sąd Okręgowy powinien był zatem odrzucić a limine skargę
kasacyjną dłużników jako niedopuszczalną (art. 3986
§ 2 k.p.c.), nie żądając od nich
opłaty (art. 1262
§ 2 k.p.c.). Dalsze czynności, dotyczące zwolnienia od kosztów
sądowych i pobrania opłaty, były zbędne. Ostatecznie jednak doszło do odrzucenia
skargi kasacyjnej i ta decyzja Sądu Okręgowego, aczkolwiek z innych przyczyn, była
całkowicie uzasadniona (art. 3986
§ 2 k.p.c. w związku z art. 7674
§ 2 k.p.c.).
W świetle oczywistej niedopuszczalności skargi kasacyjnej zażalenie dłużników
jest bezzasadne. Dotyczy ono problemu zwolnienia od kosztów sądowych i
zaskarżalności odmowy zwolnienia. Problem ten nie miał, bo nie mógł mieć, żadnego
wpływu na obligatoryjną konieczność odrzucenia skargi kasacyjnej dłużników, jako
niedopuszczalnej. Należało w konsekwencji oddalić zażalenie (art. 39814
k.p.c. w
związku z art. 394 § 3 k.p.c.).