I CZ 155/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-02-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 155/07
POSTANOWIENIE
Dnia 12 marca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący)
SSN Maria Grzelka
SSN Zbigniew Strus (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku R. F.
przy uczestnictwie J. W.
o wpis,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 12 marca 2008 r.,
zażalenia uczestniczki postępowania
na postanowienie Sądu Okręgowego w P. z dnia 17 września 2007 r., sygn. akt IV Ca
(…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z 17 września 2007 r. Sąd Okręgowy w P. odrzucił skargę
kasacyjną J. W. od postanowienia z dnia 30 maja 2007 r., sygn. akt IV Ca (…)
oddalającego apelację tej uczestniczki. W komparycji postanowienia określono sprawę,
jako wszczętą z wniosku R. F. o wpis hipoteki przymusowej, W aktach postępowania
znajduje się oryginał postanowienia z 30 maja 2007 r. oddalający apelację uczestniczki
J. W. w sprawie, której przedmiot został oznaczony również jako wpis hipoteki
przymusowej.
Zawiadomienie o wpisie z 12 lutego 2007 r. wymienia natomiast wykreślenie w
księdze wieczystej PL1L (…) w dziale II w rubryce 2.2 (właściciel) J. W. i wpis w tejże
rubryce R. F. Sąd Okręgowy w P. w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia również
2
prawidłowo określa przedmiot postępowania jako dotyczący wpisu lecz nie hipoteki
przymusowej.
Ponieważ oznaczenie przedmiotu sprawy jest wynikiem pomyłki, winna ona być
sprostowana przez Sąd Okręgowy.
W zażaleniu do Sądu Najwyższego autor pisma relacjonuje przekonanie J. W. o
jej pokrzywdzeniu w postępowaniu egzekucyjnym, w którym doszło do przysądzenia
własności na rzecz wnioskodawcy z postępowania o wpis. Podtrzymując zarzut
naruszenia art. 5 k.c. i rozważając skutki pozbawienia skarżącej prawa własności
gospodarstwa wyraża oczekiwanie, że Sąd Najwyższy rozpozna sprawę (jak można
przypuszczać: sprawę o dział spadku) oraz późniejsze postępowanie egzekucyjne, które
doprowadziło do sprzedaży licytacyjnej nieruchomości.
W rzeczywistości przedmiotem postępowania wywołanego zażaleniem na
odrzucenie skargi kasacyjnej może być tylko prawidłowość oceny spełnienia w tej
skardze wymagań stawianych takiemu środkowi zaskarżenia, sporządzanemu przez
profesjonalnego pełnomocnika.
W tym zakresie ocena Sądu Okręgowego była prawidłowa. W skardze wniesionej
do Sądu drugiej instancji wskazano wprawdzie naruszony przepis ale nie uzasadniono
postaci jego naruszenia i nie przedstawiono uzasadnienia wymaganego w art. 3984
§ 1
pkt 2 k.p.c. Humanitarne motywy sporządzenia skargi kasacyjnej, tj. współczucie
pełnomocnika dla sytuacji, w jakiej znalazła się dłużniczka po przysądzeniu w
postępowaniu egzekucyjnym nieruchomości na rzecz R. F. nie mogły zastąpić wymagań
wynikających z przepisów regulujących dopuszczalność skargi kasacyjnej.
Brak było w skardze również uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania, mimo takiego wymagania zawartego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.,
a ogólnikowe twierdzenie, że art. 5 k.c. wskazany jako podstawa wymaga wykładni, nie
pozostaje w związku z ustawowo określonymi przyczynami przyjęcia jej do rozpoznania
przez Sąd Najwyższy.
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c. do okoliczności uzasadniających przyjęcie skargi
kasacyjnej należą:
1) występujące w sprawie istotne zagadnienie prawne,
2) potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów,
3) nieważność postępowania lub
4) skarga kasacyjna jest oczywiste uzasadnienie skargi.
3
Skarżąca działając z pełnomocnikiem nie przedstawiła argumentacji
uzasadniającej wniosek o przyjęcie skargi.
Podstawą wpisu właściciela - jak ustalił Sąd drugiej instancji było prawomocne
postanowienia o przysądzeniu własności w postępowaniu egzekucyjnym. Zgodnie z art.
365 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c. wiąże ono sąd, które je wydał oraz inne sądy,
dlatego przedstawiona podstawa skargi jak i wniosek o jej przyjęcie nie wiążą się z
podstawą zaskarżonego postanowienia i uznać można, że wniesiona skarga pozoruje
tylko ten środek zaskarżenia. Dlatego podlegała odrzuceniu, a zażalenie nie zawiera
zarzutów pozwalających kwestionować prawidłowość postanowienia z 17 września 2007
r. Sądu Okręgowego w P.
Z tych przyczyn Sąd Najwyższy oddalił zażalenie na podstawie art. 394 § 1 i 3 w
zw. z art. 39814
k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 12 marca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący)
SSN Maria Grzelka
SSN Zbigniew Strus (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku R. F.
przy uczestnictwie J. W.
o wpis,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 12 marca 2008 r.,
zażalenia uczestniczki postępowania
na postanowienie Sądu Okręgowego w P. z dnia 17 września 2007 r., sygn. akt IV Ca
(…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z 17 września 2007 r. Sąd Okręgowy w P. odrzucił skargę
kasacyjną J. W. od postanowienia z dnia 30 maja 2007 r., sygn. akt IV Ca (…)
oddalającego apelację tej uczestniczki. W komparycji postanowienia określono sprawę,
jako wszczętą z wniosku R. F. o wpis hipoteki przymusowej, W aktach postępowania
znajduje się oryginał postanowienia z 30 maja 2007 r. oddalający apelację uczestniczki
J. W. w sprawie, której przedmiot został oznaczony również jako wpis hipoteki
przymusowej.
Zawiadomienie o wpisie z 12 lutego 2007 r. wymienia natomiast wykreślenie w
księdze wieczystej PL1L (…) w dziale II w rubryce 2.2 (właściciel) J. W. i wpis w tejże
rubryce R. F. Sąd Okręgowy w P. w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia również
2
prawidłowo określa przedmiot postępowania jako dotyczący wpisu lecz nie hipoteki
przymusowej.
Ponieważ oznaczenie przedmiotu sprawy jest wynikiem pomyłki, winna ona być
sprostowana przez Sąd Okręgowy.
W zażaleniu do Sądu Najwyższego autor pisma relacjonuje przekonanie J. W. o
jej pokrzywdzeniu w postępowaniu egzekucyjnym, w którym doszło do przysądzenia
własności na rzecz wnioskodawcy z postępowania o wpis. Podtrzymując zarzut
naruszenia art. 5 k.c. i rozważając skutki pozbawienia skarżącej prawa własności
gospodarstwa wyraża oczekiwanie, że Sąd Najwyższy rozpozna sprawę (jak można
przypuszczać: sprawę o dział spadku) oraz późniejsze postępowanie egzekucyjne, które
doprowadziło do sprzedaży licytacyjnej nieruchomości.
W rzeczywistości przedmiotem postępowania wywołanego zażaleniem na
odrzucenie skargi kasacyjnej może być tylko prawidłowość oceny spełnienia w tej
skardze wymagań stawianych takiemu środkowi zaskarżenia, sporządzanemu przez
profesjonalnego pełnomocnika.
W tym zakresie ocena Sądu Okręgowego była prawidłowa. W skardze wniesionej
do Sądu drugiej instancji wskazano wprawdzie naruszony przepis ale nie uzasadniono
postaci jego naruszenia i nie przedstawiono uzasadnienia wymaganego w art. 3984
§ 1
pkt 2 k.p.c. Humanitarne motywy sporządzenia skargi kasacyjnej, tj. współczucie
pełnomocnika dla sytuacji, w jakiej znalazła się dłużniczka po przysądzeniu w
postępowaniu egzekucyjnym nieruchomości na rzecz R. F. nie mogły zastąpić wymagań
wynikających z przepisów regulujących dopuszczalność skargi kasacyjnej.
Brak było w skardze również uzasadnienia wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania, mimo takiego wymagania zawartego w art. 3984
§ 1 pkt 3 k.p.c.,
a ogólnikowe twierdzenie, że art. 5 k.c. wskazany jako podstawa wymaga wykładni, nie
pozostaje w związku z ustawowo określonymi przyczynami przyjęcia jej do rozpoznania
przez Sąd Najwyższy.
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c. do okoliczności uzasadniających przyjęcie skargi
kasacyjnej należą:
1) występujące w sprawie istotne zagadnienie prawne,
2) potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów,
3) nieważność postępowania lub
4) skarga kasacyjna jest oczywiste uzasadnienie skargi.
3
Skarżąca działając z pełnomocnikiem nie przedstawiła argumentacji
uzasadniającej wniosek o przyjęcie skargi.
Podstawą wpisu właściciela - jak ustalił Sąd drugiej instancji było prawomocne
postanowienia o przysądzeniu własności w postępowaniu egzekucyjnym. Zgodnie z art.
365 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c. wiąże ono sąd, które je wydał oraz inne sądy,
dlatego przedstawiona podstawa skargi jak i wniosek o jej przyjęcie nie wiążą się z
podstawą zaskarżonego postanowienia i uznać można, że wniesiona skarga pozoruje
tylko ten środek zaskarżenia. Dlatego podlegała odrzuceniu, a zażalenie nie zawiera
zarzutów pozwalających kwestionować prawidłowość postanowienia z 17 września 2007
r. Sądu Okręgowego w P.
Z tych przyczyn Sąd Najwyższy oddalił zażalenie na podstawie art. 394 § 1 i 3 w
zw. z art. 39814
k.p.c.