Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CZ 13/08
POSTANOWIENIE
Dnia 14 marca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jan Górowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Pietrzykowski
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
ze skargi pozwanego M. C.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego z dnia 19 stycznia 2007 r., sygn. akt I ACa (…)
w sprawie z powództwa małoletniego D. Ś. reprezentowanego przez matkę I. Ś.
przeciwko R. Ł., M. C. i A. S.
o zapłatę i rentę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 14 marca 2008 r.,
zażalenia pozwanego M. C.
na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 28 czerwca 2007 r., sygn. akt I ACa (…),
uchyla zaskarżone postanowienie i przekazuje skargę - według właściwości - do
rozpoznania Sądowi Okręgowemu w G.
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił skargę pozwanego M. C.
o wznowienie postępowania w sprawie o sygn. akt I ACa (…) W uzasadnieniu wskazał,
że skarga o wznowienie postępowania może być oparta jedynie na podstawach
określonych w art. 401, art. 4011
i art. 403 k.p.c. a podniesione w skardze zarzuty nie
mogą być zakwalifikowane jak wskazanie którejkolwiek z nich.
2
W zażaleniu pełnomocnik skarżącego precyzując, że skarga została oparta na
podstawie pozbawienia pozwanego możliwości obrony swych praw w procesie, wniósł o
uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Pozwany M. C. wniósł skargę o wznowienie postępowania od wyroku Sądu
Okręgowego w G., z dnia 13 kwietnia 2006 r. a zarzuty skargi dotyczą postępowania
przed Sądem pierwszej instancji. Do wznowienia postępowania z przyczyn nieważności
właściwy jest sąd, który wydał zaskarżone orzeczenie (art. 405 k.p.c.). Gdy zaskarżono
na tej podstawie orzeczenie jednego sądu tylko ten sąd jest właściwy do rozpoznania
skargi. Tego typu niewłaściwość sąd bierze pod rozwagę z urzędu w każdym stanie
sprawy (art. 202 k.p.c.). Do rozpoznania skargi właściwy jest więc Sąd Okręgowy w G.
W sporze pomiędzy pozwanymi zachodziło współuczestnictwo materialne zwykłe,
a pozwany M. C. nie wniósł apelacji. Przy tego rodzaju współuczestnictwie nie ma
zastosowania unormowanie wynikające z art. 73 § 2 k.p.c. Sąd drugiej instancji –
zgodnie z treścią art. 378 § 2 k.p.c. - może z urzędu rozpoznać sprawę także w
stosunku do pozwanego, który nie wniósł apelacji wtedy, gdyby na jego rzecz miało
zapaść korzystne rozstrzygnięcie (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia
1972 r. II CR 6006/71, OSNCP 1972, nr 7-8, poz. 142) i jeżeli wziąłby udział w rozprawie
apelacyjnej.
Z tych względów zażalenie uległo uwzględnieniu (art. 394 § 2 i 3 k.p.c. w zw. z
art. 39815
§ 1 k.p.c.).