Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 7/08
POSTANOWIENIE
Dnia 27 marca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Iwona Koper (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Grzegorz Misiurek
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie ze skargi M. M.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego z dnia 3 października 2007r., sygn. akt I ACa (…)
oraz wyrokiem Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 9 listopada 2006 r., sygn. akt II C (…)
wydanych w sprawie
z powództwa M. M., J. K., M. B. oraz B. B.
przeciwko A. K.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 27 marca 2008 r.,
zażalenia powódki M. M.
na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 26 listopada 2007 r., sygn. akt I ACa (…),
oddala zażalenie.
Uzasadnienie
Powódka M. M. domagała się wznowienia postępowania zakończonego
prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 3 października 2007 r., oddalającym
jej apelację w sprawie przeciwko A. K. o zapłatę. Podała, że podstawę wznowienia
stanowi okoliczność sfałszowania stanowiących materiał dowodowy w sprawie
dokumentów w postaci zawiadomień o nowej stawce czynszu z dnia 1 czerwca 2000 r i
31 sierpnia 1999 r., wypowiedzenia najmu z dnia 14 października 1999 r. i wezwania do
2
zapłaty z dnia 24 lutego 1997 r., co odpowiada ustawowej podstawie z art. 403 § 1 pkt 1
k.p.c.
Zaskarżonym postanowieniem Sąd Apelacyjny odrzucił skargę wobec
stwierdzenia, że nie zachodzi podnoszona w niej podstawa wznowienia. Wskazał, że z
twierdzeń skargi nie wynika w czym skarżąca upatruje fałszu wymienionych
dokumentów, a nadto skarżąca nie określiła w jaki sposób ich treść mogłaby rzutować
na ocenę zasadności dochodzonego roszczenia, które obejmowało odszkodowanie za
szkodę spowodowaną wynajęciem lokalu oraz waloryzację wpłaconej kaucji
mieszkaniowej i zwrot nadpłaconego czynszu. Podniósł, że kwestia podrobienia
wezwania do zapłaty i wypowiedzenia umowy najmu była przedmiotem ustaleń i
rozważań obu sądów orzekających w sprawie.
W zażaleniu skarżąca zarzuciła naruszenie art. 403 § 1 pkt 1 k.p.c. poprzez jego
błędna wykładnię polegającą na przyjęciu, że pojęcia dokumentu sfałszowanego i
dokumentu podrobionego lub przerobionego nie są znaczeniowo tożsame i w
konsekwencji naruszenie art. 410 § 1 k.p.c. przez niezasadne odrzucenie skargi.
Wnosiła o uchylenie zaskarżonego postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 403 § 1 pkt 1 k.p.c. przyczyną wznowienia postępowania może być
oparcie wydanego wyroku na dokumencie podrobionym lub przerobionym. Oparcie
wyroku na takich dokumentach pozbawia ten wyrok podstawy. Twierdzeń takich
skarżąca nie podnosiła w skardze, czego nie kwestionuje obecnie w zażaleniu.
Wskazywała jedynie, że pośród dokumentów stanowiących materiał dowodowy w
sprawie znalazły się dokumenty sfałszowane.
Trafnie więc przyjął Sad Apelacyjny, że skarga nie opiera się na powołanej w niej
ustawowej podstawie wznowienia i podlega odrzuceniu.
Podnoszona w zażaleniu kwestia zdefiniowania pojęcia dokumentu podrobionego
lub przerobionego oraz dokumentu sfałszowanego, która była także przedmiotem
rozważań Sądu Apelacyjnego, pozbawiona jest doniosłości prawnej z punktu widzenia
wskazanej przyczyny odrzucenie skargi.
Kierując się powyższym Sąd Najwyższy oddalił zażalenie (art. 39814
w zw. z art.
3941
§ 3 k.p.c.).

II CZ 7/08

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia