V CNP 210/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-02-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CNP 210/07
POSTANOWIENIE
Dnia 26 marca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi T. O.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia 4 lipca 2007 r., sygn. akt V ACz (…) [V WSC
(…)]
w sprawie z powództwa wierzyciela J. F.
przeciwko dłużnikowi K. O.
o nadanie klauzuli wykonalności przeciwko małżonce dłużnika T. O.,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 26 marca 2008 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 4 lipca 2007 r. Sąd Apelacyjny oddalił zażalenie małżonki
dłużnika – T. O. od postanowienia Sądu Okręgowego w G. z dnia 10 maja 2007 r. w
sprawie o nadanie klauzuli wykonalności przeciwko małżonce dłużnika.
Postanowienie Sądu Apelacyjnego T. O. zaskarżyła skargą o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, zarzucając naruszenie „art. 13 § 2
k.p.c. w związku z art. obecnie 1262
- w momencie wniesienia pozwu art. 16 ustawy o
kosztach sądowych – i art. 825 pkt 3 k.p.c.”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej
instancji kończącego postępowanie w sprawie, a w wyjątkowych wypadkach,
2
określonych w art. 4241
§ 2 k.p.c., także od prawomocnego orzeczenia sądu pierwszej
instancji.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego oraz doktrynie dominuje stanowisko, zgodnie
z którym postanowieniami kończącymi postępowanie w sprawie są postanowienia
zamykające drogę do wydania orzeczenia sądu danej instancji, rozstrzygającego istotę
sprawy w procesie (wyrokiem) lub w postępowaniu nieprocesowym (postanowieniem), a
ponadto postanowienia, które kończą sprawę jako pewną całość poddaną pod osąd, a
więc dotyczące całości sprawy, a będące ostatnimi orzeczeniami wydanymi w
postępowaniu. Podsumowując, postanowieniami kończącymi postępowanie w sprawie
są te postanowienia, których uprawomocnienie się trwale zamyka drogę do
rozstrzygnięcia sprawy co do istoty przez sąd danej instancji.
Nadanie klauzuli wykonalności następuje w postępowaniu pomocniczym,
toczącym się poza ramami sprawy głównej i tylko w celu jej uzupełnienia. Należy zatem
przyjąć, iż postanowienie w tym przedmiocie nie jest orzeczeniem kończącym
postępowanie w sprawie, dlatego nie może być zaskarżone skargą z art. 4241
k.p.c.
(por. orzeczenie Sądu Najwyższego z 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, OSNC 2006, nr
1, poz. 16).
W konsekwencji należało skargę odrzucić (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 26 marca 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Lech Walentynowicz
w sprawie ze skargi T. O.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia 4 lipca 2007 r., sygn. akt V ACz (…) [V WSC
(…)]
w sprawie z powództwa wierzyciela J. F.
przeciwko dłużnikowi K. O.
o nadanie klauzuli wykonalności przeciwko małżonce dłużnika T. O.,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 26 marca 2008 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 4 lipca 2007 r. Sąd Apelacyjny oddalił zażalenie małżonki
dłużnika – T. O. od postanowienia Sądu Okręgowego w G. z dnia 10 maja 2007 r. w
sprawie o nadanie klauzuli wykonalności przeciwko małżonce dłużnika.
Postanowienie Sądu Apelacyjnego T. O. zaskarżyła skargą o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, zarzucając naruszenie „art. 13 § 2
k.p.c. w związku z art. obecnie 1262
- w momencie wniesienia pozwu art. 16 ustawy o
kosztach sądowych – i art. 825 pkt 3 k.p.c.”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia przysługuje od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej
instancji kończącego postępowanie w sprawie, a w wyjątkowych wypadkach,
2
określonych w art. 4241
§ 2 k.p.c., także od prawomocnego orzeczenia sądu pierwszej
instancji.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego oraz doktrynie dominuje stanowisko, zgodnie
z którym postanowieniami kończącymi postępowanie w sprawie są postanowienia
zamykające drogę do wydania orzeczenia sądu danej instancji, rozstrzygającego istotę
sprawy w procesie (wyrokiem) lub w postępowaniu nieprocesowym (postanowieniem), a
ponadto postanowienia, które kończą sprawę jako pewną całość poddaną pod osąd, a
więc dotyczące całości sprawy, a będące ostatnimi orzeczeniami wydanymi w
postępowaniu. Podsumowując, postanowieniami kończącymi postępowanie w sprawie
są te postanowienia, których uprawomocnienie się trwale zamyka drogę do
rozstrzygnięcia sprawy co do istoty przez sąd danej instancji.
Nadanie klauzuli wykonalności następuje w postępowaniu pomocniczym,
toczącym się poza ramami sprawy głównej i tylko w celu jej uzupełnienia. Należy zatem
przyjąć, iż postanowienie w tym przedmiocie nie jest orzeczeniem kończącym
postępowanie w sprawie, dlatego nie może być zaskarżone skargą z art. 4241
k.p.c.
(por. orzeczenie Sądu Najwyższego z 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, OSNC 2006, nr
1, poz. 16).
W konsekwencji należało skargę odrzucić (art. 4248
§ 1 k.p.c.).