IV CZ 26/08
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:28-02-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 26/08
POSTANOWIENIE
Dnia 10 kwietnia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący)
SSN Antoni Górski
SSN Krzysztof Strzelczyk (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa L. K.
przeciwko G. K.
o rozwód,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 10 kwietnia 2008 r.,
zażalenia pozwanej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 14 grudnia 2007 r., sygn. akt I ACa (…),
odrzuca zażalenie
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny w sprawie z powództwa L. K. przeciwko G. K. o rozwód,
postanowieniem z dnia 14 grudnia 2007 r. odrzucił apelację pozwanej. W uzasadnieniu
wskazał, że pozwana na mocy postanowienia Sądu Okręgowego w O. z dnia 23
czerwca 2006 r. została zwolniona od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych
i zgodnie z art. 14 w zw. z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach
sadowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 167, poz. 1398) wnosząc apelację
miała obowiązek uiszczenia opłaty podstawowej, której wysokość określa art. 14 ust. 3
cytowanej ustawy o kosztach. Pozwana reprezentowana przez fachowego
pełnomocnika nie uiściła opłaty podstawowej od apelacji. Zgodnie zaś z art. 1302
§ 3
k.p.c. sąd odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty apelację podlegającą opłacie w
wysokości stałej, wniesioną przez adwokata lub radcę prawnego.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Według art. 3941
§ 1 i 2 k.p.c. zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje
wyłącznie na dwie kategorie postanowień sądu drugiej instancji. Do pierwszej kategorii
należą postanowienia sądu drugiej instancji odrzucające skargę kasacyjną oraz skargę
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, do drugiej zaś
postanowienia kończące postępowanie w sprawie, wydane w sprawach, w których
przysługuje skarga kasacyjna, z wyjątkiem postanowień w przedmiocie odrzucenia
pozwu albo umorzenia postępowania, a także postanowień wydanych w wyniku
rozpoznania zażalenia na postanowienie sądu pierwszej instancji.
Zaskarżone postanowienie wprawdzie należy do kategorii postanowień sądu
drugiej instancji kończących postępowanie w sprawie, to jednak zostało wydane
w sprawie o rozwód, tj. w sprawie w której skarga kasacyjna z mocy ustawy nie
przysługuje (art. 3982
§ 2 k.p.c.). Zażalenie wniesione przez pozwaną jest więc z mocy
prawa niedopuszczalne (art. 3941
§ 2 k.p.c.) i jako takie podlega odrzuceniu.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy na podstawie art. 373 w zw. z art.
39821
i art. 3941
§ 3 k.p.c. orzekł jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 10 kwietnia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Pietrzykowski (przewodniczący)
SSN Antoni Górski
SSN Krzysztof Strzelczyk (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa L. K.
przeciwko G. K.
o rozwód,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 10 kwietnia 2008 r.,
zażalenia pozwanej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 14 grudnia 2007 r., sygn. akt I ACa (…),
odrzuca zażalenie
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny w sprawie z powództwa L. K. przeciwko G. K. o rozwód,
postanowieniem z dnia 14 grudnia 2007 r. odrzucił apelację pozwanej. W uzasadnieniu
wskazał, że pozwana na mocy postanowienia Sądu Okręgowego w O. z dnia 23
czerwca 2006 r. została zwolniona od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych
i zgodnie z art. 14 w zw. z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach
sadowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 167, poz. 1398) wnosząc apelację
miała obowiązek uiszczenia opłaty podstawowej, której wysokość określa art. 14 ust. 3
cytowanej ustawy o kosztach. Pozwana reprezentowana przez fachowego
pełnomocnika nie uiściła opłaty podstawowej od apelacji. Zgodnie zaś z art. 1302
§ 3
k.p.c. sąd odrzuca bez wezwania o uiszczenie opłaty apelację podlegającą opłacie w
wysokości stałej, wniesioną przez adwokata lub radcę prawnego.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Według art. 3941
§ 1 i 2 k.p.c. zażalenie do Sądu Najwyższego przysługuje
wyłącznie na dwie kategorie postanowień sądu drugiej instancji. Do pierwszej kategorii
należą postanowienia sądu drugiej instancji odrzucające skargę kasacyjną oraz skargę
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, do drugiej zaś
postanowienia kończące postępowanie w sprawie, wydane w sprawach, w których
przysługuje skarga kasacyjna, z wyjątkiem postanowień w przedmiocie odrzucenia
pozwu albo umorzenia postępowania, a także postanowień wydanych w wyniku
rozpoznania zażalenia na postanowienie sądu pierwszej instancji.
Zaskarżone postanowienie wprawdzie należy do kategorii postanowień sądu
drugiej instancji kończących postępowanie w sprawie, to jednak zostało wydane
w sprawie o rozwód, tj. w sprawie w której skarga kasacyjna z mocy ustawy nie
przysługuje (art. 3982
§ 2 k.p.c.). Zażalenie wniesione przez pozwaną jest więc z mocy
prawa niedopuszczalne (art. 3941
§ 2 k.p.c.) i jako takie podlega odrzuceniu.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy na podstawie art. 373 w zw. z art.
39821
i art. 3941
§ 3 k.p.c. orzekł jak w sentencji.