Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 13/08
POSTANOWIENIE
Dnia 16 kwietnia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa Centrum Handlowego P.(...) Spółki jawnej w M.
przeciwko E. V. i K. M.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 16 kwietnia 2008 r.,
zażalenia pozwanych
na postanowienie Sądu Apelacyjnego z dnia 29 listopada 2007 r., sygn. akt I ACa (…),
uchyla zaskarżone postanowienie i umarza postępowanie kasacyjne, nie
obciążając powódki kosztami postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
Pismem z dnia 26 listopada 2007 r. pozwane cofnęły skargę kasacyjną wniesioną
od wyroku Sąd Apelacyjnego z dnia 20 września 2007 r., wydanego w sprawie z
powództwa Centrum Handlowego „P.(...)” spółki jawnej w M. przeciwko E. V. i K. M. o
zapłatę.
Postanowieniem z dnia 29 listopada 2007 r. Sąd Apelacyjny odrzucił tę skargę
kasacyjną jako niedopuszczalną ze względu na wartość przedmiotu zaskarżenia niższą
niż 75 000 zł (art. 3986
§ 2 w związku z art. 3982
§ 1 k.p.c.).
W zażaleniu na to postanowienie pozwane zarzuciły, że nie było podstaw do
odrzucenia skargi kasacyjnej, ponieważ – na skutek jej cofnięcia – postępowanie
kasacyjne ulegało umorzeniu. W konkluzji zażalenia wniosły o uchylenie zaskarżonego
2
postanowienia i umorzenie postępowania kasacyjnego bądź przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania oraz orzeczenie o kosztach postępowania zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kodeks postępowania cywilnego nie zawiera przepisów regulujących wprost
kwestię cofnięcia skargi kasacyjnej, jedynie art. 39821
k.p.c. stanowi, że skarga
kasacyjna może być cofnięta również przez samą stronę.
W art. 391 § 2 k.p.c. wyraźnie została natomiast uregulowana kwestia cofnięcia
apelacji. Zgodnie z tym przepisem – co wcześniej przyjmowano już w orzecznictwie
(por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 2000 r., III CZP 6/00, MoP 2000, nr 7,
str. 413) – sąd nie kontroluje dopuszczalności cofnięcia apelacji i automatycznie umarza
postępowanie apelacyjne, a jedynie przy orzekaniu o kosztach procesu stosuje przepisy
dotyczące cofnięcia pozwu.
W myśl art. 39821
k.p.c. przepis regulujący cofnięcie apelacji znajduje
odpowiednie zastosowanie do cofnięcia skargi kasacyjnej. To oznacza, że również
cofnięcie skargi kasacyjnej – jak wcześniej ostatecznie przyjęło także orzecznictwo (por.
postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 3 września 1998 r., I CKN 820/97, OSNC
1999, nr 2, poz. 40, i z dnia 25 listopada 2005 r., V CK 418/05, niepubl.) – jest
czynnością procesową niepodlegającą kontroli sądu. Sąd jest zatem bezwzględnie
związany dokonaną przez stronę czynnością procesową, a w konsekwencji także jej
skutkiem w postaci „braku skargi kasacyjnej”. W tej sytuacji jest oczywiste, że sąd nie
może poddać cofniętej skargi kasacyjnej kontroli pod kątem jej dopuszczalności ze
względu na wartość przedmiotu zaskarżenia. Powinien natomiast – zgodnie z art. 391 §
1 w związku z art. 39821
k.p.c. – umorzyć postępowanie i orzec o kosztach procesu
według przepisów dotyczących cofnięcia pozwu.
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia (art. 39816
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c. oraz art. 102 w związku z art.
391 § 1 i art. 39821
k.p.c.).

I CZ 13/08

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia