Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CO 3/08
POSTANOWIENIE
Dnia 18 kwietnia 2008 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Grzegorz Misiurek
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 18 kwietnia 2008 r.,
na skutek skargi powodów
o wznowienie postępowania zakończonego
prawomocnym wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 22 grudnia 2004 r., sygn. akt IV CK
(…)
w sprawie z powództwa J. N., K. M. i W. J.
przeciwko Skarbowi Państwa – (…) Parkowi Narodowemu w K. i Wojewodzie X.
o ustalenie,
odrzuca skargę
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w S. wyrokiem z dnia 15 kwietnia 2003 r. uwzględnił powództwo J.
N., K. M. i W. J. o ustalenie, że przysługuje im służebność polegająca na prawie do
połowu ryb na potrzeby własne w jeziorach (…) i (…) w miejscach przyległych do ich
ziem z zastrzeżeniem wykonywania tego prawa z pomostu, kładki oraz brodząc
w wodzie, z zachowaniem terminów i wymiarów ochronnych ryb. Sąd Apelacyjny
wyrokiem z dnia 24 lipca 2004 r. oddalił apelację pozwanego Skarbu Państwa (…)
Parku Narodowego w K. od powyższego orzeczenia. Wyrokiem z dnia 22 grudnia 2004
r. Sąd Najwyższy uwzględniając kasację strony pozwanej zmienił wyrok Sądu
Apelacyjnego oraz poprzedzający go wyrok Sądu Okręgowego i powództwo oddalił.
Powodowie J. N., K. M. i W. J. w skardze o wznowienie postępowania
zakończonego wzmiankowanym wyrokiem Sądu Najwyższego wnieśli o zmianę tego
2
orzeczenia poprzez oddalenie kasacji pozwanego. Powołując się na podstawy
wznowienia postępowania określone w art. 403 § 2 i 3 k.p.c. podnieśli, że w uchwale III
CZP 139/06 podjętej w składzie siedmiu sędziów w 2007 r. Sąd Najwyższy stwierdził, że
prawo rybołówstwa przybrzeżnego przysługującego skarżącym pozostaje nadal w mocy.
Zdaniem skarżących, gdyby uchwała ta, poddająca gruntownej krytyce stanowisko Sądu
Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 22 grudnia 2004 r. była znana, trudno
przypuszczać, że doszłoby do zmiany wyroków Sądów obu instancji i oddalenia
powództwa.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Powodowie jako podstawę wznowienia postępowania wskazali przyczyny
restytucyjne określone w art. 403 § 2 i 3 k.p.c., Przyczyny te, to późniejsze wykrycie
takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na
wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu, jak
też późniejsze wykrycie prawomocnego wyroku dotyczącego tego samego stosunku
prawnego. Powołali się przy tym na treść uchwały Sądu Najwyższego w składzie siedmiu
sędziów z dnia 18 kwietnia 2007 r. III CZP 139/06, OSNC 2007, nr 11, poz. 159)
dokonującej wykładni przepisów mających zastosowanie do oceny zgłoszonego przez
nich powództwa odmiennej od przyjętej w wyroku z dnia 22 grudnia 2004 r.
uwzględniającym skargę kasacyjną pozwanego.
W związku z tak określonymi przyczynami restytucyjnymi stwierdzić należy, iż
skarga powodów nie została oparta na ustawowych podstawach wznowienia. Nowe
fakty i dowody w rozumieniu art. 403 § 2 k.p.c. nie mogą odnosić się do norm prawnych i
ich interpretacji. Wskazana przez skarżących uchwała Sądu Najwyższego o charakterze
abstrakcyjnym, podjęta na wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich w trybie art. 60 § 2
ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. Nr 240, poz. 2052 ze
zm. ) nie ma natomiast waloru później wykrytego prawomocnego orzeczenia, o którym
mowa w art. 403 § 3 k.p.c.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego zostało już wyjaśnione, że samo
sformułowanie podstawy wznowienia w sposób odpowiadający przepisom art. 401 - 404
k.p.c. nie oznacza oparcia skargi na ustawowej podstawie wznowienia, jeżeli
z uzasadnienia skargi wynika, że wskazywana podstawa nie zachodzi
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 października 1999 r., I UKN 174/99,
OSNP 2001, nr 4, poz. 133).
3
Z przytoczonych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 410 § 1 k.p.c.
orzekł, jak w sentencji.

IV CO 3/08

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia